วันศุกร์ที่ 30 ตุลาคม 2015
สัปดาห์ที่สามสิบ เทศกาลธรรมดา
ลก 14:1-6...
1วันสับบาโตวันหนึ่ง พระเยซูเจ้าเสด็จไปเสวยพระกระยาหารที่บ้านของหัวหน้าชาวฟาริสีผู้หนึ่ง ผู้ที่อยู่ที่นั่นต่างจ้องมองพระองค์ 2ขณะนั้นชายคนหนึ่งเป็นโรคบวมกำลังอยู่เฉพาะพระพักตร์ 3พระเยซูเจ้าจึงตรัสถามบรรดานักกฎหมายและชาวฟาริสีว่า “อนุญาตให้รักษาโรคในวันสับบาโตหรือไม่” 4แต่คนเหล่านั้นนิ่งเงียบ พระองค์จึงทรงพยุงผู้ป่วยขึ้น ทรงรักษาเขา แล้วให้กลับไป 5พระองค์ตรัสกับคนเหล่านั้นอีกว่า “ถ้าผู้ใดมีบุตร หรือมีโคตกลงไปในบ่อ จะไม่รีบฉุดขึ้นมาทันทีแม้เป็นวันสับบาโตหรือ” 6แต่คนเหล่านั้นตอบคำถามนี้ไม่ได้
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
-ประเด็นสำคัญของพระวรสารวันนี้เป็นเรื่องคล้ายๆกับเรื่องของหญิงหลังค่อม ในเรื่องหญิงหลังค่อมนั้นนางได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระจากความจำกัดและ ถูกยึด พระเยซูคริสตพระเจ้าทรงเรียกร้องให้บรรดาหัวหน้าศาลาธรรมและชาวยิวทั้งหลาย ควรจะเป็นผู้ปลดปล่อยพี่น้องให้เป็นอิสระจากความจำกัดทั้งปวง
-แต่ปัญหาสำคัญสำหรับชาวฟาริสีพวกเขาไม่สามารถที่จะออกมาให้อิสรภาพช่วย เหลือพี่น้องให้พ้นจากความจำกัด ทั้งทั้งที่วันนี้พระเยซูเจ้าเสด็จเข้าไปทานข้าวในบ้านของเขามีเพื่อนพี่ น้องที่เป็นโรคร้าย พระเยซูเจ้าทรงตรัสถามพวกเขาอย่างตรงไปตรงมาว่าวันสับบาโตนั้นควรรักษาคน เจ็บให้หายหรือไม่ และแน่นอนคำตอบของฟาริสีก็ยังคงเป็นความเงียบงันต่อไป ปัญหาของพวกเขาคือใจดื้อหยาบกระด้าง พวกเขารู้อย่างแน่นอนว่าในวันพระเจ้าในวันสับยาโตน่าจะเป็นโอกาสที่จะช่วย เหลือเยียวยาแต่พวกเขาปฏิเสธ
-นี่คือปัญหาของคนศาสนาคนที่มีความเชื่อแต่เพียงผิวเผินภายนอกคนที่มีศรัทธา ที่เป็นแต่เพียงเปลือกเท่านั้น พวกเขารักษากฎเกณฑ์ของศาสนามากมายแต่พวกเขาปฏิเสธที่จะรักษาเยียวยาเพื่อน พี่น้อง พี่น้องที่รักครับ พ่อเชื่อว่านี่เป็นประเด็นสำคัญสำหรับพวกเราคนที่มีศาสนาและมีความเชื่อเช่น เดียวกัน พวกเราซึ่งเป็นศิษย์ของพระเยซู พวกเราน่าจะเป็นพวกแรกที่กล้าก้าวออกจากตัวเองเพื่อไปสู่ความช่วยเหลือ เพื่อนพี่น้องที่ยากลำบากบรรดาผู้เจ็บป่วยฝ่ายกายและจิตใจ พวกเราน่าจะเป็นพวกแรกสุดที่ตัดสินใจหยิบยื่นความช่วยเหลือ นี่เป็นประเด็นสำคัญที่สุดที่เป็นการถือศาสนาอย่างแท้จริง
-ก็คิดว่าวันนี้ไม่ต้องอธิบายอะไรยาว เพราะพระวาจาของพระเจ้าที่เราได้ยินมาตลอดเป็นสัปดาห์จากพระวรสารนักบุญลูกา ทำให้เราเห็นว่าความหน้าซื่อใจคดกับความซื่อตรงของพระเยซูเป็นคำสอนที่ ชัดเจนสำหรับพวกเราทุกคน ปัญหาเพียงอย่างเดียวคือเราจะตัดสินใจที่จะซื่อสัตย์ต่อพระเยซูจ้าว ซื่อสัตย์ต่อความรักและความดีหรือเราจะเพียงถือศาสนาเพื่อรักษากฎเกณฑ์ เท่านั้น
-พี่น้องที่รัก ถ้าเราจะนำเรื่องของคำสอนจากพระวรสารวันนี้มาเปรียบเทียบกับชีวิตสังคม ปัจจุบันของเราซึ่งพ่อได้เปรียบเทียบอยู่ทุกวันพ่อคิดว่าชัดเหลือเกินแล้ว ที่เราต้องตัดสินใจเป็นคริสตชนตามแบบอย่างพระเยซูให้ได้จริงๆ สังคมต้องการความช่วยเหลือดังที่พระเยซูได้ตรัสกับฟาริสีชัดเจนว่าแม้วันสับ บาโตก็จำเป็นต้องช่วยชีวิต
-เราได้เห็นปัญหาต่างๆของสังคมประเทศชาติของเรา เราได้เห็นความเมินเฉยความไม่รู้หนาวรู้ร้อนของคนจำนวนมากและบางครั้งต่อ ประเด็นปัญหาของชาติบ้านเมืองเราก็มีคนที่เราเรียกว่า "ไทยเฉย" เราเห็นชาวฟาริสีก็เป็นชาวยิวที่เคร่งครัดแต่เฉยเมยต่อความเจ็บป่วยของ เพื่อนพี่น้อง บางทีพ่อเองและเราทุกคนอาจจะต้องพิจารณาตนเองเช่นกันว่าบางทีเราอาจจะเป็น พระสงฆ์เฉย สัตบุรุษเฉย หรือแม้แต่พระสังฆราชเฉยก็เป็นได้ เราอาจเฉยเมยและละเลย ต่อความเจ็บป่วยต่อความยากลำบากและความทุกข์ที่แท้จริงของเพื่อนพี่น้องของ เรา
-พี่น้องที่รัก พ่อขอสรุปว่า ชีวิตคริสตชนของเราทุกคน ของบรรดาผู้เป็นพระสงฆ์และทุกๆคน จำเป็นจะต้องให้ความใส่ใจ ให้ความเมตตาให้การเยียวยารักษาและเติมเต็มสภาพความเป็นจริงของสังคม ปัจจุบันของเรา
-พ่อภาวนาและขอพระเจ้าได้ทรงโปรดให้เราทุกคนได้เป็นคริสตชนที่เปี่ยมด้วย ความรักเมตตาต่อเพื่อนพี่น้องของเราทุกคนโดยเฉพาะบรรดาผู้ยากไร้ ขอเราอยากได้เฉยเมย อย่าได้ละเลยกิจการแห่งความรักและเมตตาเลย เพราะนี่คือเครื่องหมายและประจักษ์พยานชีวิตที่ชัดเจนของการเป็นคริสตชนของ เราขอพระเจ้าอวยพร
