“ถ้าท่านทั้งหลายยึดมั่นในวาจาของเรา ท่านก็เป็นศิษย์ของเราอย่างแท้จริง" (ยน. 8:31)

หนังสือนางรูธ

I. นางรูธและนาโอมี

 

            1 1ในสมัยที่บรรดาผู้วินิจฉัยปกครองอิสราเอล เกิดอดอยากกันดารอาหารขึ้นในแผ่นดิน ชายคนหนึ่งจากเมืองเบธเลเฮมในแคว้นยูดาห์พร้อมกับภรรยาและบุตรชายสองคนเดินทางไปอยู่ในที่ราบโมอับ 2ชายผู้นี้ชื่อเอลีเมเลค ภรรยาชื่อนาโอมี และบุตรชายทั้งสองคนชื่อมาห์โลนและคิลิโอนa เขาเหล่านี้เป็นชาวเอฟราธาห์จากเมืองเบธเลเฮมในแคว้นยูดาห์ เมื่อมาถึงที่ราบโมอับ เขาก็ตั้งหลักแหล่งอยู่ที่นั่น 3ต่อมาเอลีเมเลคสามีของนางนาโอมีถึงแก่กรรม ทิ้งนางไว้กับบุตรชายสองคน 4บุตรทั้งสองคนแต่งงานกับหญิงชาวโมอับ คนหนึ่งชื่อโอรปาห์ อีกคนหนึ่งชื่อรูธ เขาอยู่ที่นั่นประมาณสิบปี 5แล้วมาห์โลนและคิลิโอนก็ถึงแก่กรรม ทิ้งนางนาโอมีไว้คนเดียว ไม่มีทั้งบุตรและสามี 6นางนาโอมีได้ยินว่าพระยาห์เวห์ทรงเยี่ยมเยียนประชากรของพระองค์b ประทานอาหารให้เขาอีก จึงเตรียมจะออกจากที่ราบโมอับไปกับบุตรสะใภ้สองคน 7นางจึงออกจากสถานที่อยู่พร้อมกับบุตรสะใภ้ทั้งสองคน และขณะที่กำลังเดินทางกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์

8นางนาโอมีกล่าวแก่บุตรสะใภ้ทั้งสองคนว่า “ลูกแต่ละคนจงกลับไปบ้านมารดาของลูกเถิด ขอพระยาห์เวห์ทรงสำแดงความรักมั่นคงต่อลูกทั้งสองคน เหมือนกับที่ลูกเคยแสดงต่อแม่และต่อสามีที่ล่วงลับไปแล้วเถิด 9ขอพระยาห์เวห์โปรดให้ลูกแต่ละคนได้สามีใหม่และมีความสุขในครอบครัวเถิด” แล้วนางนาโอมีก็จูบลาบุตรสะใภ้ แต่ทั้งสองคนกลับร้องไห้เสียงดัง 10พลางอ้อนวอนว่า “เราทั้งสองคนจะเดินทางกับแม่กลับไปอยู่กับประชากรของแม่ด้วย” 11นางนาโอมีตอบว่า “กลับไปบ้านเถิดลูก จะตามแม่กลับไปทำไม แม่ยังจะมีลูกชายในครรภ์ที่จะเป็นสามีของลูกได้อีกหรือc 12กลับไปบ้านเถิดลูก กลับไปเถิด แม่แก่เกินกว่าที่จะแต่งงานได้อีก ถึงหากแม่จะพูดว่า ‘แม่ยังมีความหวังจะแต่งงานหรือสมมติว่าคืนนี้แม่จะแต่งงานและมีลูกชายอีก’ 13ลูกทั้งสองคนจะคอยให้ลูกชายของแม่โตและจะไม่แต่งงานกับชายอื่นเลยหรือ อย่าเลย ลูกเอ๋ย พระยาห์เวห์ทรงทำให้แม่มีความทุกข์มากอยู่แล้ว ลูกอย่ามารับทุกข์พร้อมกับแม่เลย” 14เขาทั้งสองคนเริ่มร้องไห้เสียงดังอีก แล้วนางโอรปาห์ก็จูบลามารดาของสามีและกลับไปd แต่นางรูธไม่ยอมพรากจากเธอ

15นางนาโอมีจึงกล่าวว่า “ดูสิ พี่สะใภ้ของลูกกลับไปหาประชาชนและเทพเจ้าของตนแล้ว ลูกจงกลับไปกับพี่สะใภ้ของลูกเถิด”

16แต่นางรูธตอบว่า “แม่อย่าเร่งรัดให้ดิฉันละทิ้งแม่ หรือห้ามดิฉันไม่ให้ไปกับแม่เลย

แม่จะไปที่ไหน ดิฉันจะไปที่นั่นด้วย

แม่จะอยู่ที่ไหน ดิฉันก็จะอยู่ที่นั่นด้วย

ประชากรของแม่จะเป็นประชากรของดิฉัน

พระเจ้าของแม่จะเป็นพระเจ้าของดิฉันด้วยe

17แม่ตายที่ไหน ดิฉันก็จะตาย

และถูกฝังที่นั่นด้วย

ขอพระยาห์เวห์ทรงลงโทษดิฉันตามที่ทรงเห็นควรเถิดf

ถ้าดิฉันยอมให้สิ่งหนึ่งสิ่งใดนอกจากความตาย

มาพรากดิฉันไปจากแม่”

18เมื่อนางนาโอมีเห็นว่าบุตรสะใภ้ตั้งใจเด็ดเดี่ยวจะไปกับนาง จึงไม่พูดอะไรอีก

19ทั้งสองคนเดินทางต่อไปจนมาถึงเมืองเบธเลเฮม เมื่อมาถึง ชาวเมืองทุกคนต่างแปลกใจ พวกผู้หญิงถามกันว่า “นี่นางนาโอมีจริงๆ หรือ” 20นางตอบว่า “โปรดอย่าเรียกดิฉันว่านาโอมีผู้มีความสุขเลย เรียกดิฉันว่า ‘มาราห์’ ผู้ขมขื่นเถิดg เพราะพระผู้ทรงสรรพานุภาพทรงบันดาลให้ชีวิตของดิฉันขมขื่นมาก

21เมื่อดิฉันจากไปมีพร้อมทุกอย่าง

แต่พระยาห์เวห์ทรงนำดิฉันกลับมามือเปล่า

ทำไมจึงเรียกดิฉันว่านาโอมีผู้มีความสุข

เมื่อพระยาห์เวห์ทรงไม่เป็นมิตรกับดิฉัน

และพระผู้ทรงสรรพานุภาพทรงทำให้ดิฉันเป็นทุกข์”

22ดังนี้ นางนาโอมีกับนางรูธบุตรสะใภ้ชาวโมอับกลับมาจากที่ราบโมอับ เขาทั้งสองคนมาถึงเมืองเบธเลเฮมต้นฤดูเก็บเกี่ยวข้าวบาร์เลย์

 

1 a ชื่อต่างๆ ในเรื่องเป็นชื่อแต่งขึ้นให้มีความหมายเข้ากับเรื่องราว บุตรสองคนซึ่งตายเมื่อยังหนุ่มชื่อมาห์โลน (“ความเจ็บไข้”) และคิลิโอน (“ผอมโซ”) โอรปาห์ แปลว่า “ผู้หันหลังกลับ” (1:14) รูธ แปลว่า “ที่รัก” นาโอมี แปลว่า “ความสุขของข้าพเจ้า” เอลีเมเลค แปลว่า “พระเจ้าของข้าพเจ้าทรงเป็นกษัตริย์”

b “เยี่ยมเยียน” ดู อพย 3:16 เชิงอรรถ h “การเสด็จเยี่ยม” ในที่นี้ หมายถึงการอวยพรของพระเจ้า ไม่ใช่การพิพากษาลงโทษ

c เมื่อหญิงคนหนึ่งเป็นม่ายไม่มีบุตร น้องชายหรือญาติใกล้ชิดของสามีจะต้องแต่งงานกับนางเพื่อจะมีบุตรสืบสกุลให้ผู้ตาย (ฉธบ 26:5-10 เชิงอรรถ a)

d “และกลับไป” เป็นการแปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูละคำนี้ไว้ ส่วนต้นฉบับภาษากรีกว่า “กลับไปหาประชาชนของตน”

e ขณะที่นางโอรปาห์กลับไปในดินแดนโมอับเพื่อนมัสการเทพเจ้าเคโมช นางรูธเข้ามาในแผ่นดินของพระยาห์เวห์และอยู่รวมกับประชากรของพระองค์ นางจะไม่มีพระเจ้าอื่นนอกจากพระยาห์เวห์ แต่ ฉธบ 23:4 ห้ามมิให้ชาวโมอับเข้าร่วมนมัสการในชุมชนของพระยาห์เวห์

f เป็นสูตรในการสาบานเรียกพระยาห์เวห์ให้ทรงมาเป็นพยานและลงโทษ ถ้าผู้สาบานไม่ปฏิบัติตามคำสาบาน แปลตามตัวอักษรว่า “ขอพระยาห์เวห์ทรงทำแก่ข้าพเจ้าดังนี้ และมากกว่าอีก ถ้า…” (ดู 1 ซมอ 3:17; 14:44; 20:13; 25:22; 2 ซมอ 3:9, 35; 19:14; 1 พกษ 2:23; 2 พกษ 6:31) นางรูธคงบ่งบอกภัยพิบัติให้พระเจ้าทรงลงโทษตน แต่ผู้เล่าเรื่องละเว้นที่จะออกชื่อภัยพิบัติเหล่านั้นโดยละเอียด ใช้เพียงสูตรกว้างๆ เพราะคิดว่าการออกชื่อภัยพิบัติเหล่านั้นจะนำอันตรายมาให้ผู้เขียนด้วย

g “มาราห์” แปลว่า “ขม” บางคนเสนอให้แก้เป็น “มารี” (ความขมขื่นของข้าพเจ้า) ตรงข้ามกับ “นาโอมี” (ความสุขของข้าพเจ้า)

เช้าวันใหม่ใส่ใจพระวาจา

Lectio Divina-Daily 2022

เช้าวันเสาร์เราคิดถึงพระวาจา

Video อบรมพระคัมภีร์

ความรู้พื้นฐานพระคัมภีร์และหนังสือปฐมกาล

หนังสืออพยพและเลวีนิติ

หนังสือกันดารวิถีและเฉลยธรรมบัญญัติ

หนังสือโยชูวา ผู้วินิจฉัยและนางรูธ

หนังสือซามูแอล ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศาวดาร เอสราและเนหะมีย์

หนังสือโทบิต ยูดิธ เอสเธอร์และมัคคาบี 1 และ 2

ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประกาศกและประกาศกอาโมส

หนังสือประกาศกโฮเชยาและมีคาห์

หนังสือประกาศกอิสยาห์

หนังสือประกาศกโยนาห์และประกาศกเศฟันยาห์

หนังสือประกาศกนาฮูมและฮาบากุก

หนังสือประกาศกเยเรมีห์-เพลงคร่ำครวญ-บารุค

หนังสือประกาศกเอเสเคียลและดาเนียล

บทเทศน์บนภูเขา มธ. 5-7

พระวรสารนักบุญมัทธิว 10,13,18

พระวรสารนักบุญมาระโก

หนังสือกิจการอัครสาวก