วันศุกร์ที่ 2 มิถุนายน 2017
สัปดาห์ที่เจ็ด เทศกาลปัสกา
ยน 21:15-19…
15เมื่อบรรดาศิษย์กินเสร็จแล้ว พระเยซูเจ้าตรัสกับซีโมนเปโตรว่า “ซีโมน บุตรของยอห์น ท่านรักเรามากกว่าคนเหล่านี้รักเราไหม” เปโตรทูลตอบว่า “ใช่แล้ว พระเจ้าข้า พระองค์ทรงทราบว่าข้าพเจ้ารักพระองค์” พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “จงเลี้ยงลูกแกะของเราเถิด”

16พระองค์ตรัสถามเขาอีกเป็นครั้งที่สองว่า “ซีโมน บุตรของยอห์น ท่านรักเราไหม” เขาทูลตอบว่า “ใช่แล้ว พระเจ้าข้า พระองค์ทรงทราบว่าข้าพเจ้ารักพระองค์” พระองค์ตรัสกับเขาว่า “จงดูแลแกะของเราเถิด” 17พระองค์ตรัสถามเป็นครั้งที่สามว่า “ซีโมน บุตรของยอห์น ท่านรักเราไหม” เปโตรรู้สึกเป็นทุกข์ที่พระองค์ตรัสถามตนถึงสามครั้ง ว่า “ท่านรักเราไหม” เขาทูลตอบว่า “พระเจ้าข้า พระองค์ทรงทราบทุกสิ่ง พระองค์ทรงทราบว่าข้าพเจ้ารักพระองค์” พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “จงเลี้ยงดูแกะของเราเถิด”
18เราบอกความจริงกับท่านว่า
เมื่อท่านยังหนุ่ม
ท่านคาดสะเอวด้วยตนเอง
และเดินไปไหนตามใจชอบ
แต่เมื่อท่านชรา
ท่านจะยื่นมือ
แล้วคนอื่นจะคาดสะเอวให้ท่าน
พาท่านไปในที่ที่ท่านไม่อยากไป”
19พระเยซูเจ้าตรัสเช่นนี้เพื่อแสดงว่าเปโตรจะถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าโดยตายอย่างไร เมื่อตรัสดังนี้แล้ว ทรงเสริมว่า “จงตามเรามาเถิด”

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• คนเราโกรธกัน เกลียดกัน ทะเลาะกัน ใช่ว่าจะคืนดีกันไม่ได้... ไ
o ม่มีความโกรธนิรันดรตลอดวงศ์วานใดๆจะมีอยู่จริงๆ นอกจากมันจะเป็นรากเหง้าของความชั่วร้าย หรือ ปีศาจเท่านั้นที่จะโกรธได้ตลอดกาลนานนิรันดร... ความโกรธ การทะเลาะเบาะแว้ง การเกลียดกัน หรือทำให้ขุ่นเคืองใจต่อกัน กรทำให้เสียใจ การทรยศหักหลัง ไม่ซื่อสัตย์นั้นเป็นเรื่องปกติมนุษย์ปุถุชนที่เกิดขึ้นได้ เคยมีละครที่ดังมาก แต่ดูแล้วเครียด แต่ก็ดังกระฉ่อนเช่นกัน... วันนี้พ่อมาแบบละครเก่าย้อนเวลากันหน่อยครับ ไม่ได้ดูครับ แต่ได้อ่านวิจารณ์ที่เขาเขียนกันในเชิงสังคมและกรซ้อใจคนดู

• ละครสองเรื่องในช่องทีวีเดียวกันต่างวันกันต่างเนื้อหา...
o “กลกิมโมโน” เป็นนวนิยายแนวแฟนตาซี ประพันธ์โดย พงศกร ตีพิมพ์ครั้งแรกปี 2557 โดยเปิดตัวหนังสือครั้งแรก วันที่ 28 มีนาคม 2557 ในงานสัปดาหนังสือแห่งชาติ ครั้งที่ 42 เรื่องนี้เพิ่งเขียนเป็นหนังสือออกมาปีที่แล้วนี้เอง และก็ถูกนำมาทำเป็นละครโดยช่องดัง.... ประเภทมาฟอร์มยักษ์ จ้างดาราขั้นเทพของไทย จับย้อนยุคย้อนอายุมาแสดงเป็นพระเอก เป็นเทพเจ้า มีพลัง มีอำนาจ มีความแฝง คนนี้ดังมาก... นางเอกก็ระดับดังมาก และดาราดังๆ อีกหลายคน ทำฟอร์มให้เข้าสมัย “ญี่ปุ่น” เป็นแฟนตาซี ยังใส่สวมกิโมโนกันอยู่ในท้องเรื่อง.... ดาราจอมอีเว่นทั้งหลายมาลงหมด... แต่ แต่ แต่... เร็ตติ้ง กลับไม่ดี ไม่ดัง ไม่มันส์ จนคนวิจารณ์เขาบอกว่า เป็นความล้มเหลวของช่องที่จัดระบบคิดแบบนี้... สรุป พลาดไปละเรื่องนี้อย่างน้อยในการประเมิณและวิจารณ์ (ไม่ใช่ความคิดของพ่อนะครับ หนังสือเขียนดีได้รางวัล แต่ละครมีเสียงวิจารณ์อย่างที่พ่อกล่าวถึงแบบเบาๆ)

o “สุดแค้นแสนรัก” เป็นบทประพันธ์ของ จุฬามณี หรือ นิพนธ์ เที่ยงธรรม เป็นนวนิยายที่โด่งดังมีสไตล์เดียวกับ ชิงชัง และคนแต่งคนเดียวกัน นำมาสร้างเป็นละครโทรทัศน์ ละครเรื่องนี้ใช้ดาราแสดงธรรมดาไม่ใช่ขั้นเทพ... แต่เป็นตัวละครที่เล่นแบบถึงบทบาท แค่ชื่อก็บาดใจคนไทยแล้ว “สุดแค้น แสนรัก” นำเสนอความแค้นแสนแค้นปนความรักที่ลึกซึ้งเกินความแคน โดยเริ่มต้นละครดูวันแรกก็รู้แล้วว่าความแค้น เกลียดชังสุดลิ่มทิ่มประตูนั้นเป็นอย่างไร....ละครนำเสนอเป็นสามช่วงยุคปี แบ่งเป็นสามภาคเลย คือ
1. ภาคสุดแค้น ปี 2515 ย้อนยุคคือรุ่นแม่ที่สุดแค้นและเกลียดชัง...
2. ภาคแสนรัก ปี 2534 รุ่นลูกที่แสนรัก
3. ภาคสุดแค้นแสนรัก ปี 2544 รุ่นลูกที่กลายเป็นสุดแค้นแสนรัก

o สรุปว่า ละครฟอร์มธรรมดา ใช้ดาราธรรมดานั้นกลับได้เร็ตติ่งดีมากกว่าละครฟอร์มยักษ์ที่ใช้ดารายิ่งใหญ่ขั้นเทพ เหนือกว่ามาก... เพราะ เพราะ เพราะ เสนอเรื่อง “ความโกรธ เกลีดชังรุนแรง แฝงความรักในรอยแค้นลงไปล้ำลึก
o ก็เพราะว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่อง ธรรมดาชีวิต ก็บ้านติดกัน คนใกล้กัน ก็โกรธเกลียดกันแบบนี้ และส่งต่อถึงรุ่นต่อรุ่น แม้จะแสนรักแต่ก็ยังมีความสุดแค้นของรุ่นแม่ส่งผลให้รักแสนรักกลายเป็นสุดแค้นแสนรัก...
o โอย ปวดหัวคนดู เพราะแค้นตาม รักตาม โกรธตาม อารมณ์ร่วมตลอด เหนื่อยกันไปตามๆกัน ขาดไม่ได้ต้องดูต่อ รู้ว่าเรื่องไปอย่างไรแน่นๆ แต่อารมณ์ร่วมในความแสนรักและสุดแค้นมันแรง

• วันนี้พ่ออาจจะมาแปลกหน่อย... ครับ วันนี้เป็นวันศุกร์สัปดาห์ที่เจ็ดเทศกาลปัสกา... จะจับปัสกาแล้ว จะจบเทศกาลแห่งความรักยิ่งใหญ่ที่สุดของความเชื่อของเราคริสตชน ความรักที่รักที่สุด..รักจนถึงกับมอบชีวิตของพระเยซูบนไม้กางเขน... เรากำลังจะสมโภชพระจิตเจ้าและจบเทศกาลปัสกาอย่างสง่างามอีกปีหนึ่ง... หัวใจของเรา คือ “พระเจ้าองค์ความรัก”

• วันนี้พระวรสาร...เปโตรผู้เคยปฏิเสธพระเยซูเจ้า 3 ครั้งอย่างรุนแรง ปฏิเสธว่าไม่เคยรู้จัก และไม่เคยแม้แต่รู้อะไรเกี่ยวกับพระองค์... สามครั้งคือเครื่องของขึ้นสูงสุดในการยืนยันหรือปฏิเสธ... และเมื่อทรงกลับคืนชีพแล้ว ณ ริมฝั่งทะเลสาบกาลิลี... พวกเขาจับปลาได้อย่างอัศจรรย์เพราะพระองค์ผู้กลับคืนชีพสั่งให้พวกเขาเหวี่ยงแหไปทางด้านขวาของเรือ... แม้ยามเช้าแล้ว ใกล้ฝั่งแล้ว เลิกแล้ว... แต่พวกเขาทำตาม จนได้ปลาตัวใหญ่ 153 ตัว... และเมื่อขึ้นมาพร้อมกับความหิวที่มีมาทั้งคืน พวกเขาเห็นถ่านไฟ มีขนมฟัง และปลา รอพวกเขาอยู่ โอ...พระอาจารย์ผู้ทรงกลับคืนชีพ คนที่ถูกบรรดาศิษย์ทิ้งหนีไปเมื่อทรงรับทรมาน พระอาจารย์ของเปโตร... คนที่เปโตรปฏิเสธพระองค์ถึงสามครั้งว่าไม่รู้จักพระองค์....

• ภาพของการพบกันครั้งนี้...งดงาม พระเจ้า องค์ความรักทรงรักและสอนให้รัก ไม่มีรอยโกรธแค้นเคืองใดๆท้องเรื่องเลย... บรรดาศิษย์ได้รับประทานอาหารที่ทรงเตรียมให้... ขณะรับประทาน.. ในพระวาจาวันนี้เลย...
o พระองค์ถามเปโตร 3 ครั้ง เหมือนกับเป็นการถามแบบแก้แค้นก็ได้ (ประหนึ่งพระเยซูจะเน้นว่า...เปโตรท่านเคยปฏิเสธเราสามครั้งใช่ไหม...ตอนนี้ตอบมา รักเราไหม? “รักเรามากกว่าคนเหล่านี้รักเราไหม? รักเราไหม?” ถามสามครั้งเลย และต้องตอบสามครั้งด้วย) หามิได้ นี่ไม่ใช่การถามเพื่อเป็นการแก้ต่างหรือแก้แค้นที่เปโตรเคยปฏิเสธพระองค์สามครั้งแต่ประการใด...
o แต่อันที่จริงสามครั้งคือการยืนยันขั้นสูงสุด เป็นการยืนยันของพระวรสารนักบุญยอห์นว่า เปโตรต้องประกาศว่ารักพระองค์สูงสุด ขึ้นสูงสุดในภาษาฮีบรูแสดงออก 3 ครั้ง (เช่น ศักดิ์สิทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์ แปลว่า ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด)

• ดังนั้น เปโตรเคยอ่อนแอ เคยปฏิเสธพระเยซูเจ้า... แต่ ณ ที่นี้... ณ ริมทะเลสาบกาลิลี ณ คุณค่าแห่งพระวรสารวันนี้ที่ยอห์นนำเสนออย่างยอดเยี่ยมที่สุด... ที่นี่
o ไม่ใช่สุดแค้นแสนรักดังเช่นละครที่พ่อกล่าวถึงว่าที่เป็นเรื่องเจาะแก่นใจมนุษย์ปุถุชนคนทั่วไปและเรียกว่า “ไทยแลนด์โอนลี่” (คือเฉพาะคนไทยเท่านั้น) ก็ว่าได้...
o แต่ ณ ริมกองถ่านไฟที่มีปลาปิ้งอยู่ มีขนมปัง รอบรรดาศิษย์ที่เคยทอดทิ้งพระองค์ รอเปโตรที่เคยปฏิเสธพระองค์... ไปอ่านพระวรสารและจะรู้ว่าเป็นโตรเป็นคนแรกที่กระโดดลงไปในน้ำและขึ้นฝั่งมาเฝ้าพระเยซูเจ้ หลังจากที่ได้ยินศิษย์ที่ทรงรักบอกว่า “นั่นคือองค์พระผู้เป็นเจ้านี่”... และพวกเขาก็เข้ามาพร้อมกับปลามากมายและพระองค์ก็ให้พวกเขารับประทานอาหารในยามหิวกันมาทั้งคืน...
o ณ ที่นั่น พระองค์ สนทนากับเปโตรต่อหน้าทุกคน “เมื่อบรรดาศิษย์กินเสร็จแล้ว พระเยซูเจ้าตรัสกับซีโมนเปโตรว่า “ซีโมน บุตรของยอห์น ท่านรักเรามากกว่าคนเหล่านี้รักเราไหม” เปโตรทูลตอบว่า “ใช่แล้ว พระเจ้าข้า พระองค์ทรงทราบว่าข้าพเจ้ารักพระองค์” พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “จงเลี้ยงลูกแกะของเราเถิด””
• ไม่มีรอยแค้น แต่มีแต่รอยรัก รัก รัก
o ทรงถามเปโตรถึงสามครั้ง “รักเราไหม” และเพราะรัก พระองค์มอบ “ให้เลี้ยงดู” (ความจริงบนฝั่งเมื่อเปโตรขึ้นมา ก็เห็นถ่านไฟจุดอยู่ มีปลาและขนมปัง พระองค์ผู้กลับคืนชีพทรงเตรียมอาหารเลี้ยงดู ความรักคือการเลี้ยงดูเสมอไป....)
o ที่นี่ไม่ใช่สุดแค้นแสนรัก แต่พ่อเชื่อว่า ในพระวรสาร ในชีวิตคริสตชน พ่อสรุปจากความจริงของพระคัมภีร์สำหรับชีวิตของเราได้ บนไม้กางเขน การสิ้นพระชนมเพราะบาปของเราเพราะการละเมิดของเรา ในพระองค์ ในพระเยซู ณ ความตายบนกางเขน พ่อยากเรียกว่า ณ ที่นี้คือ ไม่ใช่สุดแค้นแสนรัก แต่เป็น “แสนรัก ล้านอภัยให้ถึงที่สุด” หรือจะเรียงร้อยว่า “สุดอภัย” หมายความว่า เพราะรักมากมายจึงอภัยไม่สิ้นสุดจริงๆ
o ในพระเยซูเจ้า ในปัสกาของพระองค์ ในความแก่นความเชื่อของเรา... มีแต่รัก ครับ ไม่มีแค้น... มีแต่อภัย...ตลอดไป

• พี่น้องที่รักครับง.. รักบ่อยครั้งก็มีแค้นตามมา โกรธตามมา พ่อยอมรับว่าเป็นเช่นนั้น...ในสังคม ในครอบครัว ในโลกแห่งความเป็นจริง... บางที่ก็กลายเป็นสุดแค้นกันแบบวงศ์ตระกูล หรือในชุมชนวัด หรือในวัด หรือในหมู่คณะ หรือในครอบครัว ก็สุดแค้นจริงๆ ...
o ไม่แปลกที่พ่อเริ่มและบอกว่า ในเวลานั้นที่ระครสองเรื่องมาเวลาใกล้ๆกัน ละครสุดแค้นแสนรักได้ครองใจคนดูแม้เป็นละครฟอร์มเล็ก ครองใจคนดูได้มากกว่ากลกิโมโนที่ใช้ดาราขั้นเทพและจัดฉากต่างๆ เรียกว่าฟอร์มยักษ์มากๆ...
o ไม่แปลก... เพราะสุดแค้นแสนรักมันคือเรื่องจริงที่ฝังอยู่ในไขกระดูคนไทยและสังคมไทยอยู่เนืองๆ และสืบทอดทางพันธุกรรมแห่งจิตวิญญาณอยู่แล้ว ประเภทคำสำนวนฟ้องชัดเช่น “แช่งชักหักกระดูก” “แค้นฝั่งหุ่น” “ขมิ้นกับปูน” “สุดแค้นแสนรัก” “ความชั่วเท่าผืนหนัง แต่ความชังเท่าผื่นเสื่อ” “รักในรอยแค้น” “แค้น” โดยหาดีๆ มีอีกเยอะ พ่อไม่ถนัดแล้วครับ...

• จะแก้ระบบสุดแค้นแสนรักได้อย่างไร...จะแก้ไขความเกลียดชังโกรธได้อย่างไร... พี่น้องที่รัก ชัดเจนมาก ศาสนาคริสต์ของเรา “พระเจ้าองค์ความรัก” ... เพียงพอเลย... วรรกรรมยิ่งใหญ่สุดฟอร์มยักษ์สุด และไม่ใช่วรรณกรรมที่ไม่มีความจริง แต่เป็นความเป็นจริงที่ถูกนำมาเขียนเป็นวรรณกรรมต่างหาก... คือ พระทรมาน การสิ้นพระชนม์ และกลับคืนชีพ ของพระเจ้าองค์ความรัก ผู้ทรงรักที่สุด และให้อภัยไม่มีสิ้นสุด....
• จะแก้ความแค้นเคืองโกรธได้นั้น ต้องอาศัย “ความรัก” เท่านั้นจริงๆ รักที่สุด... พระเยซูถามเปโตร
1. “ท่านรักเรามากกว่าคนเหล่านี้รักเราไหม”
2. “ท่านรักเราไหม”
3. “ท่านรักเราไหม”

• พี่น้องที่รัก...จงเป็นแบบพระองค์ เป็นคริสตชนที่สุดอภัยเพราะแสนรัก คือให้อภัยถึงที่สุดเพราะแสนรัก... แค้น โกรธ เคือง เหนื่อยครับ.. นอนตาก็หลับไม่สนิท แต่รัก พอรู้สึกรักตาก็ปิดพริ้มแล้วครับ นี่พอเขียนพ่อคำว่า “แสนรักและอภัย” พ่อก็ตาปิดๆ เหมือนกัน....
• ดังนั้น...พ่อสรุปครับ
o ปัสกาจะจบแล้วครับ อีกสองวัน...ยังมีใครที่เราสุดแค้นไหม... อภัยเถอะครับ
o ยังมีใครที่เราเกลียดเข้ากระดูกดำไหม...ปล่อยวางและเลิกเกลียดเถอะครับ
o ยังมีใครที่วงศ์วานของเราสอนกันมาให้โกรธเคืองไหม เลิกเถอะครับ อภัย คืนดีเถอะครับ...

• ปัสกา คือการฉลองความรักยิ่งใหญ่ของพระเจ้า เป็น “ความรักแสนรักและอภัยไม่สิ้นสุด” เทศกาลปัสกาที่เราฉลองอย่างน่ารักกันมาเจ็ดสัปดาห์กำลังจะจบแล้ว... พี่น้องที่รักครับ....รัก เถอะนะครับ แสนรัก และอภัยให้ถึงที่สุดเลยครับอย่ามัวแต่เล่นกลกิโมโนและมัวแต่สุดแค้นแสนรักกันอยู่เลยครับ จงสุดรักแสนอภัย ให้อภัยสุดเพราะแสนรัก เถอะนะครับ... ขอพระเจ้าอวยพรครับ....