วันเสาร์ที่ 18 พฤศจิกายน 2017
สัปดาห์ที่ 32 เทศกาลธรรมดา
ลก 18:1-8…
1พระเยซูเจ้าทรงเล่าอุปมาเรื่องหนึ่งแก่บรรดาศิษย์เพื่อสอนว่าจำเป็นต้องอธิษฐานภาวนาอยู่เสมอโดยไม่ท้อถอย 2พระองค์ตรัสว่า “ผู้พิพากษาคนหนึ่งอยู่ในเมืองหนึ่ง เขาไม่ยำเกรงพระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด 3หญิงม่ายคนหนึ่งอยู่ในเมืองนั้นด้วย นางมาพบเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพูดว่า ‘กรุณาให้ความยุติธรรมแก่ดิฉันสู้กับคู่ความเถิด’ 4ผู้พิพากษาผู้นั้นไม่ยอมทำตามที่นางขอร้องจนเวลาผ่านไประยะหนึ่ง จึงคิดว่า ‘แม้ว่าฉันไม่ยำเกรงพระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด

5แต่เพราะหญิงม่ายผู้นี้มาทำให้ฉันรำคาญ ฉันจึงจะให้นางได้รับความยุติธรรม เพื่อมิให้นางรบเร้าฉันอยู่ตลอดเวลา’”
6องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงฟังคำที่ผู้พิพากษาอธรรมคนนั้นพูดซิ 7แล้วพระเจ้าจะไม่ประทานความยุติธรรมแก่ผู้เลือกสรรที่ร้องหาพระองค์ทั้งวันทั้งคืนดอกหรือ พระองค์จะไม่ทรงช่วยเขาทันทีหรือ 8เราบอกท่านทั้งหลายว่าพระองค์จะประทานความยุติธรรมแก่เขาโดยเร็ว แต่เมื่อบุตรแห่งมนุษย์เสด็จมา จะทรงพบความเชื่อในโลกนี้หรือ”

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “พระเจ้าดีต่อฉัน และพระองค์ทรงเติมฉันในวันที่อ่อนล้า และทรงทันเวลาเสมอ... ไม่ช้าและไม่สาย ไม่เร่งร้อนตามใจฉัน ทรงดี ดีต่อฉันและทรงทันเวลาเสมอ”

• พ่อเริ่มการอธิบายพระวาจาวันนี้ด้วยส่วนหนึ่งของเพลงสรรเสริญของพี่น้องคริสเตียน เป็นเพลงที่พ่อเคยฟังช่วงหนึ่งและชอบมาก ฟังในรถบ่อยๆจนขึ้นใจ และรู้ว่าพระเจ้าดีเหลือเกิน พระองค์ทรงดี แต่ไม่ตามใจ แต่ทรงช่วยเสมอ และพระหัตถ์ของพระองค์มาทันเวลาเสมอ... ตอบสนองความจริงของพระคัมภีร์ที่ว่า “พระเจ้าจะไม่ทรงรอช้า แต่จะทรงช่วยเหลือบรรดาคนยากไร้ชายขอบที่ร้องหาพระเจ้า”

• พระวรสารวันนี้ ลก 18:1-8 ความคิดที่พระเจ้าจะไม่ทรงช่วยเหลือเขาทันทีหรือ เมื่อคนที่ลำบากหรือถูกกดขี่ได้ร้องหาพระเจ้า ความคิดนี้มาจากหนังสือบุตรสิรา บสร 35:18-19 “พระเจ้าจะไม่ทรงชักช้าที่จะช่วยเหลือคนยากจนที่ถูกข่มเหง”

• พระเยซูเจ้าได้เล่าอุปมาเรื่องของผู้พิพากษาคนนั้นที่ไมได้ตัดสินความให้กับหญิงหม้าย... ขณะที่นางมาร้องขอความเป็นธรรมยาวนาน
o “ผู้พิพากษาคนหนึ่งอยู่ในเมืองหนึ่ง เขาไม่ยำเกรงพระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด
o หญิงม่ายคนหนึ่งอยู่ในเมืองนั้นด้วย นางมาพบเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพูดว่า ‘กรุณาให้ความยุติธรรมแก่ดิฉันสู้กับคู่ความเถิด’”

• เราพบว่า เรื่องนี้เป็นอุปมาที่ต้องการให้เห็นว่าสองบุคคล
o “ผู้พิพากษา” ในอุปมาคนนี้ถูกนำเสนอให้เห็นว่าเขาเป็นคนตรงมากแน่ในการตัดสิน ด้วยถ้อยคำที่อุปมาของพระเยซูเจ้าเล่าว่า “เขาไม่ยำเกรงพระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด” ประโยคนี้ทำให้เห็นว่าการตัดสินนั้นต้องเป็นไปตามข้อเท็จจริงและหลักฐานการสู้คดี... ถ้าเป็นสำนวนไทยเราคงต้องบอกว่า “ไม่เกรงหน้าอินทร์หน้าพรหม” คือเป็นคนตรงที่สุด ตัดสินแบบไม่มีอคติใดๆเลย
o “หญิงหม้าย” เธอเป็นหม้าย ความเป็นหญิงหม้ายในสังคมชาวยิวในพระคัมภีร์ คือเครื่องหมายของคนชายขอบสังคม ไม่มีอะไรที่จะต่อรอง ไม่มีอำนาจใดๆ และเสียงของเธอก็ไร้ความหมายเพราะไม่มีสามีที่จะปกป้อง เป็นหลักประกันทางบ้านเมือง ทางศาสนาก็ไม่มีน้ำหนักใดๆในทางกรณีต่างๆ แต่สิ่งที่นางมีคือการร้องขอความยุติธรรมอย่างต่อเนื่องซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเรียกว่า “น่ารำคราญ”

• ดิ้นรนร้องขอของนางได้ผลต่อจิตใจของผู้พิพากษาคนนี้ พระคัมภีร์เล่าถึงผู้พิพากษาคนนี้ว่าเขา “จึงคิดว่า ‘แม้ว่าฉันไม่ยำเกรงพระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด แต่เพราะหญิงม่ายผู้นี้มาทำให้ฉันรำคาญ ฉันจึงจะให้นางได้รับความยุติธรรม เพื่อมิให้นางรบเร้าฉันอยู่ตลอดเวลา’””
o พี่น้องที่รัก พระคัมภีร์ตอนนี้กำลังสอนเราให้ไม่หยุดที่จะร้องขอ ร้องภาวนา และภาวนาจากความขาดหรือความต่ำต้อย จากความไม่สามารถของเรา
o หญิงหม้าย ร้องขอ เพราะนางไม่สามารถทำได้เอง ไม่สามารถเพราะนาไม่ใช่ผู้พิพากษา และไม่สามารถเลยเพราะนางเป็นหญิงหม้ายที่ในบริบททางสังคมและศาสนาในพระคัมภีร์นั้นไม่มีอะไรจะต่อรอง ไม่มีอำนาจใดๆจะเรียกร้องเอาเสียเลย... นางมีสิ่งเดียวคือความพยายาม อดทน และร้องขอไม่หยุดหย่อนจน “น่ารำคราญ” ในสายตาของผู้พิพากษา และที่สุด เขาก็ตัดสินใจเพื่ออย่างน้อยตัดความรำคราญจึงได้ตัดสินคดีความขของนางให้พ้นๆไปจากความน่ารำคราญ... แต่พี่น้องต้องไม่ลืมว่าผู้พิพากษาคนนี้เที่ยงตรง และไม่เกรงหน้าใคร... แต่ที่สุด ยอมจัดการคดีให้เสียงขอร้องขอหญิงหมายที่นางคงมาร้อง ร้อง ร้องขอโดยตลอด

• พี่น้องที่รัก จำได้ไหมครับว่าพระคัมภีร์ในพระวรสารนั้น...พระเยซูเจ้าเคยตรัสว่า
o “ถ้าท่านไม่กลับเป็นเหมือนเด็กเล็กๆท่านจะเข้าพระอาณาจักรสวรรค์ไม่ได้”
o “พระอาณาจักรสวรรค์เป็นของคนเช่นเด็กเล็กๆ”
o “ปล่อยเด็กเข้ามาหาเราเถิดอย่าห้ามเขาเลย เพราะพระอาณาจักรสวรรค์เป็ฯของคนเช่นเด็กเล็ก”

• พี่น้องที่รัก อุปมาของพระเยซูกำลังสอนเราให้วิงวอนของพระอาณาจักรของพระเจ้า ขอพระประสงค์หรือการปกครองของพระองค์จงมาถึง...อุปมาสรุปว่า...
o องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงฟังคำที่ผู้พิพากษาอธรรมคนนั้นพูดซิ
o แล้วพระเจ้าจะไม่ประทานความยุติธรรมแก่ผู้เลือกสรรที่ร้องหาพระองค์ทั้งวันทั้งคืนดอกหรือ พระองค์จะไม่ทรงช่วยเขาทันทีหรือ
o เราบอกท่านทั้งหลายว่าพระองค์จะประทานความยุติธรรมแก่เขาโดยเร็ว แต่เมื่อบุตรแห่งมนุษย์เสด็จมา จะทรงพบความเชื่อในโลกนี้หรือ”

• พ่อขอให้เราเป็นเหมือนลูกน้อยที่ไม่มีอะไรจะต่อรองกับพระเจ้า นอกจากความเป็นบุตรของพระองค์ เชื่อมั่นวางใจในพระเจ้าพระบิดาเจ้าสวรรค์ พระเจ้าองค์ความรัก และขอให้เราได้มั่นใจที่จะ “รักและวิงวอนขอพระองค์เสมอในความจำเป็นเพื่อชีวิตคริสตชนของเรา และเพื่อชีวิตฝ่ายกายและจิตใจของเรานะครับ”

• พี่น้องที่รัก วิงวอนขอพระเจ้าภาวนาเสมอ และพระเจ้าจะทรงดีกับเรา และแม้ไม่ตามใจเราอย่างที่เราอยากได้ทุกอย่าง แต่พระองค์ทรงรู้ทุกอย่างว่าอะไรดีที่สุด... และจะประทานให้เพื่อความดีจริงๆของเรา แม้ไม่ตามใจเราแต่ทรงทันเวลาเสมอไป.. ทรงดีเสมอครับ... วอนขอพระองค์ดุจเด็กน้อยน่ารักที่มีความสุข วิงวอนพระเจ้าเสมอเถอะ เพราะเราเป็นลูก เรามีสิทธิ์อย่างหนึ่งคือวิงวอนขอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตของเราครับ...

• ที่สุดรู้ไหมทำไมเราต้องขอเสมอ วิงวอนเสมอ... เหอะๆๆๆ เพราะ “เราเป็นลูก” การร้องขอเสมอคือการประกาศถึง “ความสัมพันธ์ลึกซึ้งที่สุดระหว่างเรากับพระเจ้าครับ” ยิ่งเราวิงวอนได้ เรายิ่งประกาศว่าเราเป็นลูกของพระเจ้า และพระองค์จะไม่ฟังและช่วยเหลือเราได้อย่างไรกัน

• หมั่นภาวนาเสมอนะครับ... เพราะในการภาวนา เราประกาศความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับพระองค์ครับ... ขอพระเจ้าอวยพร