ข้อคิดจากพระวาจาประจำวัน  โดย..คุณพ่อฉลองรัฐ สังขรัตน์

วันพุธที่ 21 ธันวาคม 2016
น.เปโตร คานีซีอัส พระสงฆ์และนักปราชญ์
พซม 2:8-14 /    ลก 1:39-45
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                             
   หลังจากนั้นไม่นาน พระนางมารีย์ทรงรีบออกเดินทางไปยังเมืองหนึ่งในแถบภูเขาแคว้นยูเดีย พระนางเสด็จเข้าไปในบ้านของเศคาริยาห์และทรงทักทายนางเอลีซาเบธ เมื่อนางเอลีซาเบธได้ยินคำทักทายของพระนางมารีย์ บุตรในครรภ์ก็ดิ้น นางเอลีซาเบธได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม ร้องเสียงดังว่า “เธอได้รับพระพรยิ่งกว่าหญิงใดๆ และลูกของเธอก็ได้รับพระพรด้วย ทำไมพระมารดาขององค์พระผู้เป็นเจ้า จึงเสด็จมาเยี่ยมข้าพเจ้า เมื่อฉันได้ยินคำทักทายของเธอ ลูกในครรภ์ของฉันก็ดิ้นด้วยความยินดี เธอเป็นสุขที่เชื่อว่า พระวาจาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่เธอไว้จะเป็นจริง”

 (พระวาจาของพระเจ้า)

-------

 พระวาจาวันนี้พูดถึง "ความสมหวัง" อีกมุมมองหนึ่ง สำหรับแนวทางของคนที่ใช้ "หัวใจพูด" "ใช้ความรักอธิบาย" ความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นในหัวใจของคนที่มีความรัก กำลังจะสมหวังในความรักจะอธิบายเรื่อง สีแดง สีชมพู ได้ดีที่สุด ดังนั้นในหนังสือเพลงซาโลมอน เล่าแบบนี้ว่า

    "ดอกไม้ต่างๆ ปรากฏขึ้นมาบนแผ่นดิน เวลาสำหรับร้องเพลงมาถึงแล้ว เสียงคูของนกเขาก็ได้ยินในแผ่นดินของเรา ต้นมะเดื่อเทศกำลังผลิผล เถาองุ่นผลิดอกบานส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ที่รักของฉันเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด คนสวยของฉันเอ๋ย จงมาเถิด นกพิราบของฉันเอ๋ย เธอซ่อนตัวอยู่ในซอกผา ในซอกลึกของหน้าผา ขอให้ฉันได้ยินเสียงของเธอสักหน่อยเถิด เพราะเสียงของเธอนั้นไพเราะ และใบหน้าของเธอก็งดงาม”

 การสมหวังในความรอด ก็เป็นการรอคอยแบบคนรัก เพราะว่า การเติมเต็มหัวใจ การให้หัวใจเป็นสีชมพู เป็นความตื่นเต้น เป็นการรอคอยที่มีความหมาย การกระตุ้นชีวิตให้มีชีวิตชีวา ที่เป็นความหมายของ "ความรัก" พระเจ้าที่เรา ซื่อสัตย์ มั่นคง ในหนทางความรอดพ้นที่เราคาดหวังรอคอยได้