วันศุกร์ที่ 2 ธันวาคม 2016
สัปดาห์ที่ 1 เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า
อสย 29:17-24 / มธ 9:27-31
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                     
  ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังเสด็จออกจากที่นั่น คนตาบอดสองคนตามพระองค์ไป ร้องตะโกนว่า “โอรสของกษัตริย์ดาวิด โปรดเมตตาเราเถิด” เมื่อเสด็จมาถึงบ้าน คนตาบอดเข้ามาเฝ้าพระองค์ พระเยซูเจ้าจึงตรัสถามว่า “ท่านเชื่อว่าเราทำเช่นนั้นได้หรือ” เขาทั้งสองคนตอบว่า “เชื่อ พระเจ้าข้า”

 พระองค์จึงทรงสัมผัสตาของเขา ตรัสว่า “จงเป็นไปตามที่ท่านเชื่อเถิด” แล้วตาของเขาทั้งสองคนก็เริ่มมองเห็น พระเยซูเจ้าทรงกำชับเขาอย่างเข้มงวดว่า “ระวัง อย่าบอกให้ใครรู้เรื่องนี้” แต่เมื่อทั้งสองคนออกไปก็ประกาศเรื่องของพระองค์ทั่วแคว้นนั้น

 (พระวาจาของพระเจ้า)

---------

 ความหวังเป็นการเติมเต็มชีวิต และความหวังทำให้ชีวิตมีพลังและเดินต่อไป
 และ การเตรียมเข้าสู่เทศกาลแห่งความหวัง พระวาจาทำให้เรามี ความหมายในตอนที่บอกว่า

 "ในไม่ช้า เลบานอนจะเปลี่ยนเป็นสวนผลไม้ และสวนผลไม้จะกลายเป็นป่ามิใช่หรือ วันนั้น คนหูหนวกจะได้ยินถ้อยคำของหนังสือ ตาของคนตาบอดจะหายมืดมัวกลับมองเห็นได้ คนถ่อมตนจะยินดียิ่งขึ้นอีกในองค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ยากจนจะชื่นชมในพระผู้ศักดิ์สิทธิ์แห่งอิสราเอล"

 การมีความสงบ สุขใจ ปลดปม คลายทุกข์ร้อน เป็นความหวังหนึ่ง ดุจดังน้ำชโลมใจ เป็นดังน้ำใสไหลเย็นที่คน ขาดความหวังอยากได้ให้เป็น

 ความเชื่อในพระเจ้า จึงไม่ใช่ เป็นการเติมเต็มชีวิตทีว่างเปล่าของตัวเอง แต่เป็นการเติมเต็มชีวิตคนอื่นที่ว่างเปล่าของคนอื่นด้วยชีวิตที่เต็มล้นของตัวเอง ที่ตนเองได้มีพระเจ้าที่เต็มในชีวิตเสียก่อน

 ดังการเติมเต็มของพระเยซูเจ้าต่อคนตาบอดที่ว่า "พระองค์จึงทรงสัมผัสตาของเขา ตรัสว่า “จงเป็นไปตามที่ท่านเชื่อเถิด” แล้วตาของเขาทั้งสองคนก็เริ่มมองเห็น"
 พระเจ้าเติมเราให้เต็มล้น เพื่อความเชื่อของเราจะได้เติมเต็มชีวิตคนอื่น ความเชื่อจึงเป็น "ความหวัง"