พระวาจาของพระเจ้าอยู่เหนือขอบเขตของวัฒนธรรม

116.    เมื่อถกปัญหากันเรื่องพระวาจาของพระเจ้ามีความสัมพันธ์กับวัฒนธรรมต่างๆ ที่ประชุมสมัชชาก็เห็นความจำเป็นจะต้องตอกย้ำประสบการณ์ที่คริสตชนในสมัยแรกได้มีตั้งแต่วันเปนเต-ก๊อสเต (เทียบ กจ 2:1-13) พระวาจาของพระเจ้ามีพลังที่จะเข้าไปและแสดงออกในวัฒนธรรมและภาษาต่างๆ แต่พระวาจาของพระเจ้าก็ปรับตนข้ามขอบเขตของแต่ละวัฒนธรรม ทำให้ประชากรต่างๆอยู่ร่วมกันได้ พระวาจาของพระเจ้าเชิญชวนเราให้ก้าวต่อไปเพื่อขยายการอยู่ร่วมกันให้กว้างขึ้น "เราจงออกมาจากประสบการณ์แคบๆของเราและเข้าไปในความเป็นจริงซึ่งเป็นสากลจริงๆ ขณะที่เราเข้ามาสัมพันธ์กับพระวาจาของพระเจ้า เราก็เข้ามาอยู่ในความสัมพันธ์ของพระศาสนจักรซึ่งทำให้พระวาจาของพระเจ้ามีชีวิต...... ซึ่งหมายถึงการข้ามจากขอบเขตของแต่ละวัฒนธรรมเข้ามารวมอยู่ด้วยกันเป็นสากล รวมทุกคน ทำให้เราทุกคนเป็นพี่น้องกัน"[1] ดังนั้น การประกาศพระวาจาของพระเจ้าจึงเรียกร้องจากเราก่อนอื่นหมดให้มี "การอพยพใหม่" อีกครั้งหนึ่ง เพื่อจะได้ละทิ้งมาตรการและความคิดแคบๆของเรา และเปิดที่กว้างให้พระคริสตเจ้าประทับอยู่กับเรา

[1] Benedictus XVI, Homilia ad celebrationem Horae Tertiae, prima ineunte Generali Congregatione Synodi Episcoporum (6 Octobris 2008): AAS 100 (2008), 760.