วันเสาร์ที่ 13 สิงหาคม 2016

 น.ปอนซีอาโน พระสันตะปาปา
น.ฮิปโปลิต พระสงฆ์และมรณสักขี
อสค 18: 1-10, 13ข, 30-32 / มธ 19: 13-15

บทอ่านจากพระวรสารตามคำเล่าของนักบุญมัทธิว

 ขณะนั้น มีผู้นำเด็กเล็ก ๆ มาให้พระองค์ทรงปกพระหัตถ์อวยพร แต่บรรดาศิษย์กลับดุว่าคนเหล่านั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “ปล่อยให้เด็กเล็ก ๆ มาหาเราเถิด อย่าห้ามเลย เพราะอาณาจักรสวรรค์เป็นของคนที่เหมือนเด็กเหล่านี้” พระองค์ทรงปกพระหัตถ์ให้เด็กเหล่านั้น แล้วจึงเสด็จไปจากที่นั่น

 (พระวาจาของพระเจ้า)

—————

 จุดเด่นของพระเมตตา คือ “โอกาส” แม้จะใช้โอกาสเปลือง แม้จะเสียเวลานานเพราะโอกาสมาก แต่จุดเด่นชัดของพระเมตตาคือโอกาส
 ประกาศกเอเสเคียลได้พูดกับชาวอิสราเอลถึงโอกาสว่า
 “พ่อกินผลองุ่นเปรี้ยว แต่ลูกเข็ดฟัน” เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด..... ดูซิ ชีวิตทั้งหลายเป็นของเรา ชีวิตของพ่อเป็นของเราฉันใด ชีวิตของลูกก็เป็นของเราฉันนั้น”
 แม้ว่าพระคัมภีร์จะเขียนเรื่องพระเจ้าลงโทษ แต่ไม่ใช่ว่า “พระเจ้าขาดความเมตตา” แต่การลงโทษทุกครั้ง มาจากมนุษย์หลุดทางที่ควร มนุษย์หลงไปถ้าไม่เอากลับ ก็ไม่ต้องเรียกหา
 ดังนั้น พระเมตตาจึงแสดง “โอกาส” ที่เรารู้จักชื่อว่า “ความอดทน” “การรอคอย” “การให้ความรู้เพื่อจะไตร่ตรองรู้คิด ตระหนัก และทำความเข้าใจ ที่เราจะสัมผัสพระเมตตาของพระเจ้าได้ชัดเจนกว่า การถือดี การหลุดหลงเหลิงออกนอกทาง การทะนงตนและไม่ยอมอ่อนข้อ
 ดังภาพของเด็กเล็กๆ ที่ตรงข้ามกับการถือดี การหลุดหลงทะนงตน ที่พระวาจาได้บอกว่า ““ปล่อยให้เด็กเล็ก ๆ มาหาเราเถิด อย่าห้ามเลย เพราะอาณาจักรสวรรค์เป็นของคนที่เหมือนเด็กเหล่านี้”  บุคลิกภาพแบบเด็กเล็กนี้ จะสัมผัสกับพระเมตตาของพระเจ้าได้มาก

(Credit จาก Facebook คุณพ่อฉลองรัฐ สังขรัตน์)