วันจันทร์ที่ 26 ธันวาคม  2016
ฉลองนักบุญสเทเฟน ปฐมมรณสักขี
บทอ่าน กจ 6:8-10,7:54-59 / มธ 10:17-22
      ขณะที่จำนวนของสานุศิษย์ของพรเยซูเจ้ามีจำนวนมากขึ้น คริสตชนที่พูดภาษากรีกได้บานว่า
บรรดาแม้ม่ายไม่ได้รับของแจกประจำวัน บรรอัครสาวกจึงได้เรียกประชุม และตกลงกันว่า เป็นสิ่งไม่ถูกต้องที่พวกท่านละเลยการประกาศพระวาจาของพระเป็นเจ้า เพื่อไปทำหน้าที่แจกอาหาร พวกท่านจึงได้เลือกคนที่มีความประพฤติดี ที่เต็มเปี่ยมด้วยพระจิตเจ้าและปรีชาญาณ

เพื่อมารับหน้าที่แทนบรรดาอัครสาวก ที่จะใช้เวลาสวดภาวนาและทำพันธกิจของการประกาศพระวาจาของพระเป็นเจ้า สมาชิกของกลุ่มคริสตชนยอมรับข้อเสนอดังกล่าว และสเทเฟนเป็นคนหนึ่งในเจ็ด ที่ได้รับหน้าที่เป็นสังฆานุกร ที่เต็มไปด้วยความเชื่อและพระจิตเจ้า (กจ 6:1-5) ท่านเป็นองค์อุปถัมภ์ของช่างก่ออิฐ ของสังฆานุกร และของประเทศฮังการี

นักบุญสเทเฟน นอกจากจะเป็นสังฆานุกรและผู้ปกป้องพระศาสนาคนแรกแล้ว ท่านยังเป็นมรณสักขีองค์แรกของพระศาสนจักรอีกด้วย เพราะความมีใจร้อนรนของท่านนั่นเอง ที่พวกผู้ฟังไม่สามารถทนต่อการว่ากล่าวโจมตีของท่านแม้ในศาลาธรรมของพวกเขาซึ่งถือว่าเป็นการหมิ่นประมาทเหยียดหยามกัน

ข้อคิด

1.นักบุญลูกาได้เล่าให้เราฟังเกี่ยวกับการเป็นมรณสักขีของสเทเฟนนั้น เป็นการถอดแบบมาจากเรื่องเล่าถึงพระทรมานของพระคริสตเจ้า เช่นเดียวกับพระอาจารย์เจ้าขณะที่กำลังจะสิ้นพระชนม์นักบุญ       สเทเฟนก็ได้ให้อภัยแก่พวกเพชฌฆาตด้วย ความศักดิ์สิทธิ์ของคริสตชนอยู่ที่การเลียนแบบพระคริสตเจ้าอย่างจริงจังในชีวิตของเขา และการระลึกถึงนักบุญท่านนี้ก็เป็นอันเดียวกัน กับการระลึกถึงการสิ้นพระชนม์ และการกลับคืนชีพของพระคริสตเจ้า

2.การยอมตายเป็นมรณสักขีเพื่อพระคริสตเจ้า เหมือนนักบุญ      สเทเฟน หรือความตายอย่างสงบ เหมือนักบุญยอแซฟ เป็นความตายที่คริสตชนควรจะยอมรับด้วยความกล้าหาญ ด้วยความวางใจ และยอมยกโทษให้คนที่กระทำผิดอย่างอยุติธรรมใช่หรือไม่?

“ข้าแต่พระเยซูเจ้า ข้าพเจ้าขอมอบวิญญาณไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์...
ข้าแต่พระเป็นเจ้าโปรดอภัยโทษพวกเขาเถิด เพราพวกเขาไม่รู้ว่าได้ทำอะไรไป” (กจ 7:55-56, 58ก, 59, 60ข).