วันเสาร์ที่ 4 มีนาคม 2017
(หลังวันพุธรับเถ้า)
บทอ่าน อสย 58:9ข-14 / ลก 5:27-30  
    ในสมัยที่จักรวรรดิโรมัน ได้เข้าไปยึดของปาเลสไตน์ คนเก็บภาษีได้เป็นที่รังเกียจสำหรับเพื่อนร่วมชาติชาวยิว เพราะว่าพวกเขาได้เก็บภาษีไปบำรุงคนต่างชาติ และทำให้ตัวเองร่ำรวยด้วยวิธีการดังกล่าว คนเก็บภาษีจึงถูกจัดให้อยู่ในประเภทของคนบาป ซึ่งในสังคมชาวยิวถือว่าเป็นคนที่อยู่ชายขอบของสังคม พระองค์จึงได้เปรียบเทียบว่า คนบาปเหมือนกับคนเจ็บ ซึ่งต้องการให้หมอรักษา ทั้งร่างกายและด้านจิตใจ

การรักษาด้านจิตใจนั้นเริ่มด้วยการใช้โทษบาป คำนี้มาจากภาษากรีก ที่นักบุญเปาโลได้อธิบายว่า “เป็นการเปลี่ยนจิตใจใหม่” (รม12:2) และในภาษาฮีบรูหมายความว่า “เป็นการเปลี่ยนชีวิตเป็นแบบ 180 องศา “นั่นคือการหันจากบาปเพื่อไปหาพระเป็นเจ้า เลวีได้ให้ตัวอย่างของการกลับใจที่แท้จริง
เขาได้มอบทุกสิ่งทุกอย่างไว้ข้างหลัง ได้ยืนขึ้น และติดตามพระเยซูเจ้า
“การยืนขึ้น”หมายถึงการชีวิตใหม่ เลวีได้เปลี่ยนจากการเป็นคนเก็บภาษี
เพื่อเป็นสานุศิษย์ของพระเยซูเจ้า เทศกาลมหาพรตเชิญชวนให้เราขจัดอคติ หรือทัศนคติที่ยกยอตนเอง และนำเอาจิตตารมย์ของพระเยซูเจ้าเข้ามาในจิตใจ
เพื่อต้อนรับคนที่อยู่ชายขอบของสังคม
      ที่จริงพระเมตตาของพระเป็นเจ้านั้น ไม่เคยน้อยเกินไปที่จะไปถึงคนบาป ไม่มีใครที่จะพ้นสายตาของพระเยซูเจ้าไปได้
พระองค์ได้แสวงหาผู้ที่สูญหายไป คนที่ถูกทอดทิ้ง และคนที่ถูกดูถูกเหยียดหยาม เพราะคนเหล่านี้ป็นคนเจ็บ และต้องการหมอ

ข้อคิด

1) เพื่อที่เราจะเข้าไปสู่บรรยากาศของการติดตามพระเยซูเจ้า เราได้ยินเสียงเรียกของพระองค์ ซึ่งทรงเรียกเราเช่นเดียวกัน ไม่ว่าชีวิตในอดีตและปัจจุบันของเราจะเป็นอย่างไร? เพื่อเป็นสมาชิกในหมู่คณะของพระองค์

2) พระเมตตาของพระองค์ได้หลั่งไหลมาสู่เรา และเราจะปฏิเสธพระองค์ได้หรือไม่? เราสามารถที่จะละทุกสิ่งทุกอย่างไว้ข้างหลัง และติดตามพระองค์ไป เหมือนเลวีหรือไม่?

3) “ข้าแต่พระเยซูเจ้า ลูกวางใจในพระองค์ ในขณะที่ลูกมีความกังวลใจและความกลัว เป็นต้นในเรื่องเกี่ยวกับชีวิต”