วันพุธที่ 28 กันยายน 2016

สัปดาห์ที่ 25 เทศกาลธรรมดา

ยบ 12:1-12, 14-16

1โยบตอบว่า
2“จริงอยู่ ข้าพเจ้ารู้อย่างที่ท่านพูด
ว่าคนเราจะเป็นผู้ชอบธรรมเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าได้อย่างไร

3ถ้าผู้ใดปรารถนาจะโต้เถียงกับพระองค์
ในหนึ่งพันครั้งผู้นั้นก็ตอบพระองค์ไม่ได้สักครั้งเดียว
4พระองค์ทรงพระปรีชารู้ทุกสิ่ง ทรงพระอานุภาพทำได้ทุกอย่าง
ผู้ใดเล่าต่อต้านพระองค์แล้วรอดชีวิตอยู่ได้
5พระองค์ทรงเคลื่อนย้ายภูเขาโดยที่ภูเขาไม่รู้ตัว
เมื่อพระองค์กริ้ว ก็ทรงทำให้ภูเขาปั่นป่วน
6ทรงขยับแผ่นดินออกจากที่
และเสาของแผ่นดินก็สั่นสะเทือน
7ทรงบัญชาดวงอาทิตย์ ดวงอาทิตย์ก็ไม่ขึ้น
ทรงปิดผนึกดวงดาวไว้ไม่ให้ส่องแสง
8ทรงขึงท้องฟ้าแต่ลำพังพระองค์
ทรงพระดำเนินบนคลื่นของทะเล
9ทรงเนรมิตสร้างดาวจระเข้และดาวไถ
ดาวลูกไก่และกลุ่มดาวทิศใต้
10ทรงกระทำกิจการยิ่งใหญ่เกินกว่าจะเข้าใจได้
ทรงทำการอัศจรรย์นับไม่ถ้วน
11ดูซิ พระองค์ทรงผ่านมาใกล้ๆ แต่ข้าพเจ้ามองไม่เห็นพระองค์
พระองค์ทรงจากไป ข้าพเจ้าก็ไม่สังเกตเห็น
12ถ้าพระองค์ทรงหยิบฉวยสิ่งใด ใครจะขัดขวางพระองค์ได้
ใครจะทูลถามพระองค์ว่า ‘พระองค์ทรงทำอะไร’
13พระเจ้าไม่ทรงระงับพระพิโรธ
สมุนของราหับหมอบอยู่ใต้พระบาท
14แล้วข้าพเจ้าจะโต้ตอบพระองค์ได้อย่างไร
จะเลือกถ้อยคำอะไรมาเถียง กับพระองค์
15แม้ข้าพเจ้าไม่มีความผิด ข้าพเจ้าก็ตอบพระองค์ไม่ได้
ข้าพเจ้าจะต้องขอพระกรุณาจากผู้พิพากษาของข้าพเจ้า
16ถ้าข้าพเจ้าร้องทูลถามพระองค์ และพระองค์ทรงตอบ
ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อว่าพระองค์ทรงฟังเสียงของข้าพเจ้า

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง

• เก่งแค่ไหนก็ตอบไม่ได้หรอก เรื่องความเจ็บป่วยอย่าได้พยายามอธิบายด้วยเหตุผลและความพยายามครับไม่พอหรอ...บางคนแสนดี เก่ง น่ารัก ดีทุกอย่างอย่างนักบุญเลย แต่ก็อายุสั้น เสียชีวิตอย่าไม่สามารถอธิบาย... อยู่วันหนึ่งก็พบว่าป่วยเป็นโรคที่เยียวยาไม่ได้ หรืออยู่ก็พบอุบัติเหตุที่เกินการควบคุม... อยากครับที่จะอธิบาย หลายอย่างก็พยายามให้กำลังใจ ให้คำอธิบายแบบคลาสสิกๆหลายๆแบบเช่น
o กางเขนนี้พระเจ้าประทานให้นะ... แบกกางเขนกับพระเยซูเจ้านะครับ นะคะ
o อดทนนะ พระรักเป็นพิเศษนะ พระองค์ให้ใช้โทษบาป ให้ช่วยแบกกางเขนนะครับ นะคะ
o พระเจ้าให้ใช้โทษบาปนะคะ บาปของทุกคน ของสังคม คุณกำลังใช้โทษบาปแทนเรานะ...
o พระเจ้ามีเหตุผลของพระองค์นะ อดทนนะ พระเจ้ากำลังใช้ลูกเพื่อเป็นเครื่องมือสำหรับประกาศความรักของพระองค์นะ...
o อีกมากมายคำปลอบใจ (ปลอบใจหรือเปล่าก็ไม่ทราบ) แต่ก็มีวิธีอธิบายแบบนี้มากมายหลายแบบเสมอ... โดยเฉพาะในการเยี่ยมผู้ป่วยในการอภิบาลให้กำลังใจผู้ป่วย...

• พ่อศึกษาเรื่องโยบมาเยอะพอสมควร ไม่ได้ชำนาญมากนักแต่ก็ได้ใช้เวลาเรื่องนี้ที่โรมเพื่อเอาปริญญาโทด้านพระคัมภีร์มาให้ได้ และก็เขียนเรื่องโยบเสียด้วย
o วันนี้พ่อจึงให้เวลากับเรื่องโยบให้มากครับ
o ดังนั้นวันนี้แค่อยากให้อ่านโยบกันเยอะหน่อยครับ เมื่อโยบโดนเข้าอย่างจังกับตัวเอง... ป่วยครับ..หนักเหลือกว่าที่จะเข้าใจ เป็นฝีเต็มตัวไม่มีที่ว่างที่ไม่เป็นเลยว่าอย่างนั้นเถอะ...
o และแล้วพระคัมภีร์เล่าว่า เพื่อนโยบสามคนมาเยี่ยมครับ เขาทั้งสามคือบิลดัด โศฟาร์ และเอลีฟัส... ทั้งสามคนเข้ามาในฉากของชีวิตโยบเพื่อ “ปลอบโยน” พวกเขาทั้งสามคือตัวแต่ของปรีชาญาณที่พยายามหาคำตอบเรื่องความเจ็บป่วยของโยบ...
o สามคนครับ ทุกคนพยายามหาเหตุผลความเจ็บป่วยของโยบ พยายามทำให้โยบยอมจำนนกับเหตุผลที่พวกเขาได้รับความเจ็บป่วยอย่างรุนแรงครั้งนี้...
o อันที่จริงหนังสือโยบนี้ไม่ได้มีเพียงสามบทที่ว่า โยบแสนดีแต่ถูกทดลอง... และที่สุด เขาบริสุทธิ์และพระเจ้าคืนให้เขาหลายเท่า...ฟังดูดีครับ เรามักจะรู้จักโยบเพียงเท่านี้
o แต่อันที่จริงๆ หนังสือโยบยาวมากครับ เป็นวรรณกรรมหรือคำประพันธ์ที่ร่ายยาวถึงการโต้ตอบ คำถาม คำตอบ การหาเหตุผลเรื่องความเจ็บป่วยของเพื่อนๆ ของโยบทั้งสามคนนี้ ที่พยายามทุกรูปแบบทุกเหตุผลให้โยบยอมรับว่า ตนเองต้องมีบาปจึงเป็นเช่นนี้ แต่ไม่ง่ายหรอกครับที่จะหาเหตุผลเรื่องความเจ็บป่วยของโยบ

• เพื่อนทั้งสามคนของโยบคือตัวแทนและความพยายามจากตะวันออกที่จะตอบคำถามว่า “ทำไม” โยบคนดี ชอบธรรมจึงเป็นเช่นนี้ครับ กับสภาพของโยบที่พวกเขาได้เห็น มาอ่านสภาพของเพื่อนสามคนเมื่อเห็นโยบและอึ้งไปสิครับ สามวันพูดไม่ออก แสดงว่าสุดๆจริงๆ เกินความเข้าใจและจิตนาการ มาอ่านกันนะครับกันนะครับ

• เพื่อนสามคนของโยบได้ยินเรื่องเลวร้ายทั้งสิ้นที่เกิดขึ้นกับเขา ต่างก็ออกเดินทางจากที่ของตน ตกลงกันจะไปเยี่ยมเพื่อร่วมทุกข์กับเขาและให้กำลังใจ เพื่อนทั้งสามคนนี้คือเอลีฟัส ชาวเทมาน บิลดัดชาวชูคาห์ และโศฟาร์ชาวนาอามัท เมื่อเขาทั้งสามคนยังอยู่ไกล เขามองดูโยบ แต่จำเกือบไม่ได้ จึงร้องไห้เสียงดัง แต่ละคนฉีกเสื้อคลุม โกยฝุ่นโยนขึ้นไปบนอากาศให้ตกเหนือศีรษะของตน แล้วก็นั่งบนพื้นดินอยู่กับโยบเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน ไม่มีใครพูดกับโยบแม้เพียงคำเดียว เพราะเห็นว่าโยบต้องทุกข์ทรมานมาก (ยบ 2:11-13)
o แค่มองดูแต่ไกลก็อึ้งครับ จำโยบไม่ได้แล้ว เพราะ “โยบเป็นฝีร้ายตั้งแต่ฝ่าเท้าจนจรดศีรษะ เขาใช้เศษภาชนะดินเผาขูดตามตัวและนั่งอยู่บนกองขี้เถ้า” (ยบ 2:7-8)
o ยับทั้งตัว คนชอบธรรมสุด ดีสุดๆ ศรัทธาสุดๆ ทำไม ทำไม เป็นอย่างนี้ อึ้ง ร้องไห้ พูดไม่ออกเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืนไม่มีคำพูดแม้แต่คำเดียว.... เจ็ดวันเจ็ดคือเลยนะครับ ไม่พูดเลย (บ่อยครั้งคนเราไปเยี่ยมคนเจ็บกลับพูดมากเหลือเกิน คิดไหมครับ ว่าคนเจ็บต้องการคนฟังมากกว่าคนพูด)

• เพื่อนสามคนในที่สุดก็ระเบิดคำพูดพรั่งพรูกันออกมา ทราบไหมครับว่า พวกเขาพูดกันกับโยบยาวถึงเกือบสามสิบบทเลยครับ.... ต่างคนต่างผลัดกันพูดเพื่อให้โยบจำนนด้วยวิธีคิดของพวกเขา ต่างๆ นาๆ ตามแบบปรีชาญาณของมนุษย์ (จากตะวันออกเสียด้วย) แต่โยบก็มีวันยอมหรอกครับ
o เขาไม่ได้ผิด เขาไม่ได้บาป เขาบริสุทธิ์จะมาตัดสันกันได้งัย
o จะบอกว่าเป็นกรรมก็ฟังไม่ได้อีก
o จะบอกว่าพระเจ้าทดลองก็แล้วทำไมต้องเป็นเขา ทำไมไม่เป็นเพื่อนล่ะ
o จะบอกว่าพระเจ้าทรงปรีชาญาณทุกอย่างจึงเกิดเรื่องเช่นนี้ ก็นะ
o จะบอกว่าไม่มีใครชอบธรรมต่อหน้าพระเจ้าหรอก ยอมรับเถอะ....

• โยบตอบทุกกระบวนท่าครับ เรียกว่า เอาโยบไม่อยู่เลยครับทั้งสามคนหลายทฤษฏีก็เอาไม่อยู่ครับ โยบตอบได้ทุกอย่าง ดูตัวอย่างบทอ่านวันนี้สิครับ.... อ่านพระคัมภีร์วันนี้นะครับ และพรุ่งนี้จะมาเขียนต่อครับ....

• อ่านคำตอบของโยบวันนี้ครับ ลึกมาก... แม้ว่าพระเจ้าทำได้ทุกอย่าง
o โยบก็ยอมครับ “ทำไม” คำถามนี้ไม่มีคำตอบ
o สำคัญกว่า “ทำไม” Why? คือ “อย่างไร” How?
o โยบคือเราทุกคน เราหาเหตุผลว่าทำไม Why ไม่ได้
o แต่คำถามที่สำคัญคือ... เราจะมีความสัมพันธ์กับพระเจ้าอย่างไร How ในยามที่ยากที่สุดของชีวิต..