ชาวอิสราเอลเสียใจที่เกือบจะทำลายล้างเผ่าเบนยามินa
21 1ชาวอิสราเอลเคยสาบานไว้ที่เมืองมิสปาห์ว่า “พวกเราจะไม่มีใครยอมยกบุตรสาวให้เป็นภรรยาของชนเผ่าเบนยามินเลย” 2ประชากรขึ้นไปที่เมืองเบธเอลเข้าเฝ้าพระเจ้าอยู่ที่นั่นจนเย็น ร้องไห้คร่ำครวญเสียงดัง 3ทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ทำไมเหตุการณ์นี้จึงเกิดขึ้นในอิสราเอล ทำไมเผ่าหนึ่งจะต้องสูญหายไปจากอิสราเอลในวันนี้”b 4วันรุ่งขึ้น ประชากรลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ สร้างพระแท่นบูชาขึ้นที่นั่น ถวายเครื่องเผาบูชาและศานติบูชา 5แล้วชาวอิสราเอลถามกันว่า “ในบรรดาชาวอิสราเอลเผ่าต่างๆ มีใครบ้างที่ไม่ได้ขึ้นมาชุมนุมเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์” เขาทั้งหลายเคยสาบานไว้ว่า ผู้ใดที่ไม่ขึ้นมาเฝ้าพระยาห์เวห์ที่เมืองมิสปาห์จะต้องถูกฆ่า
6แต่ชาวอิสราเอลรู้สึกเสียใจในเรื่องเผ่าเบนยามินพี่น้องของตน กล่าวว่า “วันนี้ ชนเผ่าหนึ่งถูกทำลายไปจากอิสราเอล 7เราจะทำอย่างไรดีจึงจะจัดหาภรรยาให้แก่ผู้ที่ยังรอดชีวิตอยู่ เราเคยสาบานไว้ต่อพระยาห์เวห์ว่า เราจะไม่ยกบุตรสาวของเราให้เป็นภรรยาของเขาเลย”
ชาวอิสราเอลให้หญิงสาวชาวยาเบชเป็นภรรยาของชนเผ่าเบนยามิน
8ชาวอิสราเอลถามกันว่า “ในบรรดาเผ่าต่างๆ ของอิสราเอล ใครบ้างไม่ได้ขึ้นมาเฝ้าพระยาห์เวห์ที่เมืองมิสปาห์” เขาพบว่า ไม่มีใครจากเมืองยาเบชในแคว้นกิเลอาดมาชุมนุมกันที่ค่าย 9เมื่อมีการระดมพล ไม่มีใครจากเมืองยาเบชในแคว้นกิเลอาดอยู่ที่นั่นเลย 10ชุมชนอิสราเอลจึงส่งทหารชำนาญศึกจำนวนหนึ่งหมื่นสองพันคนไปที่นั่นพร้อมกับสั่งว่า “จงไปฆ่าทุกคนที่อยู่ในเมืองยาเบชในแคว้นกิเลอาด รวมทั้งผู้หญิงและเด็ก 11ท่านทั้งหลายจงทำดังนี้ จงฆ่าผู้ชายทุกคนและผู้หญิงทุกคนที่เคยมีเพศสัมพันธ์กับชายแล้ว แต่จงไว้ชีวิตหญิงสาวพรหมจารี” และเขาก็ทำดังนั้นc 12ในหมู่ชาวเมืองยาเบชในแคว้นกิเลอาด เขาพบหญิงสาวพรหมจารีสี่ร้อยคนซึ่งไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับชายใด จึงนำมาที่ค่ายที่เมืองชิโลห์ซึ่งอยู่ในแผ่นดินคานาอัน
13ที่ชุมนุมทั้งหมดจึงส่งผู้ถือสารไปบอกชนเผ่าเบนยามินที่หินผาริมโมนเสนอสันติภาพ 14ชนเผ่าเบนยามินก็กลับมาในเวลานั้น ชาวอิสราเอลเผ่าอื่นๆ จึงยกหญิงสาวชาวเมืองยาเบชในแคว้นกิเลอาดที่เขาไว้ชีวิตให้เป็นภรรยา แต่ก็ยังไม่พอสำหรับทุกคน
ชนเผ่าเบนยามินลักพาหญิงสาวชาวเมืองชิโลห์
15ประชากรอิสราเอลรู้สึกเสียใจในเรื่องเผ่าเบนยามิน เพราะพระยาห์เวห์ทรงทำให้ชนอิสราเอลเผ่าต่างๆ แตกแยกกัน 16บรรดาผู้อาวุโสของชุมชนกล่าวว่า “เราจะทำอย่างไรดีเพื่อจัดหาภรรยาให้คนที่รอดชีวิตอยู่ เพราะบรรดาหญิงจากเผ่าเบนยามินถูกฆ่าตายหมดแล้ว” 17เขายังเสริมอีกว่า “ชนเผ่าเบนยามินที่รอดชีวิตอยู่จะต้องมีทายาทสืบต่อไปd เพื่อไม่ให้เผ่าหนึ่งต้องสูญไปจากอิสราเอล 18แต่เราไม่สามารถยกบุตรสาวของเราให้เป็นภรรยาของเขาได้ เพราะชาวอิสราเอลเผ่าอื่นๆ สาบานสาปแช่งผู้ที่ยกบุตรสาวของตนให้เป็นภรรยาของชนเผ่าเบนยามิน”
19เขาจึงว่า “ในไม่ช้าจะมีงานฉลองพระยาห์เวห์ประจำปีที่เมืองชิโลห์”e เมืองนี้ตั้งอยู่ทางเหนือของเมืองเบธเอล ด้านตะวันออกของถนนระหว่างเมืองเบธเอลและเมืองเชเคม อยู่ทางใต้เมืองเลโบนาห์ 20เขาจึงบอกชนเผ่าเบนยามินว่า “จงไปซ่อนตัวอยู่ในสวนองุ่นเถิด 21คอยดูให้ดี เมื่อเห็นบรรดาหญิงสาวชาวเมืองชิโลห์ออกมาเริงระบำร่วมกัน ก็จงออกมาจากสวนองุ่น ให้แต่ละคนฉุดหญิงสาวชาวเมืองชิโลห์คนหนึ่งเพื่อเป็นภรรยา แล้วกลับไปในแผ่นดินเบนยามินเถิด 22ถ้าบิดาหรือพี่น้องชายของหญิงสาวเหล่านั้นมาประท้วงกับเรา เราจะบอกว่า ‘ปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่เราเถิด เพราะเราไม่อาจจัดหาภรรยาได้พอสำหรับทุกคนในสงคราม และเนื่องจากว่าท่านไม่ได้ยกบุตรสาวให้พวกเขา ท่านจึงไม่ผิดสาบาน’”f
23ชนเผ่าเบนยามินก็ทำตาม แต่ละคนได้ภรรยาจากจำนวนหญิงสาวที่ออกมาเริงระบำ ซึ่งเขาฉุดมาได้ เขาเดินทางกลับไปยังแผ่นดินที่เป็นมรดกของตน สร้างเมืองขึ้นใหม่และเข้าอยู่ที่นั่น
24ในเวลาเดียวกัน ชาวอิสราเอลเผ่าอื่นๆ ก็แยกย้ายกันกลับไปยังเผ่าและตระกูลของตน แต่ละคนออกจากที่นั่นกลับไปยังแผ่นดินที่เป็นมรดกของตน
25ในสมัยนั้น ชาวอิสราเอลยังไม่มีกษัตริย์ปกครอง แต่ละคนจึงทำตามใจของตนg
21 a บทนี้นำเรื่องจากธรรมประเพณีสองสายเข้ามาไว้ด้วยกันเชื่อมด้วยคำสรุปในข้อ 14 ธรรมประเพณีสายแรกคงจะมาจากสักการสถานที่เมืองมิสปาห์ ธรรมประเพณีอีกสายหนึ่งมาจากสักการสถานที่เมืองเบธเอล ผู้เรียบเรียง วนฉ หลังการเนรเทศคงจะได้ปรับปรุงข้อความจนเราไม่แน่ใจว่าเป็นเช่นนี้หรือเปล่า เรื่องการนำหญิงสาวชาวยาเบชกิเลอาดมาให้เป็นภรรยาของชนเผ่าเบนยามิน ต้องการอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างชาวเมืองนี้กับชนเผ่าเบนยามินในสมัยของกษัตริย์ซาอูล (ดู 1 ซมอ 11:1; 30:11-13) ส่วนเรื่องการฉุดหญิงสาวที่เมืองชิโลห์มาเป็นภรรยาของชนเผ่าเบนยามินนั้น อาจสะท้อนเทศกาลฉลองโบราณในฤดูเก็บผลองุ่น ซึ่งเป็นการชุมนุมของหญิงสาวที่ต้องการหาสามี
b ความขัดแย้งระหว่างเผ่าไม่ได้ทำลายความรู้สึกสมานฉันท์ที่ผูกพันประชากรอิสราเอลไว้ด้วยกัน ผู้เรียบเรียง วนฉ สมัยหลังการเนรเทศจึงเน้นเรื่องนี้โดยย้ำถึง “ชุมชนอิสราเอล” บ่อยๆ
c “แต่จงไว้ชีวิต... เขาก็ทำดังนั้น” แปลตามสำนวนแปลโบราณ ต้นฉบับภาษาฮีบรูละข้อความนี้
d “ชนเผ่าเบนยามิน…มีทายาทสืบต่อไป” ต้นฉบับภาษากรีกว่า “พวกเราจะรักษาคนที่รอดชีวิตอยู่ไว้อย่างไรสำหรับชนเผ่าเบนยามิน”
e งานฉลองนี้น่าจะเป็นงานฉลองของชาวคานาอัน (ดู 9:27) ซึ่งต่อมาชาวอิสราเอลจะฉลองกันในเทศกาลเก็บเกี่ยว (อพย 23:16) หรือเทศกาลอยู่เพิง (ฉธบ 16:13)
f ตัวบทของข้อนี้ค่อนข้างจะสับสน แต่ดูเหมือนเป็นการกล่าวพาดพิงถึงเหตุการณ์ที่เมืองยาเบชในแคว้นกิเลอาด เมื่อจำนวนผู้หญิงที่ไม่ถูกฆ่ามีจำนวนไม่พอสำหรับชาวเบนยามินที่เหลือทุกคน และยังพาดพิงไปถึงคำสาบานที่เมืองมิสปาห์ด้วย
g เรื่องชนเผ่าเบนยามินใน 19:1-21:25 เริ่มต้นและจบลงด้วยข้อความเดียวกันใน 17:6 และ 18:1 ในที่นี้ อาจเป็นการต่อเติมของผู้เรียบเรียง หรือเป็นคำอธิบายของบรรดาสมณะประจำสักการสถานที่เมืองเบธเอล ซึ่งมีทรรศนะคล้ายกับบรรดาสมณะประจำพระวิหารที่เมืองดานในเรื่องชนเผ่าดาน (ดู 17:1 เชิงอรรถ b)
