วันพุธที่ 1 พฤศจิกายน 2017
สัปดาห์ที่ 30 เทศกาลธรรมดา
ลก 13:22-30
      เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จผ่านเมืองและหมู่บ้าน ทรงสั่งสอนประชาชน และทรงเดินทางมุ่งไปกรุงเยรูซาเล็ม ชายคนหนึ่งทูลถามพระองค์ว่า “พระเจ้าข้า มีคนน้อยคนใช่ไหมที่รอดพ้นได้” พระองค์ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “จงพยายามเข้าทางประตูแคบ เพราะเราบอกท่านทั้งหลายว่า หลายคนพยายามจะเข้าไปแต่จะเข้าไม่ได้

เมื่อเจ้าของบ้านจะลุกขึ้นเพื่อปิดประตู ท่านจะยืนอยู่ข้างนอก เคาะประตู พูดว่า ‘พระเจ้าข้า เปิดประตูให้พวกเราด้วย’ แต่เขาจะตอบว่า ‘เราไม่รู้ว่าพวกเจ้ามาจากที่ใด’ แล้วท่านก็จะพูดว่า ‘พวกเราได้กินได้ดื่มอยู่กับท่าน ท่านได้สอนในลานสาธารณะของเรา’ แต่เจ้าของบ้านจะตอบว่า ‘เราไม่รู้ว่าพวกเจ้ามาจากที่ใดไปให้พ้นจากเราเถิดเจ้าทั้งหลายที่กระทำการชั่วช้า’
เวลานั้น ท่านทั้งหลายจะร่ำไห้คร่ำครวญและขบฟันด้วยความขุ่นเคือง เมื่อแลเห็นอับราฮัม อิสอัคและยาโคบ กับบรรดาประกาศกในพระอาณาจักรของพระเจ้า แต่ท่านทั้งหลายกลับถูกไล่ออกไปข้างนอก จะมีคนจากทิศตะวันออก และทิศตะวันตก ทิศเหนือและทิศใต้ มานั่งร่วมโต๊ะในพระอาณาจักรของพระเจ้า
ดังนั้น พวกที่เป็นกลุ่มสุดท้ายจะกลับกลายเป็นกลุ่มแรก และพวกที่เป็นกลุ่มแรกจะกลับกลายเป็นกลุ่มสุดท้าย”

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง

• “จงเข้าทางประตูแคบ”
o พี่น้องที่รัก หนทางแห่งชีวิตของเราคริสตชนคือการเลือกหนทางที่ถ่อมตน สุภาพ ใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย ไม่ฟุ้งเฟ้อ ไม่ฟุ่มเฟือยนะครับ ความสุขไม่ได้อยู่กับสิ่งของหรือทรัพยสิน...
o พี่น้องครับ “ประตูแคบ” คือประตูแห่งวามสุภาพ ถ่อมตน อ่อนโยน ไม่ยึดติด
o ประตูกว้างนำไปสู่หายนะนะครับ มีแต่นำไปสู่ความฟุ้งเฟ้อ ยึดติด โลภ อยากได้และที่สุดก็ฉ้อโกงเอาเปรียบ ไม่น่ารักเลย...
o ย้ำว่า....พี่น้องที่ร่ำรวยก็เลือกประตูแคบได้นะครับ ด้วยความถ่อมตนไม่ยึดติดนะครับ...
o คนทั่วไปชอบหนทางกว้าง ยิ่งใหญ่ ร่ำรวย ยศศักดิ์ ไฮโซโก้หรูและบ่อยครั้งก็ลวงหลอก ชอบการเยินยอที่ขาดความจริงใจ และบางที่คนยากจนก็พยายามกระเสือกกระสนเข้าทางประตูกว้างๆเหมือนกัน หนี้ท่วมแต่ดูหรู ทุกอย่างผ่อนเพื่อเข้าประตูสวยงาม
o ประตูแคบ คือ หนทางที่คนน้อยคนจะเข้าไป เลือกเข้าไป หนทางของพระเยซูครับ

• พี่น้องที่รัก พ่ออยากให้เราใช้สื่อเทคโนโลยี เฟสบุค ไลน์ หรืออื่นๆ เพื่อสื่อความรักกันในระหว่างพี่น้องหรือกลุ่มเพื่อนชีวิตคริสตชนนะครับ...
o จะมีคุณค่ามหาศาลในการประกาศพระคริสตเจ้าครับ...
o ขอพระเจ้าโปรดให้เราได้ใช้โอกาสเหล่านี้เพื่อการประกาศข่าวดีของพระเจ้าด้วยกันเสมอครับ...
o ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่านให้ทรงพลังแห่งความรัก รู้รักพระวาจา เห็นคุณค่า และดำเนินชีวิตเลือกหนทางประตูเล็กๆแต่ทรงพลังแห่งรักของพระเจ้าครับ บางทีอาจเรียกว่า “ประตูใจก็ได้” นะ...

• เราควรเลือกทางประตูแคบเป็นสำคัญ... ประตูแคบ คือ หนทางแห่งความสุภาพถ่อมตน หนทางแห่งการก้าวเดินในชีวิตประจำวันที่สุภาพ ความถ่อมตนนี้เป็น คือ หนทางแห่งการเป็นคริสตชนของเรา พ่ออยากเน้นว่า เมื่อเราอ่านพระวาจาวันนี้ เราน่าจะได้มุ่งมั่นจริงๆที่เราจะดำเนินชีวิตให้ชัดเจนในการเดินในหนทางแห่งความสุภาพถ่อมตน

• พี่น้องเชื่อเหมือนพ่อไหม คนสุภาพอ่อนโยนหาที่อยู่ได้ง่ายมาก ไม่มีอุปสรรค ไม่เป็นพิเศษเป็นภัยแก่ใคร สามารถดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขกับทุกคน หนทางแห่งความสุภาพถ่อมตนนี้แหละที่จำทำให้เราดำเนินชีวิตได้ยอดเยี่ยมในฐานะเป็นคริสตชนจริง

• ถ้าเราสามารถเลือกได้ ถ้าสามารถเลือกได้จริงๆ พ่อขอแนะนำและเชิญชวนให้เราเลือกหนทางแห่งความสุภาพถ่อมตน เหมือนการเดินเข้าทางประตูแคบ เพราะนี่คือหนทางชีวิต...

• สิ่งที่พ่อมั่นใจมากๆ คือ
o คนอ่อนโยน ไม่ได้หมายถึงความอ่อนแอ
o แต่เป็นการเผชิญหน้ากับความรุนแรง ความโกรธแค้น ที่คนอ่อนโยนสามารถต่อสู้ยืนหยัดได้กับคนชั่วหรือคนอยุติธรรมที่รุนแรงกับเขา คนอ่อนโยนไม่หวั่นไหวแต่อย่างใด

• และเชื่อมั่นว่า...คนเราจะอ่อนโยนได้เช่นนี้ คือคนที่มีความหวังในพระเจ้า” คนเช่นนี้จะสามารถยืนหยัด เราเห็นได้จาก “คำสั่งแปดประการ” ด้วยกันคือ
o จงวางใจในพระยาห์เวห์และ
o จงทำความดี
o จงพำนักอยู่ในแผ่นดิน และอยู่เย็นเป็นสุข
o จงปีติยินดีในพระยาห์เวห์
o จงฝากชะตากรรมของท่านไว้กับพระยาห์เวห์
o จงวางใจในพระองค์ แล้วพระองค์จะทรงจัดการเอง
o จงสงบเงียบเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์และ
o จงเฝ้ารอพระองค์
• เราจะเห็นว่าท่าทีแปดประการนี้เป็นจำนวนที่น่าไตร่ตรองอย่างยิ่ง ทำให้เห็นธรรมชาติของคนที่มีความหวังในพระเจ้า ยึดมั่นอยู่ในพระเจ้าเป็นสำคัญที่สุด

• พ่อขอสรุปว่า ขอเพียงให้เราเลือกเดินเข้าทางประตูแคบ คือ ประตูแห่งความสุภาพถ่อมตนเสมอไปครับ ขอพระเจ้าอวยพร

• ถ้าเราจะสรุปอีกนิดเพื่ออ่อนเจริญชีวิตได้อย่างอ่อนโยนคือ...
o 2 ทธ 2:23-25 “จงหลีกเลี่ยงการโต้เถียงอย่างโง่เขลา โดยรู้ว่า สิ่งเหล่านั้นทำให้เกิดการวิวาท ผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะต้องไม่วิวาทกัน แต่จะต้องอ่อนโยนต่อทุกคน รู้จักสอนและอดทน” การช่วยเหลือแก้ไขตักเตือนเพื่อนพี่น้องจะต้องกระทำด้วยความอ่อนโยน โดยพื้นฐานที่สำคัญที่สุดคือทุกคนต่างเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าและที่สำคัญทุกคนต่างมีความหวังในพระองค์อย่างแท้จริง
o ภาคปฏิบัติที่ชัดเจนเราพบในจดหมายนักบุญยากอบ “พี่น้องที่รัก พึงตระหนักว่า ทุกคนจงฉับไวที่จะฟัง แต่ช้าที่จะพูด และช้าที่จะโกรธ คนที่โกรธย่อมไม่ปฏิบัติตนชอบธรรมตามพระประสงค์ของพระเจ้า ดังนั้น จงละทิ้งความโสมมทั้งหลาย และความชั่วร้ายที่ยังตกค้างอยู่ จงน้อมรับพระวาจาที่ทรงปลูกฝังไว้ในท่าน พระวาจานั้นช่วยวิญญาณท่านให้รอดพ้นได้” (ยก 1:19-21) ยากอบเน้นหนักมากในเรื่องความเป็นอิสระจากความโกรธ เพราะว่าในความโกรธนั้นทำให้ไม่เป็นอิสระจากความชั่วร้ายและความโสมมทั้งหลาย และหนทางที่จะสามารถเป็นเช่นนี้ได้อยู่ที่ การรับฟังพระวาจาของพระเจ้า ยอมให้พระวาจาของพระเจ้านั้นปลูกฝังในตนเอง
o ปรีชาญาณแท้คือความสามารถในการควบคุมตนเอง ปรีชาญาณแท้นั้นไม่ได้แสดงออกในคำพูดแต่แสดงออกในกิจการ ซึ่งกิจการนี้แหละคือคุณภาพของปรีชาญาณ และคุณภาพที่แสดงออกชัดที่สุดคือ “ความอ่อนโยน” และสิ่งที่ขาดไม่ได้โดยเด็ดขาดคือ “ความเมตตา” (Misericordia)
o ความอ่อนโยนคืออิสระภาพจากการใช้อารมณ์ สามารถแสดงออกซึ่งความมั่นคงในความรักและนี่คือสิ่งที่ต้องกลายเป็นบุคลิกของคนที่มีปรีชาญาณ
พ่อมั่นใจว่า... เรามาเจริญชีวิตอ่อนโยนด้วยกันอย่างจริงจังเถิด