ดาบที่จะทำลายกรุงเยรูซาเล็ม

          21. ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ²“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าไปทางทิศใต้กล่าวโทษชนแดนใต้ จงประกาศพระวาจากล่าวโทษแดนป่าไม้ในแคว้นเนเกบ ³จงพูดกับป่าไม้ในแคว้นเนเกบว่า ‘จงฟังพระวาจาของพระยาห์เวห์เถิด พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ดูซิ เรากำลังจะจุดไฟในเจ้า ไฟนั้นจะเผาผลาญต้นไม้เขียวและต้นไม้แห้งทุกต้นที่อยู่ในเจ้า จะไม่มีผู้ใดดับเปลวเพลิงที่ลุกโพลงนั้นได้ และทุกสิ่งบนพื้นดินจากเหนือจรดใต้จะถูกไฟเผา ⁴มนุษย์ทุกคนจะเห็นว่าเรา พระยาห์เวห์ ได้ก่อไฟนั้น จะไม่มีผู้ใดดับได้’” ⁵ข้าพเจ้าจึงทูลว่า “อนิจจาเอ๋ย ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า ใครๆก็พูดถึงข้าพเจ้าว่า ‘ชายผู้นี้ไม่ทำอะไรนอกจากเล่าเรื่องปริศนา’”

          ⁶พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ⁷“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้าไปยังกรุงเยรูซาเล็มกล่าวโทษสักการสถานต่างๆa จงประกาศพระวาจากล่าวโทษแผ่นดินอิสราเอล ⁸จงพูดกับแผ่นดินอิสราเอลว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ ดูซิ เราเป็นอริกับเจ้า เราจะชักดาบออกจากฝัก จะทำลายล้างทั้งผู้ชอบธรรมและคนชั่วร้ายในเจ้าb ⁹ในเมื่อเรากำลังจะทำลายล้างทั้งผู้ชอบธรรมและคนชั่วร้าย เราจึงจะชักดาบออกจากฝักฆ่าฟันมนุษย์ทุกคนจากเหนือจรดใต้ ¹⁰มนุษย์ทุกคนจะรู้ว่าเรา พระยาห์เวห์ ได้ชักดาบออกจากฝักแล้ว และจะไม่เก็บใส่ฝักอีก”

¹¹“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงร่ำไห้คร่ำครวญเหมือนใจจะแตกสลาย จงร้องคร่ำครวญอย่างขมขื่นต่อหน้าเขาทั้งหลายเถิด ¹²ถ้าเขาถามท่านว่า ‘ทำไมท่านจึงร้องไห้คร่ำครวญ’ ท่านจงตอบว่า ‘เพราะมีข่าวกำลังมาถึง ซึ่งจะทำให้ใจของทุกคนหมดกำลัง มือของทุกคนจะอ่อนเปลี้ย จิตของทุกคนจะท้อแท้ เข่าของทุกคนจะละลายเป็นน้ำ’ ดูซิ ข่าวนี้มาถึงแล้ว และจะสำเร็จเป็นจริง” – พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส

¹³พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ¹⁴“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงประกาศพระวาจาพูดว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้’ จงพูดว่าc

ดาบ ดาบเล่มหนึ่งถูกลับให้คม

และถูกขัดจนเป็นมันด้วย

¹⁵ดาบเล่มนี้ถูกลับให้คมเพื่อจะฆ่า

ถูกขัดจนเป็นมันเพื่อให้เป็นประกายเหมือนฟ้าแลบ......d

¹⁶ดาบเล่มนี้ถูกขัดจนเป็นมันเพื่อถือไว้

ถูกลับให้คมและขัดเป็นมัน

เพื่ออยู่ในมือของผู้ฆ่า

¹⁷บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงร้องเสียงดังและคร่ำครวญเถิด

เพราะดาบเล่มนี้จะมาทำร้ายประชากรของเรา

ทำร้ายเจ้านายทุกคนของอิสราเอล

ทุกคนจะถูกฆ่าด้วยดาบพร้อมกับประชากรของเรา

จงข้อน-อกเถิดe

¹⁸เพราะนี่เป็นการทดลอง

อะไรจะเกิดขึ้น ถ้าไม้ตะพดที่ดูหมิ่นจะไม่มีอีกf

- พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส –

¹⁹บัดนี้ บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงประกาศพระวาจาและจงปรบมือเถิด

จงปล่อยให้ดาบฟาดฟันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เป็นดาบสำหรับผู้ที่จะถูกฆ่า

เป็นดาบสำหรับผู้ที่จะถูกฆ่า

เป็นดาบแห่งการเข่นฆ่ายิ่งใหญ่g

ซึ่งคุกคามจากทุกด้าน

²⁰เราตั้งดาบสำหรับเข่นฆ่าไว้ทุกประตู

เพื่อทำให้ใจหมดกำลังและมีผู้ล้มตายจำนวนมาก

ดาบนี้ถูกขัดจนวาววับเหมือนฟ้าแลบ

เขาขัดดาบนี้จนเป็นมันเพื่อจะเข่นฆ่าh

²¹ดาบเอ๋ย จงฟันiทั้งทางขวาและทางซ้าย

ตามที่คมดาบจะหันไปทางไหน

²²เราจะปรบมือด้วย

และจะระบายความกริ้วจนหมด

เรา พระยาห์เวห์ ได้พูดแล้ว”

ดาบของกษัตริย์แห่งบาบิโลน

            ²³พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ²⁴“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงขีดทางสองเส้นให้ดาบแห่งกษัตริย์บาบิโลนเข้ามา ทางทั้งสองเส้นต้องเริ่มจากแผ่นดินเดียวกัน และจงทำป้ายบอกทางตั้งไว้ที่หัวถนนซึ่งนำเข้าไปในกรุง ²⁵จงขีดทางเส้นหนึ่งให้ดาบไปยังเมืองรับบาห์ของชาวอัมโมน และอีกเส้นหนึ่งไปยังแคว้นยูดาห์และมาถึงกรุงเยรูซาเล็มเมืองป้อมปราการ ²⁶กษัตริย์แห่งบาบิโลนทรงยืนอยู่ที่ทางแยกของทางทั้งสองเส้นเพื่อเสี่ยงทาย พระองค์ทรงเขย่าลูกธนู ทรงทูลถามรูปเทพเจ้าของราชวงศ์ ทรงตรวจดูตับของสัตว์ที่ถูกฆ่า ²⁷ในพระหัตถ์ขวามีลูกธนูที่เขียนว่า ‘กรุงเยรูซาเล็ม’ พระองค์จึงทรงบัญชาให้ตั้งเครื่องทะลวงกำแพง ร้องตะโกนให้เข้าฆ่าฟัน ให้เข้าประจัญบาน ตั้งเครื่องทำลายประตูเมือง เพื่อก่อกองดิน สร้างเชิงเทินj ²⁸ผู้อาศัยในกรุงเยรูซาเล็มคิดว่าการเสี่ยงทายนี้ไร้สาระ เพราะเขามั่นใจในคำสาบานที่เคยได้รับจากพระองค์ แต่พระองค์ทรงระลึกถึงการทรยศ เขาทั้งหลายจึงจะต้องถูกจับ ²⁹พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสดังนี้ ‘ท่านทั้งหลายจะถูกจับ เพราะท่านได้ทำให้ทุกคนระลึกถึงความผิดของท่าน โดยเปิดเผยการล่วงละเมิดของท่าน ทำให้บาปของท่านปรากฏในการกระทำทุกอย่าง และเพราะท่านดึงดูดความสนใจของทุกคน ³⁰ส่วนท่าน เจ้านายแห่งอิสราเอลที่ชั่วร้ายและเอาใจออกห่างจากพระเจ้าเอ๋ย วันกำหนดของท่านมาถึงแล้ว เมื่อการทำผิดของท่านจะต้องจบลง ³¹พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ จงถอดผ้าโพกศีรษะและวางมงกุฎลงเถิด ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลง ผู้ต่ำต้อยจะได้รับการยกย่อง ผู้สูงส่งจะถูกกดลง ³²ความพินาศ ความพินาศ เราจะนำความพินาศมาให้ แต่จะไม่มีความพินาศจนกว่าผู้มีสิทธิ์ปกครองจะมาถึง และเราจะให้สิทธิ์นั้นแก่เขา’”k

การลงโทษชาวอัมโมนl

          ³³“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงประกาศพระวาจา พูดว่า พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้เกี่ยวกับชาวอัมโมนตอบโต้การดูหมิ่นของเขาทั้งหลายว่า ‘ดาบ ดาบเล่มหนึ่งถูกชักออกเพื่อเข่นฆ่า ดาบนี้ถูกขัดเป็นมันเพื่อทำลายล้าง และเพื่อให้วาววับเหมือนฟ้าแลบ ³⁴เมื่อท่านเห็นนิมิตเท็จและได้ยินคำทำนายมุสา ดาบจะถูกวางไว้ที่คอmของคนชั่วร้ายที่เอาใจออกห่างจากพระเจ้า เวลากำหนดของเขามาถึงแล้ว เมื่อการทำผิดจะต้องจบลง ³⁵จงเก็บดาบใส่ฝักเถิด เราจะพิพากษาท่านในสถานที่ที่ท่านถูกสร้างมา ในแผ่นดินต้นกำเนิดของท่าน ³⁶เราจะเทความกริ้วของเราเหนือท่าน เราจะพ่นไฟแห่งความพิโรธของเราใส่ท่าน และจะมอบท่านไว้ในมือของคนโหดร้ายผู้เชี่ยวชาญในการทำลาย ³⁷ท่านจะเป็นฟืนเพื่อเป็นเชื้อไฟ แผ่นดินจะซึมซับโลหิตของท่าน จะไม่มีผู้ใดระลึกถึงท่านอีก เพราะเรา พระยาห์เวห์ ได้พูดแล้ว’”

21 a “สักการสถานต่างๆ” – ดู 7:24 – บางคนแปลอยู่ในรูปเอกพจน์ (“สักการสถาน”)

b ประกาศกเอเสเคียลกล่าวอีกครั้งหนึ่งถึงหลักการโบราณเรื่องความรับผิดชอบร่วมกันของสังคม แม้ที่อื่นๆ (14:12 เชิงอรรถ d; บทที่ 18) เขาสอนหลักการเรื่องความรับผิดชอบของแต่ละคน

c บทประพันธ์ที่มีจังหวะเร็วบทนี้กล่าวถึงดาบของพระยาห์เวห์ซึ่งถูกมอบไว้ในมือของ “ผู้ฆ่า” (คือชาวบาบิโลน) เพื่อปฏิบัติตามคำตัดสินของพระเจ้า – ตัวบทถูกคัดลอกมาไม่สมบูรณ์อย่างมาก - รายละเอียดหลายประการจึงอธิบายได้ยาก

d “เหมือนฟ้าแลบ......” – ตัวบทภาษาฮีบรูตอนปลายของข้อนี้เข้าใจไม่ได้ – และสำนวนแปลโบราณต่างๆก็ไม่อาจช่วยให้ความกระจ่างอะไรได้ – ตัวบทภาษาฮีบรู ถ้าจะแปลตามตัวอักษรจะแปลได้เช่นนี้ว่า “หรือเราจะรื่นเริง คทาของลูกของเราท้าทายต้นไม้ทุกต้น”(?)

e “จงข้อน-อกเถิด” - แปลตามตัวอักษรว่า “จงตีโคนขา” ซึ่งเป็นท่าทางแสดงความทุกข์โศกหรือความเจ็บปวด

f “อะไรจะเกิดขึ้น ถ้าไม้ตะพดที่ดูหมิ่นจะไม่มีอีก” – เป็นข้อความที่เข้าใจไม่ได้ บางคนจึงละไม่แปลข้อความนี้ – การกล่าวถึง “ไม้ตะพดที่ดูหมิ่น” ดูเหมือนจะเป็นการกล่าวพาดพิงถึงข้อความตอนปลายข้อ 15 ซึ่งเข้าใจได้ยากเท่าๆกัน

g คำแปลข้อนี้เป็นการแปลโดยคาดคะเน – ตัวบทดูจะไม่สมบูรณ์ – วลี “การเข่นฆ่ายิ่งใหญ่” ดูเหมือนจะเป็นการกล่าวพาดพิงถึงกษัตริย์เศเดคียาห์ ซึ่งทรงถูกกล่าวหาว่าไม่ทรงปฏิบัติตามคำสาบานจะสวามิภักดิ์ที่เคยให้ไว้แก่กษัตริย์แห่งบาบิโลน (ข้อ 30-32)

h “ดาบสำหรับเข่นฆ่า” – แปลตามต้นฉบับภาษากรีก – ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน – การขัดดาบจนเป็นมันเพื่อจะเข่นฆ่าก็ดูแปลก เพราะดาบที่จะเข่นฆ่าน่าจะต้อง “คม” มากกว่า “เป็นมัน”

i “จงฟัน” – ตามต้นฉบับภาษากรีก – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ไม่เหมือนดาบอื่นๆ”

j การกล่าวถึงเครื่องทำลายประตูเมืองเป็นครั้งแรกที่นี่อาจไม่ถูกต้อง แต่ก็พบได้ในสำนวนแปลโบราณต่างๆด้วย – การยกทัพเข้าโจมตีกรุงเยรูซาเล็มแทนที่จะไปโจมตีเมืองรับบาห์ของชาวอัมโมน (คือกรุงอัมมานในปัจจุบัน) กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ไม่ได้ทรงปฏิบัติตาม “การเสี่ยงทายไร้สาระ” แต่เป็นปฏิกิริยาต่อการที่อิสราเอลเป็นกบฏต่อพระองค์โดยไปขอความช่วยเหลือจากอียิปต์ – ดูข้อ 28.

k “แต่จะไม่มีความพินาศ” – แปลตามตัวอักษรว่า “นี่ไม่เคยมีด้วย” *** “เราจะให้สิทธิ์นั้น” หมายถึง “สิทธิ์จะรับมงกุฎปกครอง” – แต่ “ใครจะเป็นผู้มีสิทธิ์รับมงกุฎปกครอง” นั้น ถูกละไว้(อาจโดยจงใจ)ให้เป็นที่สงสัย - อาจหมายถึงกษัตริย์เยโฮยาคีนที่เพิ่งทรงถูกถอดจากตำแหน่งก่อนหน้านั้นไม่นาน หรืออาจหมายถึง “พระเมสสิยาห์” ในอนาคต *** ถ้อยคำสุดท้ายของข้อนี้ชวนให้คิดถึงคำทำนายของยาโคบเกี่ยวกับยูดาห์ใน ปฐก 49:10  บางครั้งข้อความนี้จึงถูกแก้ไขให้อ่านว่า “คทาจะไม่ไปจากยูดาห์ และไม้เท้าของผู้ปกครองจะไม่ถูกยกไปจากระหว่างเท้าของเขา จนกว่าผู้ที่เป็นเจ้าของจะมา” – แต่ตัวบทไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ จึงมีความหมายไม่ชัดเจน

l การเสี่ยงทายให้ทำลายล้าง (“ลูกธนู”) ตกแก่กรุงเยรูซาเล็ม (ข้อ 27) ชาวอัมโมนอาจคิดว่าตนพ้นโทษ แต่เขาก็จะถูกลงโทษด้วย

m “วางไว้ที่คอ” – ตามตัวอักษรว่า “วางไว้บนคอ” – แปลโดยคาดคะเน – ตัวบทภาษาฮีบรูว่า “วางท่านไว้บนคอ”