“จงรับเถิด นี่เป็นกายของเรานี่เป็นโลหิตของเรา โลหิตแห่งพันธสัญญา”
74. พระเยซูเจ้าทรงตั้งศีลมหาสนิท (2)

- แล้วพระองค์ทรงหยิบถ้วย เราไม่รู้แน่นอนว่า พระเยซูเจ้าทรงประกอบพิธีรับประทานอาหารค่ำวันฉลองปัสกาตามลำดับพิธีโบราณของชาวยิวอย่างเคร่งครัดหรือไม่ เราจึงไม่สามารถกำหนดว่าถ้วยนี้เป็นถ้วยที่เท่าไรในบรรดาสี่ถ้วยที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญลูกาและจดหมายถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 บันทึกว่าพระเยซูเจ้าประทานถ้วยในตอนสุดท้ายของอาหารค่ำ คงจะเป็นถ้วยที่สามหรือถ้วยที่สี่ในพิธีกรรมวันปัสกา ส่วนนักบุญมาระโกและนักบุญมัทธิวไม่พูดถึงเรื่องเวลาเลย

- ตรัสขอบพระคุณ ประทานให้เขาและทุกคนดื่มจากถ้วยนั้น พระองค์ตรัสกับเขาว่า “นี่เป็นโลหิตของเรา โลหิตแห่งพันธสัญญา พระวาจานี้ยืนยันความจริงสองประการ อันดับแรก มีโครงสร้างเดียวกันกับพระวาจาที่พระองค์ตรัสเหนือขนมปัง แสดงความคิดคล้องจองกันคือ พระเยซูเจ้าทรงมอบพระองค์เป็นเครื่องบูชาถวายแด่พระเจ้าแทนมนุษย์ทั้งหลาย ความจริงอันดับที่สองคือ พระโลหิตของพระเยซูเจ้าเป็นพระโลหิต “แห่งพันธสัญญา” เราจะเข้าใจความหมายนี้ได้ก็ต่อเมื่อ ระลึกถึงเหตุการณ์ที่หนังสืออพยพบรรยายการกระทำพันธสัญญาที่เชิงภูเขาซีนาย คือหลังจากที่โมเสสอ่านเงื่อนไขให้ประชากรฟังแล้ว และสั่งให้ถวายสัตว์เลี้ยงเป็นเครื่องบูชา โดยนำเลือดสัตว์ครึ่งหนึ่งมาเทเหนือพระแท่นบูชา และนำเลือดอีกครึ่งหนึ่งมาประพรมประชากรพูดว่า “นี่คือโลหิตแห่งพันธ์สัญญาที่พระยาห์เวห์ทรงกระทำกับท่าน” (อพย 24:8)

- ที่หลั่งออกเพื่อคนจำนวนมาก ตามภาษาของพระคัมภีร์ เลือดสัตว์ที่หลั่งออกหมายถึงการถวายบูชา เพราะเลือดหมายถึงชีวิตของเครื่องบูชาซึ่งมีถ้วยเหล้าองุ่นเป็นสัญลักษณ์ ในวรรคดีของชาวยิว เราพบความสัมพันธ์ระหว่างเลือดนี้แห่งพันธสัญญากับเลือดของลูกแกะปัสกาแล้วในจดหมายถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 เมื่อพระเยซูเจ้าตรัสว่า “ถ้วยนี้คือพันธสัญญาใหม่ในโลหิตของเรา” (1 คร 11:25) แม้ประโยคจะแตกต่างกันบ้างเล็กน้อย แต่มีความหมายเดียวกัน พันธสัญญามีชื่อว่า “พันธสัญญาใหม่” โดยระลึกถึงข้อความของประกาศกเยเรมีย์ บทที่ 31 ข้อ 31 เพื่อคนจำนวนมาก สำนวนนี้ในภาษาเซมิติกมีความหมายว่า “เพื่อทุกคนที่เป็นจำนวนมาก” คือพระเยซูเจ้าทรงยอมหลั่งพระโลหิตเพื่อมนุษยชาติโดยไม่ยกเว้นผู้ใด อย่างไรก็ตาม การกระทำเช่นนี้จะเกิดผลเพียงกับผู้ที่ยอมเชื่อในพระองค์เท่านั้น จากรายละเอียดทั้งหมดปรากฏชัดเจนว่าพระเยซูเจ้าทรงมอบถ้วยแห่งพระโลหิตแก่บรรดาศิษย์ เพราะมีพระประสงค์ที่จะแสดงล่วงหน้า พระองค์พอพระทัยที่จะทรงมอบพระชนมชีพของพระองค์เป็นเครื่องบูชาชดเชยบาป โดยทรงกระทำพันธสัญญาใหม่ระหว่างพระเจ้ากับมนุษยชาติ ไม่เพียงกับชาวอิสราเอลเหมือนในพันธสัญญาเดิมเท่านั้น ทรงประกาศว่าพระองค์เป็นคนกลางเหมือนโมเสสก็จริง และยังทรงเป็นเครื่องบูชาชดเชยบาปไม่เพียงของประชากรอิสราเอล แต่สำหรับทุกชาติทุกภาษาบนแผ่นดิน ซึ่งได้รับเรียกให้รวมเข้าเป็นประชากรใหม่ของพระเจ้า

- เราบอกความจริงกับท่านทั้งหลายว่า เราจะไม่ดื่มน้ำจากผลองุ่นใด จนกว่าจะถึงวันที่เราจะดื่มเหล้าองุ่นใหม่ในพระอาณาจักรของพระเจ้า” พระวาจานี้มีจุดประสงค์ที่ประกาศว่า พระเยซูเจ้าใกล้สิ้นพระชนม์แล้ว เพราะเมื่อจะทรงดื่มน้ำจากผลองุ่นในพระอาณาจักรของพระเจ้าก็จะเป็นน้ำจากผลองุ่นที่มีลักษณะใหม่ ซึ่งนำความชื่นชมยินดีและความสุขแก่ผู้ได้รับเลือกสรร พระอาณาจักรในอนาคตเปรียบเสมือนงานเลี้ยงของพระเมสสิยาห์อยู่บ่อย ๆ (เทียบ อสย 25:6; มธ 8:11; ลก 13:29; 22:29-30; วว 19:9)

- เมื่อขับร้องเพลงสดุดีแล้ว ทุกคนออกจากห้องเพื่อไปยังภูเขามะกอกเทศ เพลงสดุดีในที่นี้หมายถึงเพลงสดุดีชุดที่เรียกว่า “ฮัลเลล” บางคนคิดว่าหมายถึงเพลงสดุดีที่ชาวยิวเรียกว่าฮัลเลลชุดใหญ่ คือเพลงสดดุดีที่ 136 ซึ่งเป็นบทภาวนาอธิษฐานขอบพระคุณ เป็นเพลงสรรเสริญที่ยิ่งใหญ่ ยกย่องความรักมั่นคงใหญ่หลวงที่พระเจ้าทรงมีต่อประชากรอิสราเอลตลอดมา แต่อีกบางคนคิดว่าเป็นฮัลเลลชุดเล็ก (สดด 166-118) ซึ่งเป็นบทเพลงสดุดีขอบพระคุณและสรรเสริญพระจ้า ที่ชาวยิวขับร้องเมื่อจบมื้ออาหารของวันฉลอง แต่ละบทเริ่มต้นด้วยคำว่า “อัลเลลูยา”