วันอังคารที่ 25 ตุลาคม 2016
สัปดาห์ที่ 30 เทศกาลธรรมดา
อฟ 5:21-33 /   ลก 13:18-21
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                      
   เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า พระเยซูเจ้าตรัสต่อไปว่า “พระอาณาจักรของพระเจ้าเหมือนกับสิ่งใด เราจะเปรียบพระอาณาจักรกับสิ่งใด พระอาณาจักรก็เหมือนกับเมล็ดมัสตาร์ดซึ่งชายคนหนึ่งทิ้งไว้ในสวนของตน มันเติบโตขึ้นและกลายเป็นต้นไม้ จนกระทั่งบรรดานกในอากาศมาทำรังอาศัยบนกิ่งได้”

     พระองค์ยังตรัสอีกว่า “เราจะเปรียบพระอาณาจักรของพระเจ้ากับสิ่งใด พระอาณาจักรก็เหมือนกับเชื้อแป้งที่หญิงคนหนึ่งนำมาเคล้าผสมกับแป้งสามถัง จนแป้งฟูขึ้นทั้งหมด”

 (พระวาจาของพระเจ้า)

————

 เราไม่สุภาพ ยอมกัน ไม่ได้ เพราะเราไม่ยอมฝึกถอยหลัง ยอมกัน
 เมื่อเราไม่เคยฝึกถอยหลัง ไปเป็นคนข้างหลังไม่สำคัญ ไม่เสนอหน้า เป็นคนเล็กเหมือนเมล็ดมัสตาร์ด เราจะเห็นว่า “คนเล็กๆ “ เป็นคนสำคัญที่ไม่ใหญ่โต แต่เป็นองค์ประกอบทำให้เรื่องใหญ่โตต้องการเรื่องเล็กๆ เหมือนกัน

 การฝึกให้ตัวเองเป็นคนเล็ก เหมือนเมล็ดเล็กๆ หรือเชื้อแป้งในถังแป้ง ก็คือ การฝึกใจแบบที่นักบุญเปาโลบอก

 “จงยอมอยู่ใต้อำนาจของกันและกันด้วยความเคารพยำเกรงพระคริสตเจ้า ภรรยาจงยอมอยู่ใต้อำนาจของสามีเหมือนยอมอยู่ใต้อำนาจขององค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะสามีเป็นศีรษะของภรรยาเหมือนพระคริสตเจ้าทรงเป็นพระเศียรของพระศาสนจักร พระองค์ทรงเป็นผู้ช่วยพระศาสนจักรซึ่งเป็นพระกายให้รอดพ้น พระศาสนจักรยอมอยู่ใต้อำนาจของพระคริสตเจ้าฉันใด ภรรยาก็ต้องยอมอยู่ใต้อำนาจของสามีทุกเรื่องฉันนั้น”

 ช้างเท้าหลัง คนข้างหลัง ก็คงเป็นอย่างนี้ แต่ “ส่ง” ให้คนอื่นใหญ่ขึ้นได้

 การฝึกตนให้เป็น “คนเล็ก” เป็นคุณธรรมที่หายากยิ่ง ในเวลาที่คนอยากใหญ่ อยากเป็นคนสำคัญ อยากเด่นดังมีชื่อเสียง และไม่ยอมเสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ ถูกลบออกไปเป็นองค์ประกอบเล็กๆ

 แต่การฝึกแบบนี้ กลับทำให้ “คุณธรรม” แผ่ก้านเหมือนต้นใหญ่ที่ใหญ่จากเมล็ดเล็กๆ