“ถ้าท่านทั้งหลายยึดมั่นในวาจาของเรา ท่านก็เป็นศิษย์ของเราอย่างแท้จริง" (ยน. 8:31)

รำพึงพระวาจาประจำวัน โดยคุณพ่อสมเกียรติ  ตรีนิกร
วันพฤหัสบดีที่ 25 สิงหาคม 2016

น.หลุยส์ กษัตริย์แห่งฝรั่งเศส น.ยอแซฟ กาลาซานส์ พระสงฆ์

1คร 1:1-9………….
1จากเปาโล ซึ่งพระเจ้าทรงเรียกให้เป็นอัครสาวกของพระคริสตเยซูตามพระประสงค์ของพระองค์ และจากโสสเธเนสพี่น้องของเรา
2ถึงพระศาสนจักรของพระเจ้าที่อยู่ ณ เมืองโครินธ์ ถึงผู้ที่ได้รับความศักดิ์สิทธิ์ในพระคริสตเยซู คือได้รับเรียกให้เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับทุกคนในทุกสถานที่ ทุกคนซึ่งเรียกหาพระนามของพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าทั้งของเขาและของเราด้วย


3ขอพระหรรษทานและสันติสุขจากพระเจ้าพระบิดาของเรา และจากพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด

4ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระเจ้าอยู่เสมอเพื่อท่านทั้งหลาย เพราะพระหรรษทานซึ่งพระเจ้าประทานแก่ท่านเดชะพระคริสตเยซู 5ท่านได้รับพระพรทุกด้านและทุกประการเดชะพระองค์ คือการประกาศพระวาจาและความรู้ทุกอย่าง 6ท่านทั้งหลายเป็นพยานถึงพระคริสตเจ้าอย่างเข้มแข็งจนถึงที่สุด 7จนกระทั่งท่านไม่ขาดพระคุณใดในขณะที่รอคอยการเสด็จมา ของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา 8พระองค์จะทรงค้ำจุนท่านให้มั่นคงจนถึงวาระสุดท้าย ไม่มีที่ติในวันที่พระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราจะเสด็จมา 9พระเจ้าทรงเรียกท่านให้สนิทสัมพันธ์ กับพระบุตรของพระองค์ คือพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา แล้ว พระองค์ทรงมั่นตงในการรักษาคำสัญญา

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “ไปรษณีย์มาแล้ว” “Mister Postman”
o เพลงนี้ดังมากๆในอดีต ไปรษณีย์คือคนสำคัญสำหรับสื่อสารส่ง “จดหมาย”
o วันนี้อยากพาให้คิดถึงจดหมายสักหน่อยครับ เด็กรุ่นใหม่ๆในยุคของอีเมล ไอแพด ไอโฟน หรือยุคของสื่อปัจจุบัน คงไม่มีโอกาสมีประสบการณ์แบบนี้แล้ว เมื่อก่อนอะไรๆ ก็ไปไปรษณีย์ ไปส่งจดหมาย ไปส่งโทรเลข (ไม่มีโทรศัพท์) ไปส่งธนาณัติ ไปส่งพัสดุ... สิ่งเหล่านี้ค่อยๆจางหายไป
o โทรเลขสุดท้ายของประเทศไทยจบไปเมื่อไม่นานนี้เอง ยังมีการเชิญชวนให้ไปส่งโทรเลขเป็นครั้งสุดท้าย เป็นที่ระลึกเลย เพื่อจะปิดระบบโทรเลข ที่มีสายโยงใยไปทั่วประเทศ และก็ได้ปิดมาสามสี่ปีแล้ว ไม่มีโทรเลขอีกแล้ว จงไปแล้วครับ...

• ไปรษณีย์ปัจจุบันแทบหมดงานทำเลยนะครับ ต้องไปส่งพวกอาหารสด ไปส่งแหนมเนือง ขนมปัง ประเภท Delivery แทนแล้วครับ สมัยก่อนไปรษณีย์มีคุณและแก่การรอคอยเพราะ “จดหมายครับ” โดยเฉพาะ “จดหมายรัก” แต่ปัจจุบบันจดหมายรักแทบไม่มีอีกแล้ว
o ปัจจุบันเขาบอกกันว่า รักก็กด Like กด Love แต่ที่แย่คือไอ้ที่กด Like น่ะมันสามารถถอนได้ง่ายมาก สามารถที่จะ Dislike ได้ด้วย ง่ายๆด้วย
o ปัจจุบันรักก็โทรหา รักก็โพสต์ข้อความกันไปมาบนหน้าจอแบบเรียลไทม์กันหมดแล้ว... แทบจะหมดเวลาหรือการทิ้งระยะห่างให้ได้ “คิดถึง” กันแล้วครับ
o มีแต่หาเวลาที่จะเลิกออนไลน์ เลิกแช็ต ต้องปิดจอหรือออฟไลน์หลอกกัน ซ้ำร้าย ร้ายกาจมาก ปัจจุบันก็มีแบบโรคจิตกันมาก สร้างเฟส สร้างไลน์หลอกลวงปลอมตัวแฝงกายเข้ามาบอกรัก บอกเลิก ล้วงความลับ หรือข่มขู่กรรโชกกันอีกต่างหาก คนโรคจิตปลอมแปลงทางสื่อทางไลน์มีเยอะขึ้นทุกวัน เพราะไม่กล้าแสดงตัว ไม่กล้ารับผิดชอบ ชอบแอบซ่อนทำร้ายทำลายกันไป
o บางทีก็เข้าโหมด busy หรือโนโชว์หลอกกัน เฮ้อหมดรสชาติไปเยอะมากเลยชีวิต.... โดนสื่อและเทคโนโลยีครอบงำจนต้องหาทางปลดตัวเองกันอย่างนั้นแหละ...

• ปัจจุบัน...คนรักแทบไม่มีเวลาห่างกัน... เพื่อเว้นช่องว่างให้คิดถึงกันมากๆ ทุกอย่างเรียลไทม์รับรู้รับไลน์เฟสไทม์ถึงกันตลอด กินอะไร ทำอะไร อาหารอะไร อยู่ตรงไหน ติดตามกันตลอดเวลาไม่มีช่องว่างเลย...
o แต่อันที่จริงห่างกันมาก นั่งปรับประทานอาหารด้วยกัน นั่งติดๆกัน แต่กลับไปคุยกับคนอื่นๆ ที่ไม่ใช่คนที่นั่งใกล้ๆ ต่างคนต่างๆก้มหน้าลงจอก้มหัวเป็นมนุษย์เผ่าก้มหัวกันไปหมดแล้ว
o โลกสื่อสารปัจจุบัน ทำให้ติดต่อกันตลอดจนไม่มีโอกาสไม่เห็นหน้ากันเพื่อให้คิดถึงเพราะโทรศัพท์และสมาร์ทโฟนกันตลอด เจ้าสมาร์ทโฟนที่ทำให้เรามีสมองที่สมาร์ทน้อยลงกันหมดแล้ว ออนไลน์เรียลไทม์กันบนหน้าจอคอม ขนาดจะนอนแล้วยังจุ๊บๆ ม๊วพๆ ภาษาใหม่ก็โผล่เข้ามาเยอะเลย บอกลากู้ดไนท์กันบนหน้าจอได้เลย...
o จบกันเครื่องหมายแห่งการรอคอย ความรัก ความหวัง ช่วงเวลาที่ห่างกันเพื่อคิดถึงกัน จบ หมด ไม่มีแล้ว...
o แต่ก็นะ มิติใหม่ๆ เช้ามาก็ส่ง ไลน์ถึงกันทั่วไปหมด ส่งรูปสวัสดี อวยพรกันทั่วไป แต่ แต่ แต่... สิ่งที่พ่อเฝ้าดูคือพ่อได้รับไลน์เยอะ ภาพที่ส่งกันมากแต่เช้า... เปล่าๆๆๆ ไม่ได้ตั้งใจส่งหรอก พ่อเองเคยตกใจ โหๆๆๆ ส่งมาสวัสดีแต่เช้า.. พ่อตอบกลับ อ้าวไม่เห็นตอบอะไรกลับมาก ไม่มีปฏิสัมพันธ์กลับมา... ที่สุดพ่อก็ถามไปว่าส่งมาสวัสดีหรอ มีอะไร.. คำตอบคือเปล่า ส่งแบบรวมๆไปหาทุกคนในไลน์... สรุปคือไม่ได้คิดอะไรหรอก มันเป็นระบบที่ส่งไปเป็นร้อยๆ คนเท่านั้น ไอ้เราก็นึกว่าเขาทักเราเป็นพิเศษที่ไหนได้...

• ในอดีต ไปรษณีย์มาแล้วละก็ได้วิ่งไปรอดู “จดหมาย” จดหมายเดินทางเป็นสิบวัน หรือลดลงเรื่อยๆ เมื่อมี Ems เริ่มจากอีเอ็มเอส อีเมล!!!! อีเมล ไลน์ อย่างนั้นอย่างนี้หรือไม่ก็ก็ไอนั่นไอนี่หลายแบบมากันใหญ่...

• จดหมายในอดีตมีค่ามากนะครับ
o เขียนถึงกันด้วย “ลายมือ” ความรู้สึกดีๆ ความรัก ความคิดถึง ความห่วงใย
o เริ่มตั้งแต่การคัดเลือกกระดาษ ปากกา การสะกดลงลายลักษณ์อักษร การเลือกใช้คำและน้ำหนักของการเขียน ใช้เวลา ใช้ความรักความใส่ใจ
o เรียกว่า “บรรจง” บรรจงสร้าง บรรจงเขียน บ่อยครั้งต้องมีการขีดเส้นบางๆเพราะกระดาษจดหมายสวยๆ ไม่มีเส้นให้ครับ
o อ้อ กระดาษจดหมายบางชนิดมีกลิ่นหอมด้วย ค่อยๆเขียน ค่อยๆเล่า ค่อยๆบรรจงลงลายเส้นอักษรด้วยความรักและความรู้สึกจริงๆ
o วันที่... คำขึ้นต้นจะเลือกอะไรหนอ... “สมเกียรติที่คิดถึง สมเกียรติที่รัก... สมเกียรติอย่างนั้น อย่างนี้ คำแบบนี้ยังมีอีกไหม ไม่มีแล้ว มีแต่ตะเอ็ง Hi, Hello, ฯลฯ 555...สมเกียรติที่คิดถึง... ลูกรัก... หลานรัก...
o ตามด้วยเนื้อหายจดหมายที่พรรณนาความรักความรู้สึก ความคิดถึง การถามไถ่ความทุกข์ความสุข การให้กำลังใจ การแสดงความห่วงใย ความเชื่อมั่น ความหวัง ฯลฯ
o และก็คำลงท้ายอีกหลายรูปแบบ... ด้วยรักจากใจ... คิดถึงเสมอ...(และลงท้ายกันแบบที่คิดไม่ถึงก็อาจมีได้ด้วย)... หรือลงท้ายด้วย...ขอพระเจ้าอวยพร... ขอพระเจ้าดูแล..ขอแม่พระดูแล... ด้วยความระลึกถึง... โหยหวานซึ้งตรึงตราตรึงใจกันเลยแหละครับ... พอแล้ว เดี๋ยวจะยาวเกิน...

• เอาเป็นว่า “จดหมาย” มีค่าสูงมากครับ คนรับเมื่อรับเคยสอนกันว่า เมื่อได้รับจดหมาย “อย่าเปิดทันทีเก็บไว้สักครู่ หรือสักวันเพื่อให้จดหมายนั้น มีค่าที่สุดควรแก่การรอคอย เวลาเปิดค่อยๆ เปิดใจเย็นๆ ใจคนเปิดจดหมายน่ะเต้นตุ้บๆถ้าเป็นจดหมายจากคนรัก...”

• จดหมายจากคนที่เรียกว่าแฟน แค่รับจดหมายก็หน้าเริ่มแดงๆแล้วๆๆ เพื่อนๆล้อยิ่งแดงใหญ่ ให้เปิดจดหมายอย่างบรรจง ค่อยๆกรีดซองกลัวจะเจ็บกลัวช้ำจริงๆนะครับ ค่อยๆบรรจงอ่านตั้งแต่บรรทัดแรก พยายามแก่ร่องรอยอ่านทุกคำแม้คำที่เขาลบไปเพราะเขียนผิดยังยกขึ้นส่องกับไฟหาร่องรอยว่าเขียนอะไร... อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกจินตนาการ ทบทวน ไตร่ตรอง ค้นหาเจตนาและความหมายที่ลึกไปกว่าที่เขียน คำที่ไม่ได้เขียนก็อยากเห็น ตีความไปตามความรู่สึกรักและอิ่มใจ

• โหๆๆๆๆ จดหมายมีค่าจริงๆนะครับ
o อ่านแล้วอ่านอีก ความจริงเนื้อหาข่าวสารน่ะก็เข้าใจหมดตั้งแต่รอบแรกแล้วครับ.... แต่ก็นะอ่านอีกหลายรอบเพราะสุขใจ อิ่มใจ ฉ่ำใจ... ทำไมเขียนสั้นจริงๆ ต้องซ้ำๆๆๆๆแล้วก็ซ้ำแล้วซ้ำอีก อ่านจนอิ่มวันนี้ บ่ายนี้ คืนนี้ พรุ่งนี้อ่านอีก อาทิตย์หน้าอ่านอีก บางทีอ่านไปก็ยกขึ้นมาจูบสักที ชื่นใจจัง (พอแล้วครับ จินตนาการมากเดี๋ยวจะคิดว่าพ่อเองสมัยเป็นสามเณรก็เป็นไปกับเขาด้วย.... คิดเอาเองครับ)
o ประสบการณ์แบบนี้แหละครับ ที่มีค่า จดหมายที่มีคุณค่าและความหมาย... ยุคของจดหมาย ความรู้สึกแบบที่พ่อเล่าหมดไปแล้วครับ อีเมลเข้ามาแทนที่ ทำลายบรรยากาศไปหมดแล้ว ไม่มีการรอคอยอีกแล้ว ทุกอย่างเรียลไทม์หมดแล้ว แต่อาจจะแย่คือสิ่งที่ส่งกันไม่ค่อยจะเรียล (จริง) สักเท่าใดก็ได้นะครับ....

• พ่อเขียนเรื่องจดหมาย เพราะอยากให้เราตระหนักถึงพระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ที่เรากำลังอ่านในช่วงหลายอาทิตย์จากนี้ และที่สำคัญแทบทุกอาทิตย์บทอ่านที่สองครับ มาจาก “บทจดหมาย” ของนักบุญเปาโลเป็นส่วนใหญ่ ของนักบุญยากอบ ยอห์น เปโตร และยูดาห์ จดหมายเหล่านี้ โดยเฉพาะของเปาโลมีลักษณะเป็นจดหมายเต็มรูปแบบ
o อ่านแล้วไม่ต้องตีความมากครับ เพียงอ่านบ่อยๆ
o อ่านด้วยความรักก็เปี่ยมล้นไปด้วยคุณค่าเพื่อรักพระเยซู เพื่อจริงจังกับการเป็นคริสตชนแล้วครับ

• พ่อเขียนเรื่องจดหมายแบบนี้ คนรุ่นใหม่อาจจะอ่านไม่เข้าใจนักแล้ว แต่ถ้าเราฟื้นฟู เราจะเห็นคุณค่าครับ จดหมายใส่ซองเขียนอย่างดีเก็บได้เป็นร้อยๆปีครับ
o อีเมลไม่เหลืออะไรจริงๆนะครับ คลื่นแม่เหล็กจบไปแค่เน็ตล่มคอมพังฮาร์ตดิสก์เสียครับ จดหมายของนักบุญเปาโลและจดหมายถึงมวลคริสตชนล้ำค่าเสมอครับ
o พ่ออยากให้ฟัง ให้อ่านด้วยความตระหนักแบบที่พ่อเล่าจริงๆ นะครับ อ่านเสมอนะครับ

• ขอพระเจ้าอวยพรครับ.....
o ลองอ่านของวันนี้สิครับ ขึ้นต้นจดหมายจากเปาโล ถึงใคร และอวยพรอย่างไร และขอบคุณกันอย่างไร....
o เริ่มสวยงามครับ จดหมายถึงชาวโครินท์ฉบับที่หนึ่งนี่น่าอ่านโดยตลอดครับ บทที่หวานมากคือบทที่ 12-13 ครับ
o ยอ่านสิครับ น่าอ่านมากๆ ขอพระเจ้าอวยพรให้พระคัมภีร์มากนะครับ...

 

เช้าวันใหม่ใส่ใจพระวาจา

Lectio Divina-Daily 2022

เช้าวันเสาร์เราคิดถึงพระวาจา

Video อบรมพระคัมภีร์

ความรู้พื้นฐานพระคัมภีร์และหนังสือปฐมกาล

หนังสืออพยพและเลวีนิติ

หนังสือกันดารวิถีและเฉลยธรรมบัญญัติ

หนังสือโยชูวา ผู้วินิจฉัยและนางรูธ

หนังสือซามูแอล ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศาวดาร เอสราและเนหะมีย์

หนังสือโทบิต ยูดิธ เอสเธอร์และมัคคาบี 1 และ 2

ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประกาศกและประกาศกอาโมส

หนังสือประกาศกโฮเชยาและมีคาห์

หนังสือประกาศกอิสยาห์

หนังสือประกาศกโยนาห์และประกาศกเศฟันยาห์

หนังสือประกาศกนาฮูมและฮาบากุก

หนังสือประกาศกเยเรมีห์-เพลงคร่ำครวญ-บารุค

หนังสือประกาศกเอเสเคียลและดาเนียล

บทเทศน์บนภูเขา มธ. 5-7

พระวรสารนักบุญมัทธิว 10,13,18

พระวรสารนักบุญมาระโก

หนังสือกิจการอัครสาวก