วันจันทร์ที่ 6 มีนาคม 2017
สัปดาห์ที่ 1 เทศกาลมหาพรต
ลนต 19:1-2,11-18 /  มธ 25:31-46
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                           
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “เมื่อบุตรแห่งมนุษย์จะเสด็จมาในพระสิริรุ่งโรจน์พร้อมกับบรรดาทูตสวรรค์ พระองค์จะประทับเหนือพระบัลลังก์รุ่งโรจน์ บรรดาประชาชาติจะมาชุมนุมกันเฉพาะพระพักตร์ พระองค์จะทรงแยกเขาออกเป็นสองพวก

ดังคนเลี้ยงแกะแยกแกะออกจากแพะ ให้แกะอยู่เบื้องขวา ส่วนแพะอยู่เบื้องซ้าย แล้วพระมหากษัตริย์จะตรัสแก่ผู้ที่อยู่เบื้องขวาว่า ‘เชิญมาเถิด ท่านทั้งหลายที่ได้รับพระพรจากพระบิดาของเรา เชิญมารับอาณาจักรเป็นมรดกที่เตรียมไว้ให้ท่านแล้วตั้งแต่สร้างโลก เพราะว่า เมื่อเราหิว ท่านให้เรากิน เรากระหาย ท่านให้เราดื่ม เราเป็นแขกแปลกหน้า ท่านก็ต้อนรับ เราไม่มีเสื้อผ้า ท่านก็ให้เสื้อผ้าแก่เรา เราเจ็บป่วย ท่านก็มาเยี่ยม เราอยู่ในคุก ท่านก็มาหา’
     บรรดาผู้ชอบธรรมจะทูลถามว่า ‘พระเจ้าข้า เมื่อใดเล่าข้าพเจ้าทั้งหลายเห็นพระองค์ทรงหิว แล้วถวายพระกระยาหาร หรือทรงกระหาย แล้วถวายให้ทรงดื่ม เมื่อใดเล่าข้าพเจ้าทั้งหลายเห็นพระองค์ทรงเป็นแขกแปลกหน้า แล้วต้อนรับ หรือทรงไม่มีเสื้อผ้า แล้วถวายให้ เมื่อใดเล่าข้าพเจ้าทั้งหลายเห็นพระองค์ประชวรหรือทรงอยู่ในคุกแล้วไปเยี่ยม’ พระมหากษัตริย์จะตรัสตอบว่า ‘เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ท่านทำสิ่งใดต่อพี่น้องผู้ต่ำต้อยที่สุดของเราคนหนึ่ง ท่านก็ทำสิ่งนั้นต่อเรา’

     แล้วพระองค์จะตรัสกับพวกที่อยู่เบื้องซ้ายว่า ‘ท่านทั้งหลายที่ถูกสาปแช่ง จงไปให้พ้น ลงไปในไฟนิรันดรที่ได้เตรียมไว้ให้ปีศาจและบริวารของมัน เพราะว่า เมื่อเราหิว ท่านไม่ให้อะไรเรากิน เรากระหาย ท่านไม่ให้อะไรเราดื่ม เราเป็นแขกแปลกหน้า ท่านก็ไม่ต้อนรับ เราไม่มีเสื้อผ้า ท่านก็ไม่ให้เสื้อผ้า เราเจ็บป่วยและอยู่ในคุก ท่านก็ไม่มาเยี่ยม’ พวกนั้นจะทูลถามว่า ‘พระเจ้าข้า เมื่อใดเล่าที่ข้าพเจ้าทั้งหลายเห็นพระองค์ทรงหิว ทรงกระหาย ทรงเป็นแขกแปลกหน้า หรือไม่มีเสื้อผ้า เจ็บป่วย หรืออยู่ในคุก และไม่ได้ช่วยเหลือ’ พระองค์จะตรัสตอบว่า ‘เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ท่านไม่ได้ทำสิ่งใดต่อผู้ต่ำต้อยของเราคนหนึ่งท่านก็ไม่ได้ทำสิ่งนั้นต่อเรา’ แล้วพวกนี้ก็จะไปรับโทษนิรันดร ส่วนผู้ชอบธรรมจะไปรับชีวิตนิรันดร”

 (พระวาจาของพระเจ้า)

---------

 ทำอย่างพระเจ้า "คือ ยุติธรรม"
 แม้ว่าความยุติธรรม อาจ ไม่ใช่ "เท่าเทียมกัน" ก็ตามแต่
 เพราะว่า การทำอย่างพระเจ้า ก็ใช้ตาชั่งตรงขนานพื้น อาจเกิดการละเลยเรื่องอ่อนด้อย การทำอย่างพระเจ้า อาจเอียงเป็นการช่วยเหลือมากกว่าตรงแน่วจนละเลย
 ดังนั้น ความยุติธรรมของพระเจ้า จึงเป็น สละเพื่อเหลือแบ่งปัน มากกว่า ตัดตรงแบ่งช้ินเท่ากัน สะท้อนในหนังสือเลวีนิติ ความยุติธรรมอาจไม่ใช่เท่าเทียม คือ
 "ท่านจะต้องไม่ลักขโมย ฉ้อโกง หรือพูดเท็จต่อกัน ท่านจะต้องไม่สาบานเท็จโดยใช้นามของเรา มิฉะนั้นท่านจะลบหลู่พระนามพระเจ้าของท่าน เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า ท่านจะต้องไม่เอารัดเอาเปรียบหรือปล้นเพื่อนบ้าน ท่านจะต้องไม่ยึดค่าจ้างของลูกจ้างไว้จนถึงวันรุ่งขึ้น ท่านจะต้องไม่สาปแช่งคนหูหนวก เอาของไปวางขวางทางคนตาบอด แต่ท่านจะต้องยำเกรงพระเจ้าของท่าน เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า"
 ดังนั้น "ใจ" ที่เห็นคนอื่นเดือดร้อนเพราะเราตงฉินไม่ได้
 ใจ ที่เห็นคนอื่นขาดแคลนเพราะแบ่งสรรเท่ากันโดยไม่เห็นแก่หน้าใคร ก็ไม่ใช่
 จึงทำการไม่โกง ไม่พูดเท็จ ไม่เอารัดเอาเปรียบ ไม่ขี้ฉ้อ ไม่สาปแช่ง เป็นความดี เพราะบางทีความยุติธรรมที่ตรงฉิน อาจทำให้เราเอาคืน ตัดตรง เอาเกณฑ์มาตั้งเอาความเมตตาโยนทิ้ง
 เกณฑ์ความยุติธรรมแบบพระ สะท้อนใน "วิถีชีวิตมหาพรต" ที่ สละได้ถ้าเขาขาดแคลน แบ่งปันได้ไม่ได้ให้เท่าๆ กัน ถ้า "ใจอ่อนกับคนต่ำต้อย ถ้าใจดีกับคนยากไร้ ตัดส่วนใหญ่ เก็บส่วนน้อย ใช้สอยที่จำเป็น เล็งเห็นทุกข์ยากคนอื่นใหญ่กว่า เรากำลังเป็น ผู้คนมหาพรต ที่พระวรสารสะท้อนความจริงว่า

"ท่านทำสิ่งใดต่อพี่น้องผู้ต่ำต้อยที่สุดของเราคนหนึ่ง ท่านก็ทำสิ่งนั้นต่อเรา’
 นี่คือ ผู้คนมหาพรต แท้จริง