นาอามานหายจากโรค

5 ¹นาอามานผู้บัญชาการกองทัพของกษัตริย์แห่งอารัม เป็นคนสำคัญที่กษัตริย์ทรงยกย่องนับถืออย่างยิ่ง เพราะพระยาห์เวห์ประทานชัยชนะแก่ชาวอารัมโดยทางเขา^a แต่ชายฉกรรจ์ผู้นี้ป่วยเป็นโรคผิวหนังร้ายแรง^{b 2}ครั้งหนึ่ง เมื่อชาวอารัมออกไปปล้นแผ่นดินอิสราเอล เขาจับเด็กหญิงคนหนึ่งมาด้วย เด็กหญิงคนนั้นมาเป็นสาวใช้ของภรรยานาอามาน ³เธอบอกนายหญิงว่า “ถ้าเจ้านายผู้ชายเพียงแต่ไปหาประกาศกที่กรุงสะมาเรีย ประกาศกคงจะรักษาเจ้านายให้หายจากโรคได้” ⁴นาอามานไปเฝ้ากษัตริย์ ทูลว่าเด็กหญิงจากแผ่นดินอิสราเอลบอกอย่างนี้ ⁵กษัตริย์แห่งอารัมตรัสตอบว่า “ไปเถิด เราจะส่งสารไปถวายกษัตริย์แห่งอิสราเอล” นาอามานจึงออกเดินทางไป นำเงินหนักสามร้อยกิโลกรัม ทองคำหนักหกพันบาท พร้อมกับเสื้อผ้าอย่างดีสิบชุดไปด้วย ⁶เขานำสารไปถวายกษัตริย์แห่งอิสราเอลมีความว่า “พร้อมกับสารนี้ ข้าพเจ้าส่งนาอามานผู้รับใช้คนหนึ่งของข้าพเจ้ามาเฝ้าพระองค์ เพื่อให้พระองค์ทรงรักษาเขาให้หายจากโรค” ⁷เมื่อกษัตริย์แห่งอิสราเอลทรงอ่านสารนั้นแล้ว ก็ทรงฉีกฉลองพระองค์ ตรัสว่า “ข้าเป็นพระเจ้า มีอำนาจให้ชีวิตหรือความตายได้กระนั้นหรือ เขาจึงส่งคนมาให้ข้ารักษา ดูซิ เห็นได้ชัดว่า เขาพยายามจะหาเรื่องกับข้า”

⁸เมื่อเอลีชาคนของพระเจ้า^cได้ยินว่ากษัตริย์ทรงฉีกฉลองพระองค์ ก็ส่งคนไปทูลกษัตริย์ว่า “พระองค์ทรงฉีกฉลองพระองค์ทำไม ขอพระองค์ทรงส่งชายคนนั้นมาหาข้าพเจ้า แล้วเขาจะรู้ว่ามีประกาศกในอิสราเอล” ⁹นาอามานจึงขึ้นรถม้าไปหยุดที่ประตูบ้านของเอลีชา ¹⁰เอลีชาใช้คนไปบอกเขาว่า “จงไปชำระตัวในแม่น้ำจอร์แดนเจ็ดครั้ง แล้วเนื้อหนังของท่านจะหายจากโรคและสะอาดเหมือนเดิม” ¹¹นาอามานโกรธมากจึงจากไป กล่าวว่า “ดูซิ ข้าพเจ้าคิดว่าอย่างน้อยเขาจะออกมายืนเรียกขานพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา ใช้มือโบกตรงที่เป็นโรค และรักษาโรคให้หาย ¹²แม่น้ำอาบานาและปารปาร์ที่กรุงดามัสกัสไม่ดีไปกว่าน้ำทั้งหมดในอิสราเอลดอกหรือ ทำไมข้าพเจ้าจึงไม่ชำระตัวในแม่น้ำเหล่านั้นและหายจากโรค” เขาหันหลังกลับไปด้วยความโกรธ ¹³บรรดาผู้รับใช้ของเขาเข้ามาเตือนว่า “นายขอรับ ถ้าประกาศกบอกท่านให้ทำสิ่งยาก ท่านก็คงจะทำตามไม่ใช่หรือ บัดนี้ เขาบอกแต่เพียงว่า จงไปชำระตัว แล้วท่านจะหายจากโรค” ¹⁴นาอามานจึงลงไปจุ่มตัวในแม่น้ำจอร์แดนเจ็ดครั้งตามที่คนของพระเจ้าบอก แล้วเนื้อหนังของเขาก็หายจากโรค สะอาดเหมือนผิวของเด็กเล็กๆ

¹⁵นาอามานกับผู้ติดตามทุกคนกลับไปหาคนของพระเจ้า มายืนต่อหน้าเขา กล่าวว่า “บัดนี้ ข้าพเจ้ารู้แล้วว่าไม่มีพระเจ้าอื่นใดทั่วแผ่นดิน นอกจากพระเจ้าของอิสราเอลเท่านั้น^d ขอท่านกรุณารับของกำนัลจากผู้รับใช้ของท่านเถิด” ¹⁶เอลีชาตอบว่า “พระยาห์เวห์ซึ่งข้าพเจ้ารับใช้ทรงพระชนม์อยู่ฉันใด ข้าพเจ้าจะไม่รับสิ่งใดจากท่านฉันนั้น” นาอามานยังรบเร้าให้เอลีชารับ แต่เขาปฏิเสธไม่ยอมรับ ¹⁷นาอามานจึงขอร้องว่า “ถ้าท่านไม่ยอมรับ ขอให้ข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านนำล่อสองตัวบรรทุกดินจากที่นี่กลับบ้าน เพราะผู้รับใช้ของท่านจะไม่ถวายเครื่องเผาบูชาหรือเครื่องบูชาใดๆ แด่พระเจ้าอื่น นอกจากแด่พระยาห์เวห์เท่านั้น ¹⁸ข้าพเจ้าหวังว่าพระยาห์เวห์จะทรงอภัยโทษแก่ผู้รับใช้ของท่าน เมื่อข้าพเจ้าตามเสด็จกษัตริย์ไปนมัสการเทพเจ้าริมโมนในวิหาร กษัตริย์จะทรงพิงแขนข้าพเจ้า และข้าพเจ้าจะต้องกราบลงในวิหารของเทพเจ้าริมโมนพร้อมกับกษัตริย์ด้วย^e ขอพระยาห์เวห์ทรงอภัยโทษแก่ผู้รับใช้ของท่านเพราะการนี้ด้วยเถิด” ¹⁹เอลีชาตอบว่า “จงไปเป็นสุขเถิด”^f

เมื่อนาอามานเดินทางจากไประยะหนึ่ง ²⁰เกหะซีผู้รับใช้ของเอลีชาคนของพระเจ้าคิดในใจว่า “เจ้านายของข้าพเจ้าใจดีเกินไปกับนาอามานชาวอารัมผู้นี้ ไม่ยอมรับสิ่งใดที่เขานำมาเลย พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่ฉันใด ข้าพเจ้าจะวิ่งตามเขาไปเอาบางสิ่งมาจากเขาให้ได้” ²¹เกหะซีรีบตามนาอามานไป เมื่อนาอามานเห็นเขาวิ่งตามมา ก็ลงจากรถม้ามาพบเขา ถามว่า “มีอะไรหรือ” ²²เขาตอบว่า “ไม่มีอะไรดอก เจ้านายของข้าพเจ้าส่งข้าพเจ้ามาบอกท่านว่า เมื่อกี้นี้ หนุ่มสองคนในกลุ่มประกาศกจากแถบภูเขาเอฟราอิมมาถึง โปรดให้เงินหนักสามสิบกิโลกรัมและเสื้อผ้าสองชุดแก่เขาเถิด” ²³นาอามานตอบว่า “เอาเงินไปหนักหกสิบกิโลกรัมดีกว่า” นาอามานยังรบเร้าให้รับ แล้วเอาเงินหนักหกสิบกิโลกรัมใส่ถุงสองถุง ผูกปากถุง พร้อมกับเสื้อผ้าอย่างดีสองชุด มอบให้ผู้รับใช้ของตนสองคนถือเดินล่วงหน้าเกหะซีไป ²⁴เมื่อเกหะซีมาถึงโอเฟล^g เขาเอาของทั้งหมดจากมือผู้รับใช้ นำไปเก็บไว้ในบ้าน แล้วส่งคนเหล่านั้นกลับไป คนเหล่านั้นก็ไป

²⁵เมื่อเกหะซีเข้าไปยืนต่อหน้าเจ้านายของตน เอลีชาถามเขาว่า “เกหะซี ท่านไปไหนมา” เขาตอบว่า “ผู้รับใช้ของท่านไม่ได้ไปไหน” ²⁶แต่เอลีชากล่าวว่า “จิตของข้าพเจ้ามิได้อยู่ที่นั่นด้วยหรือเมื่อชายคนนั้นลงจากรถม้ามาพบท่าน นี่ไม่ใช่เวลาที่ท่านจะรับเงินและเสื้อผ้า สวนมะกอกเทศ สวนองุ่น แกะและโค หรือทาสชายหญิง ²⁷ท่านและลูกหลานของท่านจะติดโรคของนาอามานตลอดไป” เมื่อเกหะซีจากเอลีชาไป เขาก็เป็นโรค มีผิวหนังขาวเหมือนหิมะ^h

5 a พระยาห์เวห์ทรงเป็นเจ้าของชนทุกชาติ ทรงกำหนดชะตากรรมของชาวอารัมเช่นเดียวกับที่ทรงกำหนดชะตากรรมของชาวอิสราเอล คำสอนของบทนี้เหมือนกับคำสอนของ 1 พกษ 18

^b “โรคผิวหนังร้ายแรง” คงไม่ใช่ “โรคเรื้อน” อย่างที่มักจะแปลกัน เพราะโรคของนาอามานและของเกหะซี (ข้อ 27) ไม่ห้ามติดต่อกับคนอื่นในสังคม ต่างจากโรคเรื้อน (ดู ลนต 13:1 เชิงอรรถ a)

^c “เอลีชาคนของพระเจ้า” (ในข้อนี้และในข้อ 20) ต้นฉบับภาษากรีกว่า “เอลีชา” เท่านั้น

^d แม้ว่าพระยาห์เวห์จะทรงเป็นพระเจ้าเที่ยงแท้แต่พระองค์เดียว แต่นาอามานคิดว่าพระองค์ทรงมีความสัมพันธ์พิเศษกับแผ่นดินอิสราเอล เขาจึงบรรทุกดินจากอิสราเอลไปไว้ที่บ้านของตน เพื่อสร้างพระแท่นบูชาถวายเครื่องบูชาแด่พระยาห์เวห์ที่กรุงดามัสกัสด้วย แนวคิดทำนองเดียวกันนี้พบได้ในเรื่องความตกใจของบรรดาพันธมิตรเมื่อเห็นกษัตริย์แห่งโมอับถวายบูชาแด่เทพเจ้าเคโมช (3:24-27)

^e “เทพเจ้าริมโมน” เป็นอีกชื่อหนึ่งของเทพเจ้าฮาดัด เทพเจ้าแห่งพายุ ผู้คุ้มครองกรุงดามัสกัส

^f เอลีชาบอกนาอามานว่าการก้มกราบเทพเจ้าในกรณีเช่นนั้นไม่เป็นบาป

^g “โอเฟล” หมายถึงเนินดิน มักจะมีป้อมตั้งอยู่ด้วย ที่กรุงเยรูซาเล็มก็มีโอเฟลเช่นเดียวกัน บนโอเฟลทั้งที่กรุงสะมาเรียและกรุงเยรูซาเล็มยังมีพระราชวังตั้งอยู่ด้วย

^h ประโยคสุดท้ายในต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน แปลตามต้นฉบับภาษากรีก