กล่าวโทษอียิปต์
29. 1วันที่สิบสองเดือนสิบ ปีที่สิบa พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า 2“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าไปหาพระเจ้าฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์b จงประกาศพระวาจากล่าวโทษเขาและชาวอียิปต์ทุกคน 3จงประกาศและพูดว่า พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
‘ดูซิ ฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์เอ๋ย
ท่านเป็นจระเข้ใหญ่ นอนอยู่กลางแม่น้ำ
พูดว่า “แม่น้ำไนล์ของข้าเป็นของข้า ข้าสร้างมันขึ้นมา”c
เราจึงเป็นอริกับท่าน
4เราจะเอาเบ็ดเกี่ยวขากรรไกรของท่าน
ทำให้ปลาในแม่น้ำทั้งหลายของท่านติดกับเกล็ดของท่าน
เราจะลากท่านขึ้นมาจากน้ำ
พร้อมกับปลาทั้งหลายของแม่น้ำ
ที่ติดอยู่กับเกล็ดของท่าน
5เราจะโยนท่านเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร
พร้อมกับปลาทั้งหลายในแม่น้ำของท่าน
ท่านจะตกบนพื้นทุ่ง
จะไม่มีผู้ใดเก็บท่านไปฝังd
เราจะทำให้ท่านเป็นอาหารของสัตว์ป่าและของนกในอากาศ
6แล้วผู้อาศัยในอียิปต์ทุกคนจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์
เพราะเขาเหล่านั้นเป็นพียงไม้เท้าต้นอ้อสำหรับพงศ์พันธุ์อิสราเอล
7เมื่อผู้ใดเอามือมายึดท่านไว้ ท่านก็หักและบาดมือทุกคน
เมื่อเขาพิงท่าน ท่านก็หัก ทำให้เขาเซไป’e
8พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสดังนี้ ‘ดูซิ เราจะนำดาบมาต่อสู้กับท่าน จะกำจัดมนุษย์และสัตว์ให้หมดไปจากท่าน 9แผ่นดินอียิปต์จะเป็นที่ร้างและเป็นถิ่นทุรกันดาร แล้วเขาทั้งหลายจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์ เพราะเขาพูดว่า “แม่น้ำไนล์เป็นของข้า ข้าสร้างมันขึ้นมา” 10ดีแล้ว เราจึงเป็นอริกับท่านและกับแม่น้ำของท่าน เราจะทำให้แผ่นดินอียิปต์เป็นที่ร้างf ไม่มีผู้อาศัยอยู่เลยตั้งแต่เมืองมิกดลจนถึงเมืองสิเอเน ไกลออกไปจนถึงเขตแดนเอธิโอเปีย 11จะไม่มีเท้าทั้งของมนุษย์และของสัตว์ข้ามแผ่นดินนั้น แผ่นดินนั้นจะไม่มีผู้อาศัยอยู่เป็นเวลาสี่สิบปี 12เราจะทำให้แผ่นดินอียิปต์เป็นที่ร้างที่สุดในบรรดาแผ่นดินร้างทั้งหลาย เมืองต่างๆจะเป็นที่ร้างที่สุดในบรรดาเมืองร้างทั้งหลายเป็นเวลาสี่สิบปี เราจะทำให้ชาวอียิปต์กระจัดกระจายไปอยู่ในหมู่นานาชาติ แยกย้ายเขาให้ไปอยู่ในแผ่นดินต่างๆ’ 13เพราะพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ‘เมื่อครบสี่สิบปีแล้ว เราจะรวบรวมชาวอียิปต์จากนานาชาติที่เขากระจัดกระจายไปอยู่ด้วยg 14เราจะนำชาวอียิปต์ที่ถูกกวาดต้อนเป็นเชลยกลับมาอยู่ในแผ่นดินปัทโรสh ซึ่งเป็นแผ่นดินถิ่นกำเนิดของเขา เขาจะเป็นเพียงอาณาจักรเล็กๆที่นั่น 15อียิปต์จะเป็นอาณาจักรเล็กที่สุดในบรรดาอาณาจักร และจะไม่มีอำนาจปกครองเหนือชนชาติอื่นๆอีก เราจะทำให้เขาเป็นอาณาจักรเล็กๆจนไม่อาจปกครองชนชาติอื่นๆได้อีก 16เขาจะไม่เป็นความหวังของพงศ์พันธุ์อิสราเอลอีก แต่จะเป็นสิ่งเตือนใจพงศ์พันธุ์อิสราเอลให้ระลึกถึงความผิดที่เขาได้ทำเมื่อหันไปพึ่งชาวอียิปต์ แล้วทุกคนจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า’”
17วันที่หนึ่งเดือนแรก ปีที่ยี่สิบเจ็ดi พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า
18“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนทรงยกกองทัพมาทำสงครามครั้งใหญ่กับเมืองไทระ ทุกคนต้องแบกสัมภาระหนักจนศีรษะล้านและบ่าทรุด แต่กษัตริย์พร้อมกับกองทัพก็ไม่ทรงได้ผลประโยชน์ใดจากเมืองไทระเป็นค่าตอบแทนจากสงครามกับเมืองนี้ 19พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสดังนี้ ‘ดูซิ เราจะมอบแผ่นดินอียิปต์แก่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน พระองค์จะทรงขนทรัพย์สมบัติ แย่งชิงและปล้นข้าวของไปเป็นค่าจ้างให้แก่กองทัพของพระองค์ 20เรามอบแผ่นดินอียิปต์ให้กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์เป็นค่าจ้างสำหรับงานนี้ ซึ่งทรงทำเพื่อเรา’” - พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
21“วันนั้น เราจะทำให้ผู้ทรงอำนาจjคนหนึ่งเกิดขึ้นสำหรับพงศ์พันธุ์อิสราเอล และเราจะให้ท่านอ้าปากพูดในหมู่เขาk แล้วเขาจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์”
29 a ตรงกับเดือนธันวาคมปี 588 – มกราคม ปี 587 ก.ค.ศ.
b ฟาโรห์พระองค์นี้คือ โฮฟรา (หรือ “อาปรีเอส” ในภาษากรีก) 589-566 ก.ค.ศ. ซึ่งยูดาห์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเพื่อขอความช่วยเหลือ
c “ข้าสร้างมันขึ้นมา” – ตามต้นฉบับภาษาซีเรียค – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ข้าสร้างตัวเอง”
d “ฝัง” – ตามสำนวนแปลโบราณภาษาอาราเมอิก (Targum) – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “รวบรวม”
e “มือ” – ตามต้นฉบับภาษาซีเรียค – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “บ่า” *** “ทำให้เขาเซไป” – ตามต้นฉบับภาษาซีเรียค – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ทำให้มั่นคง”
f “เป็นที่ร้าง” – ตามสำนวนแปลโบราณต่างๆ – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เป็นที่ร้างว่างเปล่า” *** เมืองมิกดลเป็นเมืองป้อมทางเหนือของอียิปต์ *** ส่วนเมืองสิเอเน (หรือ อัสวาน) เป็นเมืองทางใต้สุด ติดกับชายแดนเอธิโอเปีย
g ชาวอียิปต์ที่ถูกกวาดต้อนเป็นเชลยไปต่างแดนจึงได้รับพระสัญญาว่า จะได้กลับจากต่างแดนนั้น เหมือนกับที่ชาวอิสราเอลได้รับ – ดู 11:16-17 – แต่ที่นี่ (ต่างกับในภาคสองของอิสยาห์ – ดู อสย 45:14 เชิงอรรถ h) เขาจะไม่มีส่วนร่วมกับประชากรที่ทรงเลือกสรร ในคารวกิจต่อพระยาห์เวห์ที่ได้รับการรื้อฟื้นขึ้นใหม่
h “แผ่นดินปัทโรส” หรือ “แผ่นดินทางใต้” หมายถึงอียิปต์สูง
i ตรงกับเดือนมีนาคม-เมษายน ปี 571 ก.ค.ศ. – ข้อความตอนนี้เป็นการประกาศพระวาจาครั้งสุดท้ายตามลำดับเวลาของประกาศกเอเสเคียล ทำให้คำประกาศพระวาจาต่างๆก่อนหน้านี้สมบูรณ์ หรือเป็นการรื้อฟื้นคำประกาศพระวาจาเหล่านั้นอีกครั้งหนึ่ง *** เพื่อเป็นการทดแทนความล้มเหลวส่วนหนึ่งในการโจมตีเมืองไทระ (ข้อ 18 – เทียบ 26:7) กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์จะทรงได้รับอนุญาตให้เข้าปล้นอียิปต์ ซึ่งถูกโจมตีในปี 568 ก.ค.ศ. (ดู ยรม 43:12) ในฐานะเป็นผู้ปฏิบัติการลงโทษของพระเจ้า กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์จึงสมควรจะได้รับค่าจ้างจากพระองค์
j “ผู้ทรงอำนาจ” – แปลตามตัวอักษรว่า “เขา(สัตว์)” ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพลัง บางครั้งคำนี้ยังมีความหมายพาดพิงถึงพระเมสสิยาห์ด้วย (สดด 132:17)
k หนังสือเอเสเคียลมีตัวอย่างหลายครั้งที่ประกาศกต้องเป็นใบ้อยู่ระยะหนึ่ง ตามด้วยการอนุญาตให้เปิดปากพูดในพระนามของพระยาห์เวห์ (3:26; 24:26-27; 33:21-22) ที่นี่ดูเหมือนว่าประกาศกซึ่งต้องเงียบไปเพราะความละอาย (เทียบ 16:63) ในที่สุดก็ได้รับอนุญาตให้พูดแสดงความขอบคุณ
