กรุงเยรูซาเล็มถูกล้อม

25 ¹ปีที่เก้าในรัชกาลกษัตริย์เศเดคียาห์^a วันที่สิบเดือนสิบ กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนทรงยกทัพมาโจมตีกรุงเยรูซาเล็ม ทรงตั้งค่ายอยู่หน้าเมือง และทรงสร้างเนินดินขึ้นโดยรอบเพื่อปีนกำแพงเมือง ²เมืองถูกล้อมอยู่จนถึงปีที่สิบเอ็ดในรัชกาลกษัตริย์เศเดคียาห์ ³ปีนั้นเกิดความอดอยากอย่างสาหัสในเมืองจนไม่มีอาหารสำหรับประชาชนของแผ่นดิน วันที่เก้าเดือนสี่^{b 4}ชาวบาบิโลนพังกำแพงเมืองลงส่วนหนึ่ง ในคืนนั้นทหารทุกคน^cต่างหลบหนีผ่านทางประตูระหว่างกำแพงใกล้พระราชอุทยาน ทั้งๆ ที่ชาวเคลเดียกำลังล้อมเมืองอยู่ กษัตริย์เสด็จไปทางลุ่มแม่น้ำจอร์แดน^{d 5}กองทัพชาวเคลเดียไล่ตามกษัตริย์ไปทันที่บริเวณที่ราบใกล้เมืองเยรีโค ทหารของพระองค์ต่างละทิ้งพระองค์ไว้แล้วหลบหนีไป ⁶ชาวเคลเดียจับกุมพระองค์เป็นเชลยและนำไปเฝ้ากษัตริย์แห่งบาบิโลนที่เมืองริบลาห์ พระองค์ทรงถูกพิพากษาที่นั่น^e

⁷พระโอรสของกษัตริย์เศเดคียาห์ถูกประหารชีวิตเฉพาะพระพักตร์พระบิดา กษัตริย์แห่งบาบิโลนทรงสั่งให้ควักพระเนตรของกษัตริย์เศเดคียาห์ แล้วทรงพันธนาการนำไปยังกรุงบาบิโลน

กรุงเยรูซาเล็มถูกทำลาย ประชาชนถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยครั้งที่สอง

⁸วันที่เจ็ดเดือนห้า ปีที่สิบเก้า^fในรัชกาลกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน เนบูซาระดานผู้บัญชาการทหารองครักษ์ เป็นผู้แทนกษัตริย์แห่งบาบิโลน ยกพลเข้าสู่กรุงเยรูซาเล็ม ⁹เขาเผาพระวิหารของพระยาห์เวห์ พระราชวังและบ้านเรือนทั้งหมดในกรุงเยรูซาเล็ม อาคารใหญ่ทุกหลังถูกเผาไฟ^{g 10}กองทหารชาวเคลเดียซึ่งอยู่กับผู้บัญชาการทหารองครักษ์ทำลายกำแพงรอบกรุงเยรูซาเล็ม ¹¹เนบูซาระดาน ผู้บัญชาการทหารองครักษ์กวาดต้อนผู้คนที่เหลืออยู่ในเมือง รวมทั้งทุกคนที่หนีไปอยู่กับกษัตริย์แห่งบาบิโลนและประชาชนที่เหลือไปเป็นเชลย ¹²แต่ผู้บัญชาการทหารองครักษ์ปล่อยคนยากจนของแผ่นดินไว้บางส่วน เพื่อทำงานในสวนองุ่น และทำไร่ไถนา

¹³ชาวเคลเดียทุบเสาทองสัมฤทธิ์ที่อยู่ในพระวิหารของพระยาห์เวห์ รื้อฐานติดล้อและอ่างทะเลทองสัมฤทธิ์ ซึ่งอยู่ในพระวิหารของพระยาห์เวห์ นำทองสัมฤทธิ์ไปกรุงบาบิโลน ¹⁴เขายังนำอ่างใส่เถ้า ทัพพี กรรไกรตัดไส้ตะเกียง ชามและภาชนะทองสัมฤทธิ์ทั้งหมดที่ใช้ในพิธีกรรมไปด้วย ¹⁵ผู้บัญชาการทหารองครักษ์ขนที่เผากำยาน อ่างใส่เลือดประพรม และทุกสิ่งที่ทำด้วยทองคำและเงินไป ¹⁶เสาสองต้น อ่างทะเลและฐานติดล้อ ซึ่งกษัตริย์ซาโลมอนทรงสร้างไว้สำหรับพระวิหารของพระยาห์เวห์นั้นล้วนเป็นทองสัมฤทธิ์ มีน้ำหนักมากจนชั่งไม่ได้

¹⁷เสาสองต้นนี้เหมือนกัน แต่ละต้นสูงเก้าเมตร หัวเสาเป็นทองสัมฤทธิ์ สูงหนึ่งเมตรครึ่ง^h รอบหัวเสามีลวดลายผลทับทิมประดับ ทั้งหมดทำด้วยทองสัมฤทธิ์

¹⁸ผู้บัญชาการทหารองครักษ์จับเสไรยาห์หัวหน้าสมณะ เศฟันยาห์สมณะผู้ช่วย และสมณะผู้เฝ้าประตูพระวิหารอีกสามองค์ไปเป็นเชลย ¹⁹เขายังจับนายทหารคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้บัญชาการกองทหาร รวมทั้งเลขานุการแม่ทัพ ซึ่งรับผิดชอบการเกณฑ์ทหาร และคนสำคัญอีกหกสิบคนที่ยังอยู่ในเมือง ²⁰เนบูซาระดานผู้บัญชาการทหารองครักษ์ นำคนเหล่านี้ไปเฝ้ากษัตริย์แห่งบาบิโลนที่เมืองริบลาห์ ²¹กษัตริย์แห่งบาบิโลนทรงสั่งให้ประหารชีวิตคนเหล่านี้ที่เมืองริบลาห์ในดินแดนคามัท ชาวยูดาห์จึงถูกกวาดต้อนจากแผ่นดินของตนไปเป็นเชลย

เกดาลิยาห์เป็นผู้ว่าราชการปกครองอาณาจักรยูดาห์ⁱ

²²กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนทรงแต่งตั้งเกดาลิยาห์บุตรของอาคิคัม บุตรของชาฟาน เป็นผู้ว่าราชการ ให้ปกครองประชาชนที่ยังเหลืออยู่ในอาณาจักรยูดาห์ ²³เมื่อนายทหารและทหารที่ยังอยู่ในแผ่นดินรู้ว่ากษัตริย์แห่งบาบิโลนทรงแต่งตั้งเกดาลิยาห์เป็นผู้ว่าราชการ ก็ไปพบเขาที่เมืองมิสปาห์ คนเหล่านี้คืออิชมาเอลบุตรของเนธานิยาห์ โยคานันบุตรของคาเรอาห์ เสรายาห์บุตรของทันหุเมท ชาวเมืองเนโทฟาห์ ยาอาซันยาห์บุตรของชาวมาอาคาห์ พร้อมกับทหารของตน ²⁴เกดาลิยาห์สาบานกับคนเหล่านี้และทหารของเขาว่า “อย่ากลัวเจ้าหน้าที่^jชาวเคลเดียเลย จงอยู่ต่อไปในแผ่นดินและรับใช้กษัตริย์แห่งบาบิโลน แล้วท่านจะอยู่อย่างเป็นสุข”

²⁵เดือนที่เจ็ดของปีนั้น อิชมาเอลบุตรของเนธานิยาห์ บุตรของเอลีชามา ซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ พาพวกสิบคนไปที่เมืองมิสปาห์ ลอบฆ่าเกดาลิยาห์ชาวยูดาห์และชาวเคลเดียที่อยู่กับเขาที่นั่น ²⁶ประชาชนทุกคน ทั้งที่มั่งมีและยากจน พร้อมกับบรรดาทหารหลบหนีไปอียิปต์เพราะกลัวชาวเคลเดีย

กษัตริย์เยโฮยาคีนทรงรับอภัยโทษ

²⁷ปีที่สามสิบเจ็ด หลังจากที่กษัตริย์เยโฮยาคีนแห่งยูดาห์ทรงถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลย เอวิลเมโรดัค^kทรงเป็นกษัตริย์ปกครองกรุงบาบิโลน วันที่ยี่สิบเจ็ด เดือนสิบสอง ปีนั้น กษัตริย์เอวิลเมโรดัคทรงพระกรุณา^lปล่อยกษัตริย์เยโฮยาคีนแห่งยูดาห์ออกจากที่คุมขัง ²⁸กษัตริย์เอวิลเมโรดัคมีพระกรุณาต่อพระองค์ ทรงยกย่องให้กษัตริย์เยโฮยาคีนมีเกียรติกว่ากษัตริย์อื่นๆ ที่เป็นเชลยอยู่กับพระองค์ที่กรุงบาบิโลน ²⁹กษัตริย์เยโฮยาคีนทรงถอดชุดนักโทษ ร่วมโต๊ะเสวยพระกระยาหารกับกษัตริย์เอวิลเมโรดัค ³⁰พระองค์ทรงรับสิ่งต่างๆ ตามความจำเป็นจากกษัตริย์แห่งบาบิโลนทุกวันจนสิ้นพระชนม์

25 a ตรงกับปลายเดือนธันวาคม ปี 589 ก่อน ค.ศ.

^b “เดือนสี่” แปลตาม ยรม 52:6 ไม่มีในต้นฉบับภาษาฮีบรู ตรงกับเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม 587 ก่อน ค.ศ.

^c “ทหารทุกคน...” สำนวนแปลภาษากรีกฉบับคัดลอกของลูเซียนเสริมว่า “กษัตริย์และทหารทุกคน

^d “ลุ่มแม่น้ำจอร์แดน” แปลตามตัวอักษรว่า “อาราบาห์”

^e “ทรงถูกพิพากษาที่นั่น” ในฐานะประเทศราชที่ก่อการกบฏ

^f ตรงกับปี 587 ก่อน ค.ศ. หรือปีที่สิบเอ็ดในรัชกาลกษัตริย์เศเดคียาห์ (ข้อ 2) * ยรม 52:59 กล่าวถึง “ปีที่สิบแปด” ดู 2 พกษ 24:12 เชิงอรรถ e

^g “อาคารใหญ่ทุกหลังถูกเผาไฟ” บางคนคิดว่าประโยคนี้เป็นข้อความเพิ่มเติมของผู้คัดลอก

^h “หนึ่งเมตรครึ่ง” ยรม 52:22 และ 1 พกษ 7:16 ว่า “สองเมตรครึ่ง”

ⁱ เรื่องราวในข้อ 22-26 และ 27-30 ถูกต่อเติมในสมัยเนรเทศ

^j “เจ้าหน้าที่” ต้นฉบับภาษากรีกฉบับคัดลอกของลูเซียน และซีเรียคละวลีนี้

^k เอวิลเมโรดัคเป็นพระโอรสและผู้สืบตำแหน่งต่อจากกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ทรงครองราชย์ในปี 562 ก่อน ค.ศ. ตรงกับปีที่สามสิบเจ็ดที่กษัตริย์เยโฮยาคีนถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลย

^l “ทรงพระกรุณา...” แปลตาม ยรม 52:31 ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ทรงยกศีรษะ...”