โยนาธานช่วยดาวิดให้หนีรอดชีวิตa
20 1ดาวิดหนีจากนาโยทใกล้เมืองรามาห์bไปหาโยนาธาน ถามว่า “ข้าพเจ้าทำอะไร ข้าพเจ้าทำผิดอะไร ข้าพเจ้าทำบาปอะไรต่อพระบิดาของพระองค์ พระบิดาจึงทรงต้องการเอาชีวิตข้าพเจ้า” 2โยนาธานตรัสตอบว่า “ท่านจะไม่ตายแน่ๆ พระบิดาของฉันไม่ทรงทำสิ่งใด ไม่ว่าใหญ่หรือเล็ก โดยไม่ทรงบอกให้ฉันรู้ ทำไมพระองค์ทรงปิดบังเรื่องนี้กับฉัน คงไม่เป็นเช่นที่ท่านคิด” 3แต่ดาวิดยืนยันว่า “พระบิดาของพระองค์ทรงทราบว่าพระองค์โปรดปรานข้าพเจ้ามาก พระบิดาจึงทรงคิดว่า อย่าให้โยนาธานรู้เรื่องนี้ มิฉะนั้น เขาจะเสียใจ ข้าพเจ้าขอสาบานว่า พระยาห์เวห์ทรงพระชนมชีพอยู่และโยนาธานทรงมีชีวิตอยู่ฉันใด ข้าพเจ้าอยู่ห่างจากความตายเพียงคืบเดียวฉันนั้น”
4โยนาธานตรัสกับดาวิดว่า “จงบอกมาซิว่าท่านต้องการให้ฉันทำอะไร” 5ดาวิดทูลตอบว่า “พรุ่งนี้เป็นวันฉลองขึ้นหนึ่งค่ำc ข้าพเจ้าจะต้องร่วมโต๊ะเสวยกับกษัตริย์ ขอพระองค์ทรงอนุญาตให้ข้าพเจ้าไปซ่อนอยู่ในทุ่งนาจนถึงเย็นวันมะรืนนี้d 6ถ้าพระบิดาของพระองค์ทรงสังเกตเห็นว่าข้าพเจ้าไม่อยู่ ขอพระองค์ทูลว่า ‘ดาวิดขออนุญาตลูกรีบกลับไปบ้านที่เมืองเบธเลเฮม เพราะทุกคนในครอบครัวต้องถวายเครื่องบูชาประจำปี’ 7ถ้าพระบิดาตรัสว่า ‘ดีแล้ว’ ข้าพเจ้าก็จะปลอดภัย แต่ถ้าพระบิดากริ้ว พระองค์จงรู้เถิดว่า พระบิดาตั้งพระทัยจะทำร้ายข้าพเจ้า 8ขอพระองค์ทรงสำแดงความรักมั่นคงต่อผู้รับใช้ผู้นี้เถิด พระองค์ทรงทำพันธสัญญากับผู้รับใช้เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ถ้าข้าพเจ้ามีความผิด ขอพระองค์ทรงประหารชีวิตข้าพเจ้าด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เถิด ทำไมพระองค์ต้องทรงมอบข้าพเจ้าให้พระบิดาด้วย” 9โยนาธานตรัสตอบว่า “อย่าคิดเช่นนั้นเลย ถ้าฉันรู้แน่ว่า พระบิดาตั้งพระทัยจะทำร้ายท่าน ฉันจะไม่บอกท่านหรือ” 10ดาวิดทูลถามโยนาธานว่า “ใครจะส่งข่าวให้ข้าพเจ้ารู้ว่าพระบิดาทรงตอบพระองค์อย่างดุดัน”e
11โยนาธานตรัสตอบดาวิดว่า “มาเถิด จงออกไปในทุ่งนาด้วยกัน” แล้วทั้งสองคนก็ออกไปในทุ่งนา 12โยนาธานตรัสกับดาวิดว่า “ขอพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลทรงเป็นพยานเถิด พรุ่งนี้ และมะรืนนี้ ในเวลานี้แหละ ฉันจะหยั่งดูท่าทีของพระบิดาต่อท่าน ถ้าพระองค์ทรงมีท่าทีดี ฉันจะส่งข่าวไปบอกท่าน 13ถ้าพระบิดาทรงตั้งพระทัยจะทำร้ายfท่าน ขอพระยาห์เวห์ทรงลงโทษฉันอย่างหนัก ถ้าฉันไม่ส่งข่าวไปบอกท่าน และช่วยให้ท่านหนีไปอย่างปลอดภัย ขอพระยาห์เวห์สถิตกับท่าน เหมือนที่พระองค์เคยสถิตกับพระบิดาเถิด 14ตราบใดที่ฉันมีชีวิตอยู่ ท่านจงแสดงความรักมั่นคงต่อฉันเช่นเดียวกับที่พระยาห์เวห์ทรงแสดงเถิด เมื่อฉันตายแล้ว 15ท่านจงแสดงความรักมั่นคงต่อครอบครัวของฉันตลอดไป เมื่อพระยาห์เวห์จะทรงทำลายศัตรูของดาวิดให้หมดไปจากแผ่นดินแล้ว 16อย่าให้ครอบครัวของดาวิดปล่อยให้ชื่อของโยนาธานถูกลบล้างไปเลย มิฉะนั้น ขอให้พระยาห์เวห์ทรงเอาผิดกับลูกหลานของดาวิดเถิด”g 17โยนาธานทรงขอให้ดาวิดสาบานอีกครั้งหนึ่งh พระองค์ทรงรักดาวิดเสมือนทรงรักพระองค์เอง
18โยนาธานตรัสกับดาวิดว่า “พรุ่งนี้เป็นวันฉลองขึ้นหนึ่งค่ำ ถ้าท่านไม่อยู่ ทุกคนจะสังเกตเห็น เพราะที่นั่งของท่านจะว่าง 19จงคอยถึงมะรืนนี้ แล้วจงรีบไปซ่อนอยู่ในที่ที่เคยซ่อนi และแอบอยู่หลังกองหิน 20ฉันจะใช้กองหินเป็นเป้ายิงธนูไปที่กองหินนั้นสามดอก 21แล้วจะส่งเด็กรับใช้ไปเก็บลูกธนู ถ้าฉันบอกเขาว่า ‘ลูกธนูตกอยู่ทางนี้ ไปเก็บมาซิ’ ก็หมายความว่าท่านปลอดภัยออกมาได้ ฉันสาบานเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ได้ว่า ท่านจะไม่เป็นอันตราย 22แต่ถ้าฉันบอกเด็กรับใช้ว่า ‘ลูกธนูตกอยู่ทางโน้น ก็จงรีบไปเถิด เพราะพระยาห์เวห์ทรงส่งท่านไป 23สำหรับคำมั่นสัญญาที่เราให้ไว้ต่อกัน พระยาห์เวห์จะทรงเป็นพยานjว่า เราจะรักษาไว้ตลอดไป’”
24ดาวิดก็ไปซ่อนอยู่ในทุ่งนา เมื่อถึงวันฉลองขึ้นหนึ่งค่ำ กษัตริย์ประทับเสวยพระกระยาหารที่โต๊ะ 25กษัตริย์ประทับอยู่ ณ ที่เคยประทับติดกับกำแพง โยนาธานประทับอยู่ตรงกันข้ามk อับเนอร์นั่งข้างกษัตริย์ซาอูล ส่วนที่นั่งของดาวิดว่างเปล่า 26แต่กษัตริย์ซาอูลไม่ได้ตรัสอะไรในวันนั้น ทรงคิดว่า “คงเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาอาจมีมลทิน เขามีมลทินแน่ๆ”l 27วันรุ่งขึ้นวันที่สองของฉลองต้นเดือน ที่นั่งของดาวิดยังคงว่างอยู่ กษัตริย์ซาอูลทรงถามโยนาธานพระโอรสว่า “ทำไมบุตรของเจสซีจึงไม่มาร่วมโต๊ะทั้งเมื่อวานและวันนี้” 28โยนาธานทูลตอบซาอูลว่า “ดาวิดอ้อนวอนขออนุญาตกลับไปบ้านที่เมืองเบธเลเฮม 29เขากล่าวว่า ‘ขอให้ข้าพเจ้าไปเถิด เพราะครอบครัวของข้าพเจ้าจัดงานฉลองถวายเครื่องบูชาที่เบธเลเฮม พี่ชายสั่งให้ข้าพเจ้าไปร่วมด้วย ถ้าพระองค์พอพระทัย ขอทรงอนุญาตให้ข้าพเจ้าไปเยี่ยมญาติพี่น้องเถิด’ เพราะเหตุนี้ เขาจึงไม่อยู่ที่โต๊ะเสวยของกษัตริย์”
30ซาอูลกริ้วโยนาธานมาก ทรงตวาดว่า “เจ้าลูกหญิงแพศยา เรารู้แล้วว่าเจ้าเข้าข้างบุตรของเจสซี น่าขายหน้านัก ทำให้แม่เจ้าต้องอับอายขายหน้าด้วย 31ตราบใดที่บุตรของเจสซีมีชีวิตอยู่บนแผ่นดิน เจ้าจะไม่มีวันได้เป็นกษัตริย์ครองอาณาจักรนี้เลย บัดนี้จงส่งคนไปจับเขามาที่นี่ เขาจะต้องตายแน่” 32โยนาธานทูลตอบซาอูลพระบิดาว่า “ทำไมเขาจะต้องตาย เขาทำผิดอะไร” 33กษัตริย์ซาอูลคว้าหอกจะพุ่งใส่โยนาธาน โยนาธานจึงรู้แน่ว่าพระบิดาตั้งพระทัยจะฆ่าดาวิด 34โยนาธานทรงลุกจากโต๊ะเสวยด้วยความโกรธ ไม่เสวยสิ่งใดในวันฉลองวันที่สองนั้น พระองค์ทรงเป็นทุกข์ถึงดาวิดm พระบิดาทรงเหยียดหยามพระองค์
35เช้าวันรุ่งขึ้น โยนาธานเสด็จออกไปในทุ่งนาพร้อมกับเด็กรับใช้ตามที่นัดไว้กับดาวิด 36โยนาธานมีรับสั่งกับเด็กรับใช้ว่า “วิ่งไปเก็บลูกธนูที่ฉันจะยิงออกไปซิ” พอเด็กรับใช้ออกวิ่ง โยนาธานก็ยิงธนูขึ้นหน้าไป 37เมื่อเด็กรับใช้ไปถึงที่ลูกธนูตก โยนาธานทรงตะโกนตามหลังไปว่า “ลูกธนูยังอยู่อีกไกล” 38โยนาธานยังทรงตะโกนอีกว่า “เร็วเข้า รีบวิ่งไปทางโน้น อย่ายืนอยู่ที่นั่นซิ” เด็กรับใช้ของโยนาธานก็เก็บลูกธนูมาnให้เจ้านาย 39เด็กไม่รู้เรื่องอะไรเลย โยนาธานและดาวิดเท่านั้นรู้ความหมาย
40โยนาธานทรงส่งอาวุธให้เด็กรับใช้ รับสั่งให้นำกลับเข้าไปในเมือง 41เมื่อเด็กรับใช้ไปแล้ว ดาวิดก็ออกมาจากหลังกองหิน คุกเข่าลงกราบที่พื้นดินสามครั้ง แล้วคนทั้งสองก็สวมกอดกันและร้องไห้ฟูมฟายจนกระทั่งดาวิดจากไปo 42โยนาธานตรัสกับดาวิดว่า “จงไปเป็นสุขเถิด เราทั้งสองคนได้สาบานกันเดชะพระนามของพระยาห์เวห์ว่า ‘ขอพระยาห์เวห์สถิตกับฉันและกับท่าน กับลูกหลานของฉันและกับลูกหลานของท่านตลอดไปเถิด’”p
20 a เรื่องนี้มาจากธรรมประเพณีคนละสายกับ 19:1-7 และเล่าเรื่องคล้ายกับเรื่องที่มีคาลพระธิดาของซาอูลทรงช่วยดาวิดให้รอดชีวิตใน 19:11-17
b ประโยคนี้ผู้เรียบเรียงนำมาเสริมไว้เพื่อทำให้เรื่องต่อกัน ในเรื่องที่จะเล่าต่อไป ดาวิดยังอยู่กับกษัตริย์ซาอูล
c ชาวยิวโบราณฉลองวันต้นเดือนตามจันทรคติ โดยถวายเครื่องบูชา ตามด้วยงานเลี้ยง (กดว 10:10; 28:11ฯ; อสย 1:13-14; ฮชย 2:13; อมส 8:5)
d ต้นฉบับภาษากรีกละ “มะรืนนี้”
e คำถามของดาวิดข้อนี้แสดงว่า ถ้าโยนาธานพบกับดาวิดโดยตรงก็จะเป็นอันตราย โยนาธานจะตอบในข้อ 18-23 ส่วนข้อ 11-17 ข้อความเพิ่มเติมที่กล่าวล่วงหน้าว่าดาวิดจะได้เป็นกษัตริย์ต่อจากซาอูล
f “ทำร้าย” เป็นการแปลโดยคาดคะเน
g ข้อ 14-16 เป็นการแปลตามต้นฉบับภาษากรีก เพราะต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน
h “ทรงขอให้ดาวิดสาบานอีกครั้งหนึ่ง” ต้นฉบับภาษากรีกว่า “ทรงสาบานอีกครั้งหนึ่งแก่ดาวิด”
i “ไปซ่อนอยู่ในที่ที่เคยซ่อน” แปลตามตัวอักษรว่า “ไปซ่อนที่นั่นในวันที่เกิดเหตุการณ์” เราไม่ทราบว่า “เหตุการณ์” นี้หมายถึงอะไร *ข้อ 19-20 ไม่ชัด จึงแปลตามต้นฉบับภาษากรีก
j “ทรงเป็นพยาน” ตามต้นฉบับภาษากรีกให้สอดคล้องกับข้อ 42
k “ประทับอยู่ตรงกันข้าม” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ทรงลุกขึ้น”
l การมีมลทินทำให้ผู้นั้นไม่สามารถร่วมงานเลี้ยงตามศาสนพิธีได้จนถึงเย็นวันนั้น (ดู ลนต 7:20-21; 15:16; ฉธบ 23:11)
m การที่กษัตริย์ซาอูลทรงเหยียดหยามโยนาธาน ทำให้โยนาธานแน่ใจว่า ซาอูลตั้งพระทัยจะฆ่าดาวิด โยนาธานจึงเป็นทุกข์
n “เก็บลูกธนูมาให้เจ้านาย” แปลตามตัวอักษรว่า “เก็บลูกธนูและมาหาเจ้านาย”
o “ร้องไห้ฟูมฟายจนกระทั่งดาวิดจากไป” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน
p ข้อ 40-42 คงเป็นข้อความที่เพิ่มเติมในภายหลัง เพราะถ้าโยนาธานทรงสามารถพบกับดาวิดได้ ก็ไม่จำเป็นจะต้องใช้อุบายยิงธนูให้เด็กรับใช้ไปเก็บเพื่อสื่อสารให้ดาวิด
