วันศุกร์ที่ 19 สิงหาคม 2016

น.ยอห์น เอิ๊ด พระสงฆ์ อสค 37: 1-14

บทอ่านจากพระวรสารตามคำเล่าของนักบุญมัทธิว
มธ 22: 34-40

       เวลานั้น เมื่อชาวฟาริสีได้ยินว่าพระเยซูเจ้าทรงทำให้ชาวสะดูสีนิ่งอึ้งไป จึงมาชุมนุมพร้อมกัน พวกเขาคนหนึ่งเป็นบัณฑิตทางกฎหมาย ได้ทูลถามเพื่อจะจับผิดพระองค์ว่า “พระอาจารย์ บทบัญญัติข้อใดเป็นเอกในธรรมบัญญัติ?” พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า “ท่านจะต้องรักองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านสุดจิตใจ สุดวิญญาณ สุดสติปัญญาของท่าน

 นี่คือบทบัญญัติเอกและเป็นบทบัญญัติแรก บทบัญญัติประการที่สองก็เช่นเดียวกัน คือท่านต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง ธรรมบัญญัติและคำสอนของบรรดาประกาศกก็ขึ้นอยู่กับบทบัญญัติสองประการนี้”

 (พระวาจาของพระเจ้า)

 ——————————

 แห้งแล้ง หมดกัน สิ้นหวัง เป็นความรู้สึกนึกคิดแบบที่เราไม่สามารถเชื่อมโยงชีวิตกับพระเจ้าทรงชีวิต องค์ความเมตตาได้
 เราจะเชื่อมโยงชีวิตกับพระเจ้า ไม่ใช่ แค่คำภาวนา แต่การเชื่อมโยงชีวิต ก็ต้องเชื่อมโยงชีวิต
 การแห้งแล้ง เป็นประสบการณ์ “ขาดพระ” ในชีวิตของเราเป็นแน่ เพราะในประสบการณ์ของชาวอิสราเอล ได้เคยพบเรื่องนี้ว่า ““กระดูกของเราแห้ง  ความหวังของเราก็สิ้นไป เราฉิบหายหมดสิ้นทีเดียว” แต่พระเจ้าให้กระดูกเหล่านั้น มีชีวิตด้วยการให้ลมหายใจ

 การแห้งแล้ง ต้องเติมด้วยลมหายใจของพระ ก็คือ เราต้องขับเคลื่อนตัวเอง ด้วยงานแห่งความเมตตา

 คนที่งอมือ รอขอ มองคอยาว จะไม่พบเจอประสบการณ์แห่งความเมตตาของพระ ชีวิตก็แห้งแล้ว เหมือนกระดูกแห้งๆ

 แต่เมื่อเราขับเคลื่อนตัวเอง ด้วยประสบการณ์แห่งความรักความเมตตาของพระต่อพี่น้อง เราพบว่า

 เราจะมีชีวิตชีวา แม้ว่าเราจะอยู่ท่ามกลางบุคคลที่ต้องการดูแลเอาใจใส่ มากกว่าการดูแลเอาใจใส่แต่ตัวเอง

 เราจะมีอะไรมากมาย แม้ว่าเราจะให้จนหมดมือ ไม่มีอะไรตักตวงหาใส่ได้

 เรามีครอบครัวใหญ่โต แม้ว่าเราจะมาเพียงคนเดียว หรือ ละวางความมั่งมีความมั่งคั่งที่บ้าน

 ดังนั้น ท่าทีแห่งความเมตตา จึงถูกสรุปในพระวรสารว่า “ท่านจะต้องรักองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านสุดจิตใจ สุดวิญญาณ สุดสติปัญญาของท่าน

 นี่คือบทบัญญัติเอกและเป็นบทบัญญัติแรก บทบัญญัติประการที่สองก็เช่นเดียวกัน คือท่านต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง”

(Credit จาก Facebook คุณพ่อฉลองรัฐ สังขรัตน์)