วันพฤหัสบดีที่ 22 กันยายน 2016
สัปดาห์ที่ 25 เทศกาลธรรมดา
ปญจ 1: 2-11 / ลก 9: 7-9
บทอ่านจากพระวรสารตามคำเล่าของนักบุญลูกา
เวลานั้น กษัตริย์เฮโรดทรงได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็ทรงรู้สึกสับสน เพราะบางคนพูดว่ายอห์นได้กลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย บางคนพูดว่าประกาศกเอลียาห์ได้ปรากฏแล้ว บางคนว่าประกาศกในอดีตคนหนึ่งได้กลับคืนชีพ แต่กษัตริย์เฮโรดตรัสว่า “ยอห์นนั้นเราได้ตัดศีรษะแล้ว คนที่เราได้ยินเรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นใครเล่า” กษัตริย์เฮโรดจึงทรงหาโอกาส จะพบพระองค์
(พระวาจาของพระเจ้า)
-----------------
เมื่อเรารู้สึกไม่อิ่ม ไม่ใช่ ไม่อิ่มท้อง แต่ไม่อิ่มใจ ฟังแล้วก็ถมที่ว่างไม่เต็ม ดูแล้วก็ไม่ปลื้มใจ ไม่หลงไหลในอรรถรสของตา ตัดสินไม่ได้ มองแล้วไม่ลงไปในใจ ไม่อิ่ม
เมื่อเราไม่เข้าใจ เหตุผลใดๆ ก็มีทางโต้แย้ง กระบวนการอธิบายใดๆ ก็อยากตะแบงแหกทาง
เรากำลังอยู่ใน "พื้นที่หลักการ" เรากำลังหา "ผลประกอบการแห่งการรู้ดีรู้ชั่ว" ที่วันนั้น ผลไม้กลางสวนเป็นคำตอบของอาดัม
การรู้จักและเรียนรู้ "พระเจ้า" ของเรา ควรทำให้เรา "อิ่มแบบมีปริมาณ" และ "ไม่โหยหาแบบไม่มีเหตุผล" ดังนั้น ปัญญาจารย์ บอกกับเราว่า
"นัยน์ตาดูไม่อิ่ม หูก็ฟังไม่พอ สิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วก็จะเกิดขึ้นอีก สิ่งที่เคยทำแล้วก็จะทำอีก ไม่มีสิ่งใดใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์"
เพราะเมื่อเราเคลื่อนที่ ค้นหา เพื่อเติมเต็มตัวเอง เราจะพบ "ที่ว่าง" ที่ถมไม่ได้ ใส่ไม่เต็ม
เมื่อเรา "ตักตวง" ความสุข ฐานะ วิชาการ ภูมิรู้ เราจะพบที่ "กลวง" ที่ใส่แล้วหาย วางแล้วหล่น เต็มไปหมด
เราจะไม่ "อิ่ม" กับสิ่งที่ใส่
แต่เราจะ "อิ่ม" กับสิ่งที่ให้
เมื่อเราได้ให้ความรู้ ประสบการณ์ และความเชี่ยวชาญ ของการหมดไป หมดเปลือง หมดตัว กับเรื่องความรักต่อเพื่อนมนุษย์ เรากลับอิ่ม อิ่มที่ไม่ได้กิน อิ่มที่ไม่ได้ตักใส่ตัว อิ่มเพราะมีพี่น้องจำนวนมากมาย แต่กลับไม่อิ่มเมื่อมีสินทรัพย์จำนวนมากมี
ยอห์น บัปติสต์ และ เฮโรด ค้นพบ ความอิ่ม ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เรากำลังค้นพบ "ความอิ่ม" แบบไหน เมื่อเรารู้สึกไม่อิ่ม ไม่ใช่ ไม่อิ่มท้อง แต่ไม่อิ่มใจ ฟังแล้วก็ถมที่ว่างไม่เต็ม ดูแล้วก็ไม่ปลื้มใจ ไม่หลงไหลในอรรถรสของตา ตัดสินไม่ได้ มองแล้วไม่ลงไปในใจ ไม่อิ่ม
เมื่อเราไม่เข้าใจ เหตุผลใดๆ ก็มีทางโต้แย้ง กระบวนการอธิบายใดๆ ก็อยากตะแบงแหกทาง
เรากำลังอยู่ใน "พื้นที่หลักการ" เรากำลังหา "ผลประกอบการแห่งการรู้ดีรู้ชั่ว" ที่วันนั้น ผลไม้กลางสวนเป็นคำตอบของอาดัม
การรู้จักและเรียนรู้ "พระเจ้า" ของเรา ควรทำให้เรา "อิ่มแบบมีปริมาณ" และ "ไม่โหยหาแบบไม่มีเหตุผล" ดังนั้น ปัญญาจารย์ บอกกับเราว่า
"นัยน์ตาดูไม่อิ่ม หูก็ฟังไม่พอ สิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วก็จะเกิดขึ้นอีก สิ่งที่เคยทำแล้วก็จะทำอีก ไม่มีสิ่งใดใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์"
เพราะเมื่อเราเคลื่อนที่ ค้นหา เพื่อเติมเต็มตัวเอง เราจะพบ "ที่ว่าง" ที่ถมไม่ได้ ใส่ไม่เต็ม
เมื่อเรา "ตักตวง" ความสุข ฐานะ วิชาการ ภูมิรู้ เราจะพบที่ "กลวง" ที่ใส่แล้วหาย วางแล้วหล่น เต็มไปหมด
เราจะไม่ "อิ่ม" กับสิ่งที่ใส่
แต่เราจะ "อิ่ม" กับสิ่งที่ให้
เมื่อเราได้ให้ความรู้ ประสบการณ์ และความเชี่ยวชาญ ของการหมดไป หมดเปลือง หมดตัว กับเรื่องความรักต่อเพื่อนมนุษย์ เรากลับอิ่ม อิ่มที่ไม่ได้กิน อิ่มที่ไม่ได้ตักใส่ตัว อิ่มเพราะมีพี่น้องจำนวนมากมาย แต่กลับไม่อิ่มเมื่อมีสินทรัพย์จำนวนมากมี
ยอห์น บัปติสต์ และ เฮโรด ค้นพบ ความอิ่ม ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เรากำลังค้นพบ "ความอิ่ม" แบบไหน