วันจันทร์ที่ 27 มีนาคม 2017
สัปดาห์ที่ 4 เทศกาลมหาพรต
บทอ่าน อสย 65:17-21 / ยน 4:43:54
       ในสมัยพระเยซูจากนั้นเราสามารถแบ่งคนออกเป็น 3 กลุ่มด้วยกัน คือชาวยิว ชาวซามาริตัน และคนต่างศาสนา การแยกแยะบุคคลทั้งสามกลุ่มนี้ตั้งอยู่บนรากฐานของความเชื่อของพวกเขาในพระเยซูเจ้าพวกยิวไม่เชื่อในพระเยซูเจ้า ชาวซามาริตันเชื่อว่าพระองค์เป็นพระเมสสิยาห์ คนต่างศาสนาซึ่งเป็นข้าราชการเป็นหนึ่งในพระวรสารวันนี้ เชื่อในพระวาจาของพระเยซูเจ้า แม้พวกเขาจะไม่เห็นเครื่องหมายใดๆก็ตาม

การที่บุตรชายของข้าราชการคนนั้น ซึ่งกำลังป่วยหนักและใกล้จะตาย ได้รับการรักษาจากพระเยซูเจ้าแสดงให้เห็นว่าความรอดนั้น อยู่เลยสิทธิพิเศษ ที่เกิดจากเชื้อชาติ ศาสนา หรือสถานที่ การรักษาของพระองค์ในครั้งนี้ เตือนให้เรารู้ว่า เราเองก็จะต้องเลือกและจะต้องเลือกสิ่งที่สำคัญ เราจะไม่คอยจนกว่าจะเห็นเครื่องหมายสำคัญ เพราะพระวาจาของพระเยซูเจ้านั้น เป็นเครื่องหมายที่มั่นคง และแข็งแรงที่สุด ที่ช่วยให้เราสามารถตัดสินใจเราว่า จะมีความเชื่อในพระองค์หรือไม่ นอกจากนั้น ยังเตือนเราว่าสิ่งอัศจรรย์ที่พระเยซูเจ้าได้กระทำในชีวิตของเรานั้น จะต้องนำเราไปสู่ความเชื่อ และเพิ่มความความเชื่อในพระองค์ และจะต้องนำคนอื่นให้มีความเชื่อในพระองค์เช่นเดียวกัน…
เพราะในพระคริสตเจ้านั้น การเข้าสุหนัตหรือไม่เข้าสุนัขนั้นไม่สำคัญ และที่สำคัญก็คือ มีความเชื่อที่แสดงออกเป็นการกระทำอาศัยความรักก็พอ” (กท 5:6)...

ความสุขในชีวิตเป็นการเลือกของเรา ถ้าเราต้องการที่จะเลือกความสุข เราก็จะต้องเน้นให้เกิดขึ้นในชีวิตของเรา แต่ว่ามันเป็นการเลือกของเราต่างหากที่จะปล่อยให้มันมีผลต่อชีวิตของเราหรือไม่?”...

นักบุญเทเรซาแห่งกัลกัตตาเคยกล่าวว่า “คำพูดที่ไพเราะเป็นคำพูดที่สั้น และกล่าวออกมาง่ายแต่ว่าเสียงสะท้อนของมันนั้นดังไม่มีที่สิ้นสุด”