V. เรื่องเกี่ยวกับประกาศกเอลียาห์
ก. ความแห้งแล้งครั้งใหญ่
เอลียาห์ทำนายถึงความแห้งแล้ง
17 1เอลียาห์aชาวทิชบีจากเมืองทิชบีในแคว้นกิเลอาด ทูลกษัตริย์อาคับว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ซึ่งข้าพเจ้ารับใช้ทรงพระชนม์อยู่ฉันใด จะไม่มีน้ำค้างหรือฝนตกในปีต่อๆ ไป จนกว่าข้าพเจ้าจะสั่งฉันนั้น”
เอลียาห์ที่ลำธารเครีท
2พระยาห์เวห์ทรงบัญชาเอลียาห์ว่า 3“จงไปจากที่นี่ ไปทางทิศตะวันออก แล้วซ่อนตัวอยู่ใกล้ลำธารเครีท ทางฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน 4ท่านจะดื่มน้ำจากลำธาร และเราจะสั่งนกกาให้นำอาหารไปให้ท่านที่นั่น” 5เอลียาห์ก็ไป และปฏิบัติตามพระบัญชาของพระยาห์เวห์ เขาไปอยู่ข้างลำธารเครีท ทางฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน 6นกกานำขนมปังและเนื้อมาให้เขาเวลาเช้า และนำขนมปังและเนื้อมาให้เขาเวลาเย็นb เขาดื่มน้ำจากลำธาร 7ต่อมาไม่นาน น้ำในลำธารก็แห้ง เพราะฝนไม่ตกบนแผ่นดิน
เอลียาห์กับหญิงม่ายที่เมืองศาเรฟัท
8พระยาห์เวห์ตรัสแก่เอลียาห์ว่า 9“จงออกเดินทางไปเมืองศาเรฟัทในเขตไซดอนและจงอยู่ที่นั่น เราได้สั่งหญิงม่ายคนหนึ่งที่นั่นให้เลี้ยงดูท่าน” 10เขาจึงออกเดินทางไปเมืองศาเรฟัท เมื่อมาถึงประตูเมือง ก็พบหญิงม่ายคนหนึ่งกำลังเก็บฟืนอยู่ เขาจึงเรียกนางสั่งว่า “จงนำน้ำในเหยือกมาให้ฉันดื่มสักหน่อยเถิด” 11ขณะที่นางกำลังเดินไปตักน้ำ เขาก็ตะโกนสั่งว่า “จงนำขนมปังสักชิ้นหนึ่งมาให้ฉันด้วย” 12นางตอบว่า “ดิฉันขอสาบานอ้างถึงพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านผู้ทรงพระชนมชีพว่า ดิฉันไม่มีขนมปังเลย มีแต่แป้งอยู่ในไหเพียงหนึ่งกำมือ และมีน้ำมันมะกอกเทศนิดหน่อยในเหยือก ดิฉันกำลังเก็บฟืนสองสามท่อน จะกลับไปทำอาหารสำหรับดิฉันและลูกชาย เราจะกิน แล้วเราจะตาย”
13เอลียาห์บอกนางว่า “อย่ากลัวเลย ไปทำตามที่เธอพูดเถิด แต่จงทำขนมปังก้อนเล็กๆ นำมาให้ฉันกินก่อน แล้วจึงค่อยทำสำหรับเธอและลูก 14เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า
“แป้งในไหจะไม่หมด
น้ำมันในเหยือกจะไม่แห้ง
จนถึงวันที่พระยาห์เวห์จะทรงส่งฝน
ให้ตกบนแผ่นดิน”
15หญิงม่ายกลับไปทำตามที่เอลียาห์สั่ง เอลียาห์ หญิงม่ายและบุตรcมีอาหารกินเป็นเวลาหลายวัน 16แป้งในไหไม่ขาด และน้ำมันในเหยือกไม่แห้ง ตามที่พระยาห์เวห์ตรัสไว้โดยทางเอลียาห์
บุตรของหญิงม่ายกลับคืนชีพ
17ต่อมา บุตรชายของหญิงเจ้าของบ้านป่วยอาการหนัก ในที่สุดก็ตาย 18นางจึงต่อว่าเอลียาห์ว่า “ท่านผู้เป็นคนของพระเจ้า ท่านต้องการอะไรจากดิฉัน ท่านมาที่นี่เพื่อเตือนให้ดิฉันระลึกถึงความผิด เพื่อฆ่าลูกชายของดิฉันหรือ”d 19เอลียาห์บอกนางว่า “จงส่งลูกมาให้ฉันเถิด” เอลียาห์รับเด็กมาจากอ้อมกอดของนาง อุ้มไปวางบนเตียงของตนในห้องชั้นบนที่เขาพักอยู่ 20เขาร้องเรียกพระยาห์เวห์ว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้า ทำไมพระองค์ทรงบันดาลให้เกิดเหตุร้ายแก่หญิงม่ายคนนี้ที่ต้อนรับข้าพเจ้าอย่างดี ทำไมพระองค์จึงทรงฆ่าลูกของนาง” 21เอลียาห์นอนทับเด็กคนนั้นสามครั้ง แล้วร้องเรียกพระยาห์เวห์ว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้า ขอให้เด็กมีลมหายใจอีกครั้งหนึ่งเถิด” 22พระยาห์เวห์ทรงฟังเสียงร้องของเอลียาห์ เด็กก็มีลมหายใจอีกครั้งหนึ่ง เขาก็มีชีวิต 23เอลียาห์นำเด็กจากห้องชั้นบนลงไปชั้นล่าง และมอบให้มารดา เอลียาห์พูดว่า “ดูซิ ลูกของเธอยังมีชีวิต” 24หญิงคนนั้นตอบว่า “บัดนี้ ดิฉันรู้แล้วว่าท่านเป็นคนของพระเจ้า และพระวาจาที่พระยาห์เวห์ตรัสจากปากของท่านก็เป็นความจริง”
17 a เอกสารโบราณที่เล่าประวัติของประกาศกเอลียาห์คงเล่าเรื่องของเอลียาห์ตั้งแต่ต้น แต่ผู้เขียนหนังสือพงศ์กษัตริย์เริ่มเล่าเรื่องของเอลียาห์ตั้งแต่เกิดความแห้งแล้งครั้งใหญ่เท่านั้น เพราะเขาคิดว่าความแห้งแล้งนี้เป็นการลงโทษที่กษัตริย์อาคับนำการนับถือพระบาอัลเข้ามาในอาณาจักรอิสราเอล (16:32-33)
b ต้นฉบับภาษากรีกว่า “นำขนมปัง...เวลาเช้า และนำเนื้อ...เวลาเย็น”
c “และบุตร” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก (ดู ข้อ 12-13) ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “และครอบครัวของนาง”
d หญิงคนนั้นคิดว่าความโชคร้ายที่เกิดกับนางเป็นผลจากการที่เอลียาห์มาพักอยู่ด้วย คนของพระเจ้าเป็นเหมือนพยานกล่าวโทษความผิด ทำให้บาปที่เคยทำโดยไม่รู้ตัวหรือที่คนอื่นไม่รู้ถูกเปิดเผย และทำให้นางต้องรับโทษ
